By using this site, you agree to the Privacy Policy and Terms of Use.
Accept
Kosova TimesKosova Times
Notification Show More
Latest News
Horoskopi ditor për 6 qershor
June 6, 2025
‘Mos e bëj. Nuk duhet ta bësh’, Trump thotë se i tha Putinit për hakmarrjen, ndërsa Merz i kërkon të ushtrojë presion mbi Rusinë
June 5, 2025
Rusët në panik: Pas veprimit spektakolar të ukrainasve, ata po i fshehin bombarduesit e tyre “në fund të botës”
June 5, 2025
Lufta e hapur midis Musk dhe Trump
June 5, 2025
Ambasada e SHBA-së:`Defender 25`, stërvitja më e madhe e ushtrisë amerikane
June 5, 2025
Aa
  • Ballina
  • Politikë
    • Lajme
    • Tema
    • Gjeopolitikë
    • Opinion
  • Rajon / Botë
  • Ekonomi
    • Lajme
    • Tema
    • Financa
    • Turizëm
    • Bujqësi
  • Kulturë
    • Lajme
    • ShowBiz
    • Moda
  • Shëndetësi
  • Sport
  • Hi-tech
    • Teknologji
    • Shkencë
Reading: Media ruse: A mund të përfundojë Putini në Hagë si Millosheviqi?
Share
Aa
Kosova TimesKosova Times
Search
  • Home
    • Home News
    • Home 2
    • Home 3
    • Home 4
    • Home 5
  • Categories
  • Bookmarks
    • Customize Interests
    • My Bookmarks
  • More Foxiz
    • Blog Index
    • Sitemap
Have an existing account? Sign In
Follow US
Kosova Times > Blog > Rajon / Botë > Media ruse: A mund të përfundojë Putini në Hagë si Millosheviqi?
Rajon / Botë

Media ruse: A mund të përfundojë Putini në Hagë si Millosheviqi?

Kosova Times
Last updated: 2023/03/26 at 9:32 AM
Kosova Times Published March 26, 2023
Share
SHARE

Pasi Gjykata Ndërkombëtare Penale (GJNP) lëshoi ​​një urdhër arresti për Vladimir Putin, ai shpesh krahasohet me presidentin jugosllav Slobodan Millosheviç, transmeton portali rus Agencia.

Në vitin 1999, kujtojnë ata, Tribunali për ish-Jugosllavinë kërkoi ekstradimin e Millosheviqit dhe dy vjet më vonë politikani përfundoi në Hagë, megjithëse fillimisht e quajti gjykatën të paligjshme.

Në vazhdim media ruse shtjellon me detaje sesi politikani ballkanas, i cili sundoi Serbinë dhe Jugosllavinë për 13 vite, përfundoi dhe vdiq në burgun e Hagës.

ICC akuzoi Putinin dhe Avokatin e Popullit të Fëmijëve Maria Lvova-Belova për dëbimet e fëmijëve ukrainas.

Akuza e parë që Gjykata e Hagës ngriti kundër liderit jugosllav në vitin 1999 ishte e ngjashme – pjesëmarrja në një grup kriminal, qëllimi i të cilit ishte të dëbonte rreth 800,000 shqiptarë të Kosovës.

Gjatë këtij shpërnguljeje të detyruar të civilëve, forcat jugosllave dhe serbe, sipas akuzave, “bombarduan sistematikisht qytete dhe fshatra, dogjën shtëpi dhe prona, dëmtuan dhe shkatërruan institucionet kulturore dhe fetare të shqiptarëve të Kosovës, vranë civilë dhe abuzuan seksualisht me gratë shqiptare të Kosovës”. kujton Agjencia.

Millosheviqi akuzohej për gjithsej 21 krime lufte të kryera në territorin e Kosovës, Kroacisë, Bosnjës dhe Hercegovinës. Pikat kryesore të aktakuzës janë gjenocidi, dëbimet, vrasjet, persekutimet politike, racore apo fetare, burgosjet, torturat, sulmet ndaj civilëve dhe objekteve civile.

Lufta në Kosovë përfundoi kur në qershor të vitit 1999, pas bombardimeve të NATO-s, Millosheviçi nënshkroi Marrëveshjen e Kumanovës me forcën paqeruajtëse të NATO-s në Kosovë. Ai duhej të pajtohej me një kapitullim praktik – tërheqjen e formacioneve ushtarake, policore dhe paraushtarake nga Kosova dhe hyrjen e forcave paqeruajtëse”, kujton Vukeliç.

