Nëse do të ishit Putin, çfarë do të bënit?
Parashikimi i lëvizjeve të ardhshme të kundërshtarit tuaj kërkon që ju të vendosni veten në vendin e tyre. Ndërsa lufta ruse në Ukrainë po i afrohet përvjetorit të saj të errët, ne duhet të pyesim veten se si Putini e sheh botën në të vërtetë – si do ta shihnim botën dhe çfarë lloj politike do të ndiqnim nëse do të përballeshim me një sërë opsionesh të pakëndshme, shkruan Sergey Radchenko . profesor në Qendrën Kissinger, Shkolla e Studimeve të Avancuara Ndërkombëtare nga Universiteti Johns Hopkins, Universiteti i Uashingtonit.
Opsioni i parë – ai mund ta kishte shpallur luftën të humbur dhe të tërhiqej.
Pse?
Ekziston një rrezik i madh për të pranuar humbjen. Rusia u ndërtua mbi mitin e pagabueshmërisë. Për sa kohë të ketë shpresë për fitore, njerëzit do të ndjekin perandorin. Por sapo Cari të dalë në pension ata do të largohen prej tij sepse Kremlini nuk është vend për humbësit.
Po të isha në vendin e Putinit, shkruan Radçenko, do t’i thosha vetes: “Unë jam ende popullor”. Ata menduan se do të më rrëzonin, ata nuk i njohin njerëzit tanë. Rusët i frikësohen më shumë pasigurisë sesa tiranisë. Ata do ta pranonin me lehtësi terrorin.
A mendoni se Navalny është i keq? E mbajta gjallë, do të thotë Putini, aq sa munda. Atij i lejohet të ndajë historitë e mjerimit të tij me botën: kështu e tregoj fuqinë time.
Jo, ata nuk do të dalin në rrugë për të kërkuar kokën time, nëse nuk tregoj dobësi. Kjo është arsyeja pse unë nuk mund të dorëzohem, prandaj aneksova Kherson dhe Zaporozhye për t’i treguar.
Nuk mund ta pranoj humbjen, sepse ndikimi i Rusisë në pjesën e jashtme të saj të afërt do të shembet.
Të ashtuquajturit aleatët e mi në Azinë Qendrore dhe Kaukaz (të cilët janë dëshmuar kaq jo të besueshëm – megjithatë unë do t’ua kthej për pabesinë e tyre) po presin me padurim rënien e Rusisë.
Unë nuk mund t’u lejoj atyre një kënaqësi të tillë. Përkundrazi, duhet t’u tregoj se kostot e rezistencës janë të larta, në mënyrë që të mësojnë të më respektojnë”.
Opsioni i dytë – Do të ngrini.
Ne u tërhoqëm nga Khersoni. Ishte vendimi i duhur, do të mendojë Putin.
“Tani ne mund të konsolidojmë pozicionet tona dhe të gërmojmë, duke e bërë të vështirë për ukrainasit të provojnë atë që bënë jashtë Kharkiv.” Atëherë mund të deklaroja se kishim arritur përfitime strategjike: siguruam urën tokësore dhe vendosëm kontrollin e plotë mbi Detin Azov.
Këtë mund t’iaparaqes publikut si fitore. E di që duan një rikthim në normalitet, por ka një kapje.
Dyshoj se mund ta bëj Zelensky të pranojë status quo-në. Ai ka një armë të re. Ai ka besimin e lindur nga fitoret e papritura të vjeshtës. Ukrainasit kanë nuhatur gjakun tim dhe do të më vrasin. Ata nuk do të ndalen derisa të më largojnë nga Ukraina.
Ata presin rastin për ta bërë këtë në pranverë. Dhe ata do të përpiqen pa dyshim. Ata e kuptojnë se janë në disavantazh afatgjatë. Ata varen nga bujaria amerikane.
Ata varen nga perëndimi që të mos shpërqendrohet dhe të mos preokupohet me probleme të tjera. Ata kanë nevojë për Perëndimin për t’i mbajtur ata në këmbë – ekonomikisht dhe ushtarakisht. A do të vazhdojë Perëndimi ta bëjë këtë? Ndoshta, por ndihet i lodhur.
Pra, armëpushimi, nëse vjen, do të jetë i shkurtër dhe i ëmbël. Sapo të kemi rifituar forcat, do të godasim sërish. Sepse nëse ne nuk e bëjmë, ata do ta bëjnë.”
