Historiani serb Milivoj Bešlin shpjegoi thelbin e politikës së Serbisë së Madhe, e cila prishet përmes marrëdhënies dikotomike të presidentit serb Aleksandar Vuçiq, i cili aspiron të jetë president i të gjithë serbëve në rajon, në lidhje me nocionet e sovranitetit dhe integritetit.
Ai beson se pasojat e kësaj politike po shihen edhe në Mal të Zi.
Ai thekson se të gjitha mediat në Serbi janë të kontrolluara, me përjashtim të portaleve margjinale, pyetja e vetme është se cilat dy qendra politike të pushtetit dhe se Mali i Zi ndjek të njëjtin trend.
“Unë po mendoj për Vuçiqin dhe Xhilasin dhe kjo është arsyeja pse Serbia është unike jo në rajon por në Evropë. Mali i Zi po ecën shumë shpejt dhe me sukses në atë drejtim. Si i vetmi shtet apo shoqëri që do të shohim a është shumicë apo jo, ka nevojë të ndjekë trendet më negative në rajon, dhe ato janë tendencat e Serbisë së Vuçiqit”, vlerëson historiani.
“Sulmi” i Daçiqit ndaj Angela Merkelit me pëlqimin e Christopher Hill
Shefi i diplomacisë serbe, Ivica Daçiq, kohët e fundit, në një lloj retrospektivë të politikës së jashtme serbe, në një mënyrë shumë të pazakontë, kujton Bešlin, foli për kancelaren gjermane Angela Merkel në një mënyrë jotipike denoncuese për një shef të diplomacisë. Kur Britania e Madhe zgjeroi iniciativën për rezolutën për gjenocidin në Srebrenicë, sipas Daçiqit, Beogradi zyrtar nuk kishte ndërmend të kërkonte veton nga Moska, por, siç tha ai, inkurajimi për një veprim të tillë erdhi nga Berlini. Për më tepër, Daçiq përdor termin “shtytje drejt Moskës”.
“Mendoj se është ndikuar nga afërsia e tij me ambasadorin e ri amerikan në Beograd, Christopher Hill . Për të kompromentuar Angela Merkelin në një mënyrë të tillë, duhet të kesh mbështetjen e dikujt shumë të fuqishëm. Sipas asaj që thotë publikisht, jo vetëm Daçiq, por edhe Christopher Hill, dhe duke qenë se Merkel ishte qartësisht kundër interesave amerikane në rajonin tonë, duke mbrojtur shpesh interesat ruse, pra të Putinit, mendoj se kjo ka shkuar me pëlqimin e Christopher Hill-it”, theksoi Beshlin.
Ai beson se marrëdhënia e Hill-it mund të shpjegohet me faktin se ai vazhdoi vetëm politikën e zbatuar nga Richard Grenell, diplomati i ish-presidentit amerikan Donald Trump, dhe me faktin se presidenti, në këtë rast të veçantë, Joe Biden, në dy vitet e para të mandatit të tij kryesisht merret me çështje të brendshme.
“Do të shohim se si do të jenë rezultatet e të ashtuquajturave zgjedhje të ndërmjetme në Amerikë, sepse ekziston mundësia që demokratët Biden, që janë tani në pushtet, të humbasin zgjedhjet dhe të kthehen më shumë në politikën e jashtme, sepse ata përgjithësisht nuk kanë nevojë për mbështetjen e Kongresit për këtë”, beson Beshlin.
Ngritja e avionëve të Ushtrisë Serbe për shkak të dronëve është një tjetër spin politik
Kur bëhet fjalë për agresionin me dron që është vërejtur rreth vijës administrative me Kosovën, Beshlin beson se është një tjetër mashtrim i Vuçiqit.
“Ai duhet të krijojë një dramë dhe tension herë pas here. Sa herë që pritet të marrë një vendim politik ose të përmbushë disa nga premtimet e bëra më parë, ai fillon të bëjë dramë dte lirë, mashtrimet e mediave të tij propagandistike ku ai ngrit MIG-et në ndonjë dron reklamues ose pa marrë parasysh se çfarë lloj droni, i cili është një lloj lodre. Mund të qëllojë, sigurisht, por ngritja e avioneve është e padëgjuar. “Vuçiq ka probleme shumë më serioze dhe si zakonisht ai e devijon temën dhe i shërben opinionit publik dhe votuesve të tij duke krijuar disa nga këto cirqe dhe mashtrime ”, tha Beslin.
Ai shton se është e turpshme të shikosh një propagandë kaq të lirë.
“Nuk duhet të jesh ekspert ushtarak për të kuptuar se sa e lirë është e gjitha, për të pyetur veten se për kë është menduar në të vërtetë. Natyrisht, ka njerëz që e pranojnë – e kam fjalën për atë pjesë të Serbisë që voton për Vuçiqin, megjithëse nuk është e destinuar vetëm për votuesit e tij. Ka për qëllim dëgjimin e përgjithshëm të njerëzve. Regjimet autoritare nuk funksionojnë gjithmonë në atë mënyrë që t’i ideologjizojnë njerëzit apo t’i indoktrinojnë deri në fund, por t’i depolitizojnë. Pra, qëllimi është të trembim të paktën gjysmën e popullit, ose të paktën shumicën, plotësisht, për ta mbajtur jashtë politikës, që njerëzit të thonë se nuk më intereson kjo, nuk mund të merrem me këtë. Në një farë mënyre, të anestezosh politikisht pjesën më të madhe të popullsisë dhe më pas me ndihmën e asaj të tretës së blerë, të servirur dhe të shantazhuar, do të thotë të sundosh edhe shoqërinë edhe shtetin përmes asaj të tretës”, shpjegon historiani.
Njerëzit nuk duan të kujtojnë vitet nëntëdhjetë
Beshlin beson se pyetja e madhe është nëse njerëzit kanë harruar apo thjesht nuk duan të kujtojnë atë që ndodhi në vitet nëntëdhjetë.
“Deri dhjetë vjet më parë, shumica e njerëzve ishin të vetëdijshëm për atë që ndodhi atëherë. Ajo që nuk duhet të abstraktojmë tani është fakti që Vuçiçizmi dhe propaganda dhe rehabilitimi në vitet ’90 zgjatën plot një dekadë. Prandaj, ka një dekadë që po vazhdon një politikë e tmerrshme revanshiste e kulturës së kujtesës, e cila rehabiliton vitet e 90-ta, krimet e luftës dhe kriminelët, dhe gjithë këtë politikë agresive përmes autoviktimizimit, pra përmes narrativës për rrezikun e Serbët në vitet ’90 dhe që Serbia e Millosheviqit sapo e mbrojti. Dhe kjo është diçka që regjimi i Vuçiqit iu afrua shumë seriozisht. Nëse gjatë dekadës së 5 tetorit flitej për revizionizëm historik, që nga ardhja në pushtet në vitin 2012, Vuçiq, nga revizionizmi historik që hasi, filloi një politikë të revanshizmit historik. Sidomos që nga viti 2015, të cilin e shoh si një pikë kthese, që është rezoluta britanike për Srebrenicën,