Pasi u lëshua një urdhër arresti për Millosheviçin dhe u ngrit një aktakuzë kundër tij, qeveria jugosllave e quajti Tribunalin e Hagës një organ dhe mjet të paligjshëm të NATO-s dhe Perëndimit, tha Vukeliç për Agjencinë.

Në të njëjtën kohë, kujton ai, Millosheviqi njohu legjitimitetin e Tribunalit të Hagës në vitin 1995 dhe mori përsipër të bashkëpunojë me të, pasi nënshkroi Marrëveshjen e Dejtonit, e cila i dha fund luftës në Bosnje dhe Hercegovinë.

Një nga pikat e këtyre marrëveshjeve ishte bashkëpunimi me Tribunalin e Hagës, duke përfshirë paraburgimin e të akuzuarve.

Në kohën e Millosheviqit, Beogradi filloi të ekstradonte të akuzuarit në Hagë. Një nga të parët që u dërgua dhe u dënua për gjenocid në Srebrenicë ishte ushtari i Republikës Srpska, Dražen Erdemović.

Pas akuzave të Gjykatës së Hagës, autoritetet jugosllave nuk u kufizuan vetëm në retorikë verbale. Jugosllavia zhvilloi një gjyq kundër liderëve dhe ushtrive të vendeve të NATO-s.

Një muaj para se Millosheviqi të hiqej nga pushteti, Gjykata e Qarkut në Beograd dënoi në mungesë Bill Clinton, Madeleine Albright, William Cohen, Tony Blair, Jacques Chirac, Gerhard Schroeder, Javier Solana dhe një numër politikanësh të tjerë perëndimorë me 20 vjet burg.

Të gjithë ata u shpallën fajtorë për nxitje të një lufte agresive, krime lufte kundër popullatës civile, përdorimin e mjeteve të ndaluara të luftimit, përpjekje për të vrarë Millosheviçin dhe shkelje të sovranitetit jugosllav. Gjatë seancave gjyqësore në sallën e gjyqit kishte targa.

Pas largimit të Millosheviqit, aktgjykimi u anulua në shkallën e dytë dhe më pas vetë prokuroria e tërhoqi padinë, tha Vukeliç.
Para së gjithash, fakti që ai humbi zgjedhjet presidenciale në shtator të vitit 2000, thotë Vukeliç.

E vetmja gjë me të cilën Millosheviq nuk u pajtua ishte fitorja e kundërshtarit të tij Vojislav Koshtunica në raundin e parë, tha ai.

Presidenti, i cili kërkohet nga Haga, u përpoq të këmbëngulte për një raund të dytë, por u dorëzua nën presionin e protestave: qindra mijëra mitingje në mbështetje të Koshtunicës u mbajtën në të gjithë vendin.

Në zgjedhjet e vitit 2000, çështja e ekstradimit të Millosheviçit në Hagë ishte larg nga më urgjenca – ishte e rëndësishme që opozita ta largonte atë nga pushteti, thotë Vukeliç.

“Çështja e ekstradimit filloi të vinte në pah pasi qeveria e re u konsolidua në pranverën e vitit 2001. Në të njëjtën kohë, Perëndimi kërkoi që Beogradi të përmbushte mandatin e ICTY. Sanksionet e vendosura ndaj Beogradit në fillim të viteve 1990 u hoqën sapo Vojislav Koshtunica u bë president. Në të njëjtën kohë, ndihma financiare për Jugosllavinë u dha nga vendet perëndimore, pa kushtin e ekstradimit të ish-presidentit.
Deri në pranverën e vitit 2001, në Jugosllavi kishte kërkesa në rritje për të ndjekur penalisht Millosheviçin jo vetëm për krime lufte, por edhe për korrupsion”, tha Vukeliç.

Në mars të vitit 2001, autoritetet serbe lëshuan një urdhër për ish-liderin për shkak të akuzave se ai bleu një vilë të shtrenjtë për asgjë, të cilën e mori për vetëm 1000 dollarë.

Mbështetësit e Millosheviçit ngritën barrikada para vilës për ta mbrojtur atë, por ata ishin më të shumtë.

Pas një konfrontimi të shkurtër para rezidencës së tij në mars 2001, ish-presidenti pranoi vullnetarisht të shkonte në burgun e Beogradit.

