Se a do të japë dorëheqjen Aleksandar Vuçiq nga posti i presidentit të Serbisë, askush, ndoshta as ai, ende nuk e di. Një pjesë e mirë e publikut është e bindur se nuk do të ndodhë, një pjesë se do të ndodhë dhe ndoshta pjesa më e madhe nuk e di dhe as nuk i intereson se çfarë do të bëjë apo nuk do të bëjë Vuçiq.
Në çdo rast, çfarëdo që të ndodhë, është e sigurt se do t’i sjellë dobi Vuçiqit dhe jo dëmtimin e tij. Për këtë arsye në publik vijnë informacione të pakonfirmuara nga ambienti i tij, të zbuluara nga redaktori i tabloidit, që të ndihet me kohë pulsi i njerëzve dhe Vuçiq të dalë nga gjithçka me një vlerësim të paprekur.
Është me të vërtetë e vështirë të besohet se Vuçiqi, i cili e ndërton prej vitesh, imazhin e një politikani dhe shtetari të patrembur, të pathyeshëm dhe të pakorruptueshëm që kujdeset për interesin publik mbi të gjitha, tani do të përkulet dhe të tërhiqet para presioneve që rrethojnë Kosovën. vendosjen e sanksioneve ndaj Rusisë dhe kur, siç thotë ai, e kërcënojnë Serbinë si shtet dhe mbijetesën e saj, jo atë personalisht si president.
Të heqësh dorë në një situatë të tillë për një personalitet si i tij nuk duket të jetë opsion, përveç nëse dora që merrej nga arka e shtetit tashmë po gërvisht fundin dhe qëllimi i qëndrimit në pushtet ka humbur për të dhe bashkëpunëtorët e tij më të afërt.
Dikush mund të flasë, të hamendësojë dhe të fantazojë për mënyrat se si mund të dalë nga gjithçka. Një prej tyre është edhe dorëheqja, që ndoshta do të gëzonte opozitën. Më pas vjen hyrja në një raund të ri të fushatës zgjedhore presidenciale, shtyrja e të gjitha vendimeve të rëndësishme dhe zgjedhja e një presidenti të ri që do të luajë siç luan Vuçiq. Opozita do të shpresojë sërish se fitorja është e mundur.
Është edhe formimi i lëvizjes së shpallur kombëtare, në krye me Vuçiqin, të panjollosur nga vendimet e vështira që priten prej tij, dhe në atë bllok radikalët e sapo maskuar, të cilët ndërkohë i kanë shtuar kostumit evropian një Shajkaqe apo shubari kane mbathur opingat , kanë vendosur pesë rrembëshin e kuq ose një çekiç e drapër si distinktiv, gati për t’i mundësuar Serbisë, siç tha Vuçiq, të mbijetojë dhe të përparojë.
Dhe më pas në vitin 2024, zgjedhje të reja, në të cilat Vuçiq ose do të jetë kandidat për kryeministër ose ndërkohë presidenti i zgjedhur do të japë dorëheqjen dhe do ta lejojë Vuçiqin të kthehet në “fron” dhe ta kalojë lojën për të njëqindën herë.
Nëse i kthehemi realitetit, dorëheqja e Vuçiqit mund të jetë një tjetër bombë tymuese që fsheh tema më të rëndësishme. Le të shpresojmë se vendimet në to nuk do të sjellin lëvizje të Perëndimit dhe Lindjes që do ta kthenin Serbinë në një shtet të dëbuar. /Danas/