Opsioni tre – Luftoni derisa të arrijmë një ndarje de facto të Ukrainës.
Koha do të tregojë se sa larg do të shkojë linja drejt Perëndimit.
Së paku, ne duhet të rifitojmë territoret që unë kam aneksuar tashmë. Atëherë mund të them se i kam arritur synimet e mia për të shpallur fitoren. A do t’i lehtësojë Perëndimi sanksionet nëse unë i zbus synimet e mia në Ukrainë?
Nuk do të lehtesoje. Ata kuptojnë vetëm forcën dhe vetëm fitorja ime vendimtare në fushën e betejës do t’u bëjë përshtypje. Deri atëherë, ata do të tallen dhe do të brohorasin me ukrainasit. Unë do ta bëja të gjithën nëse do të isha në vendin e tyre”.
Sigurisht që lufta nuk është e humbur, do të thosha me vete nëse mendoj si Putini.
“Është e vërtetë që nuk ia dolëm aq mirë sa shpresonim, por nuk e shteruam as potencialin tonë”. Popullsia është e bindur. Mobilizimi im i pjesshëm mbylli vrimat në mbrojtjen tonë me pak zhurmë publike.
Ata u përpoqën të na gjymtonin me sanksione, por nuk mundën. Situata nuk është e mirë, por kam një ekip të shkëlqyer ekonomik. Shifrat tregojnë vetëm një rënie të vogël këtë vit në kontrast me Ukrainën e shkatërruar.
Rusia është një fuqi bërthamore dhe prandaj nuk mund të humbas. A do të kishte përdorur Hitleri të gjitha mjetet që kishte në dispozicion nëse do të kishte mundur të parandalonte humbjen e Gjermanisë?Po, do t’i kishte bërë.
Ky është edhe supozimi im. Unë do të shtyj përpara derisa të mbaroj opsionet. Me ndihmën e Zotit do të fitoj, por nëse jo, nuk ka rëndësi, do të vdes i famshëm. Të gjithë duhet të vdesim një ditë. Pse jo sot? Pse jo në shërbim të idesë së madhe ruse?
Kjo është ajo që ata nuk e kuptojnë. Ata mendojnë se do të dridhem kur të përballem me një zgjedhje: humbjen (dhe poshtërimin tim, madje edhe përmbysjen) ose fundin e qytetërimit. A është dukur ndonjëherë më tërheqës fundi i qytetërimit?”
Për mua, Ukraina është çështje e jetës dhe vdekjes, mendon Putin, thekson Radchenko.
Tani për tani, do të thonë, do ta mbaj në rezervë kartën bërthamore, disa thonë se është thjesht një kërcënim bosh. Ndoshta është dhe ndoshta nuk është.
Kështu e sheh Putini botën? A do të thotë kjo? Ne nuk kemi si ta dimë, ne jemi të talentuar me arsyen që të mund të zgjedhim, dhe megjithatë, nëse historia na mëson një mësim, është se ne shpesh bëjmë zgjedhje të këqija dhe më pas më shumë zgjedhje të këqija për të shpëtuar situatën që e përkeqësuam duke bërë zgjedhje të këqija në vendin e parë.
Ai (Putini) e di dhe ne e dimë se lufta, të paktën deri më tani, nuk i ka shkuar mirë.
Rusia po përshtatet me realitetin e saj të ri të konfliktit të vazhdueshëm me Perëndimin. Elitat pranuan fatin e tyre dhe u mblodhën rreth perandorit.
Putini po vë bast për suksesin e tij në një luftë të gjatë. Ai e di se fitorja e tij në këtë luftë nuk është aspak e sigurt. Dhe ai mendon se ka një shans për të përballuar atë dhe me brutalitet dhe këmbëngulje metodike të marrë atë që nuk arriti të marrë një vit më parë.
Kur Putin e sheh botën përmes syve tanë, a sheh ai bindje të palëkundur dhe një gatishmëri për të shkuar në skaj? Me siguri jo. Kjo gjithashtu shton besimin e tij.
Një vit më vonë, ka dritë në fund të tunelit. Ky është Putini duke djegur platformën e tij ndërsa përgatitet për një luftë të gjatë e të gjatë, përfundon Radchenko.