Në Serbi filluan përgatitjen e gjykimit të Millosheviqit për rastin e korrupsionit.

Por atëherë kryeministri Zoran Gjinxhiç besonte se ishte e nevojshme të ekstradoheshin kriminelët e luftës dhe të bashkëpunohej me Perëndimin, i cili në fillim të viteve 2000 rivendosi punën e misioneve diplomatike të ndërprera gjatë bombardimeve në 1999 dhe filloi të ndihmonte vendin e shkatërruar nga lufta.

Presidenti Koshtunica nuk refuzoi bashkëpunimin, por tha se ekstradimi i qytetarëve serbë pa pëlqimin e tyre është në kundërshtim me Kushtetutën, kujton Vukeliq.

Me gjithë kundërshtimet e presidentit dhe madje edhe ndalimin e Gjykatës Kushtetuese, qeveria e Gjingjiqit vendosi të ekstradojë Millosheviçin në Hagë. Ndodhi më 28 qershor 2001.

Gjingjiq vendosi të ekstradojë Millosheviçin nën presionin e Perëndimit, por edhe sepse qëndrimi i ish-presidentit në vend krijonte rreziqe për qeverinë e re, e cila filloi të rivendoste marrëdhëniet me Perëndimin, thotë Maksim Samorukov, bashkëpunëtor i Carnegie Endowment.

Perëndimi e ka lidhur joformalisht ekstradimin e presidentit të rrëzuar me rivendosjen e marrëdhënieve: nëse doni të tregoni qëllimin tuaj për të qenë pjesë e botës evropiane, atëherë duhet ta konfirmoni atë me diçka. Këtë e ka kuptuar edhe aparati i sigurisë, i cili ka mbetur i njëjtë pas rrëzimit të Millosheviqit, por nuk ka kundërshtuar ekstradimin e tij”, shpjegon Samorukov.

Serbët kishin disa pretendime të mëdha kundër liderit të tyre. E djathta ekstreme dhe nacionalistët e akuzuan atë për humbjen e katër luftërave në Ballkan.

Nga ana tjetër, kundërshtarët e luftërave kishte mjaft.

Mobilizimi i shpallur në 1991 çoi në dezertime masive dhe protesta. Gratë madje pushtuan parlamentin, duke brohoritur “Na ktheni djemtë tanë”.

“Pas kësaj, u bë e qartë se mobilizimi kishte dështuar dhe më pas Millosheviqi krijoi skuadra paraushtarake, në fakt, ata ishin minionët e tij, të cilët u treguan të mirë për mizori të veçanta”, kujton Vukeliç.

Sipas tij, nga fundi i viteve 1990, njerëzit ishin shumë të lodhur nga luftërat dhe izolimi ndërkombëtar, të cilat shkatërruan ekonominë.

Kryeministri Gjinxhiç, i cili ekstradoi Millosheviçin, u vra në vitin 2003. Hetimi arriti në përfundimin se vrasësit po përpiqeshin të pengonin ekstradimin e kriminelëve serbë të luftës në Gjykatën e Hagës.

Vukeliç thotë se në Serbi tani mund të shihni mbishkrimet e një prej liderëve të ushtrisë serbe të Bosnjës, Ratko Mlladiç dhe presidentit të Bosnjës dhe Hercegovinës gjatë kohës së luftës. entiteti i Republika Srpska Radovan Karaxhiq, të cilët u dënuan me burgim të përjetshëm në Hagë.

“Kjo tregon se si ata trajtohen si heronj serbë.” Por ju nuk do t’i shihni grafitët e Millosheviçit. Ekziston një perceptim se ky është një gjyq antiserb, por kjo nuk është për shkak të Millosheviçit, por sepse u dënuan më shumë serbë”, thotë Vukeliç.

Gjatë sundimit të Millosheviçit, mediat e pavarura u dënuan për kritikat e qeverisë, kishte gjithashtu një opozitë të fortë, e cila, për shembull, fitoi zgjedhjet lokale në qytetet e mëdha në 1996.

“Milosheviqi u përpoq të ‘vjedhte’ zgjedhjet, por opozita i ndaloi. “Kur autoritetet refuzuan të njohin fitoren e opozitës në zgjedhjet lokale në vitin 1996, deri në 150,000 njerëz dolën në rrugë brenda tre muajve dhe Millosheviqi duhej të pajtohej me rezultatet e votimit”, thekson Vukeliç.

Gjatë zgjedhjeve presidenciale të vitit 2000 që çuan në dorëheqjen e tij, lideri jugosllav nuk mundi të pengonte krijimin e një koalicioni të fortë opozitar.

Dhe jo sepse nuk donte, por sepse nuk guxoi ta bënte. Nëse do të kishte provuar, do të ishte rrëzuar shumë më shpejt. “Serbia ka një traditë të fortë demokratike të mosbindjes ndaj pushtetarëve,” beson Vukeliç.

Në mënyrë që lideri rus të ndajë fatin e Millosheviçit, është e nevojshme që Rusia të kalojë vazhdimisht nëpër të gjitha fazat që kaloi Jugosllavia në vitet 1990 dhe 2000.

Para së gjithash, këto janë luftëra të humbura, shfaqja e një opozite të fortë dhe fitorja e saj në zgjedhjet presidenciale, si dhe protesta masive, thotë Maxim Samorukov, studiues në Carnegie Endowment.

“Tani jemi në fazën fillestare, kur Rusia filloi të grindet me fqinjët e saj. Megjithatë, për të përsëritur fatin e Millosheviqit, na duhen edhe disfata ushtarake, një opozitë me ndikim, një lëvizje proteste masive dhe një kuptim i pjesës së aparatit të pushtetit se nuk do të jetë e mundur të vazhdohet me këtë lider”, thotë Samorukov.

Ekstradimi i Millosheviçit në Hagë, shton ai, u bë i mundur, duke përfshirë një marrëveshje joformale midis forcave të sigurisë dhe opozitës: “Kishte një besim se Millosheviqi e kishte lodhur veten shumë kohë më parë dhe vetëm se po prishte gjithçka.”

Një tjetër ndryshim i madh midis Jugosllavisë në fund të viteve nëntëdhjetë dhe Rusisë moderne ishte në ekonomi.

Në kohën kur u lëshua urdhërarresti për Millosheviçin, ekonomia e atij vendi ballkanik ishte pothuajse e shkatërruar.

“Paga mesatare në vitet 1990-1991 ishte rreth 91,1000 marka gjermane, dhe në dhjetor 1993 paga ime ishte pesë marka”, kujton Vukeliç.

Në Rusi, në vitin e parë të luftës, sipas statistikave zyrtare, inflacioni nuk kaloi 12 për qind, dhe PBB-ja ra vetëm me 2.1 për qind.

You Might Also Like

‘Mos e bëj. Nuk duhet ta bësh’, Trump thotë se i tha Putinit për hakmarrjen, ndërsa Merz i kërkon të ushtrojë presion mbi Rusinë

Rusët në panik: Pas veprimit spektakolar të ukrainasve, ata po i fshehin bombarduesit e tyre “në fund të botës”

Lufta e hapur midis Musk dhe Trump

Çfarë nuk kupton Trumpi te Putini?

Parlamenti sllovak i rekomandon qeverisë të mos miratojë sanksione të reja kundër Rusisë

Kosova Times March 26, 2023
Share this Article
Facebook Twitter Email Print
Leave a comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Follow US

Find US on Social Medias
Facebook Like
Twitter Follow
Youtube Subscribe
Telegram Follow

Weekly Newsletter

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!

[mc4wp_form]
Popular News
Lajme

Abdixhiku vendos pllakë përkujtimore të Enver Malokut në selinë qendrore të LDK-së

Kosova Times Kosova Times January 11, 2024
BQK me vlerësim të lartë nga Fondi Monetar Ndërkombëtar
Borel kërkon që marrëveshjet të zbatohen
Ulen çmimet e derivateve të naftës në Maqedoni
Atalanta e interesuar për mbajtjen e Lookman në Bergamo
- Advertisement -
Ad imageAd image
Global Coronavirus Cases

Confirmed

0

Death

0

More Information:Covid-19 Statistics

Kategoritë

  • Politikë
  • Rajon / Botë
  • Ekonomi
  • Kulturë
  • Shëndetësi
  • Sport
  • Hi - tech

About US

Kosova Times We influence 20 million users and is the number one business and technology news network on the planet.

Subscribe US

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!

[mc4wp_form]

© Kosova Times. All Rights Reserved.

Removed from reading list

Undo
Welcome Back!

Sign in to your account

Lost your password?