Nëse Amerika dëshiron t’i japë fund luftës në Ukrainë, hapi i parë është ta shikojmë konfliktin me sytë e Kremlinit , thanë në një publikim për Nypost, Ivana Stradner, këshilltare në Fondacionin për Mbrojtjen e Demokracisë dhe bashkëpunëtore kërkimore në Institutin “American Enterprise” dhe Natia Seskuria, drejtore ekzekutive e Institutit Rajonal të Sigurisë.
Dhe ndoshta tanket dhe avionët e presidentit rus Vladimir Putin nuk janë të fuqishëm, por mjetet e tij të luftës hibride janë mjaft të fuqishme për të shfrytëzuar tensionet në të gjithë Evropën, duke përfshirë Gjeorgjinë, Moldavinë dhe Ballkanin Perëndimor.
Pavarësisht rekordit të dobët ushtarak të Rusisë në Ukrainë, Putin ka ende në dispozicion mjete të shumta që i ka përdorur për të destabilizuar dhe larguar vëmendjen dhe burimet perëndimore nga Ukraina.
Autorët kujtojnë se kreu i shërbimit të inteligjencës së jashtme të Rusisë, Sergei Naryshkin, akuzoi Perëndimin javën e kaluar se po përpiqej të hapte një “front të dytë” kundër Moskës në Gjeorgji.
Dhe e gjithë kjo vjen pasi zyrtarët rusë janë qartazi të zhgënjyer me dështimin e qeverisë gjeorgjiane për t’i bërë ballë presionit publik dhe zbatimin e ligjit për agjentët e huaj.
Dhjetëra mijëra protestues valëvitën flamujt e Bashkimit Evropian dhe Gjeorgjisë dhe brohoritën “Jo ligjit rus”.
Gjeorgjianët pro-evropianë janë të zemëruar që ligji i propozuar ngjan me ligjin rus të vitit 2012 për agjentët e huaj, të cilin Putin e përdori për të goditur median dhe shoqërinë civile.
Sipas zyrtarëve evropianë, ligji do të dëmtonte shanset e Gjeorgjisë për të marrë statusin e një kandidati për anëtarësim në BE.
Ministri i Jashtëm rus Sergei Lavrov akuzoi Perëndimin për orkestrimin e një skenari tjetër të revolucionit me ngjyra, ndërsa shefja e medias shtetërore të RT Margarita Simonyan pretendoi se protestuesit donin të hapnin një front të dytë konflikti kundër Rusisë.
Edhe Gjeorgjia u kërcënua me një luftë të re nga llogaria diplomatike e Moskës në Krime në rrjetin social Twitter.
Putin po shikon Moldavinë
Putin po shikon gjithashtu Moldavinë. Ministria ruse e Mbrojtjes akuzoi Ukrainën në fund të shkurtit për planifikimin e një provokimi të armatosur në Transnistria (pjesa e Moldavisë që Rusia “frymëzoi” për të shpallur pavarësinë dy dekada më parë); Presidentja Maja Sandu tha se Moska po komploton për të rrëzuar qeverinë dhe për të devijuar Moldavinë nga rruga evropiane.
Moldavia arriti sukses të jashtëzakonshëm vitin e kaluar kur mori statusin e një kandidati për anëtarësim në BE. Kremlini e sheh qeverinë pro-evropiane të Moldavisë si një kërcënim për ndikimin e saj rajonal.
Sandu zbuloi një seri operacionesh sabotuese që Rusia kishte shpresuar.Në mars, dhjetëra njerëz dolën në rrugë për t’iu bashkuar protestave të organizuara nga politikani i opozitës pro-ruse moldave Ilan Shor. Kremlini përfitoi nga pakënaqësia në rritje që kur qeveria në Kishinau vendosi të reduktojë importet e energjisë ruse.
Incidente të tilla të kujtojnë Gjeorgjinë dhe Ukrainën – ku Rusia përdori gjithashtu aktorët lokalë për të krijuar kaos dhe destabilizimin.
Ballkani Perëndimor është një tjetër teatër për lojërat e Moskës dhe Putin përdori një libër të ngjashëm lojërash.
Presidentja e Kosovës Vjosa Osmani ka zbuluar se Rusia po përdor mercenarë nga grupi famëkeq Wagner dhe grupet paramilitare serbe për të nisur trazirat në Kosovë dhe përfundimisht për të pushtuar territorin.
Putin ka ruajtur një shkallë të lartë ndikimi në Serbi përmes institucioneve si Kisha Ortodokse Serbe dhe mediave. Kanali Sputnik ka disa vite që funksionon në Beograd; Moska hapi së fundmi kanalin shtetëror të medias RT.
Në Bosnje, Rusia po rrit retorikën secesioniste të liderit serb të Bosnjës pro-Kremlinit, Milorad Dodik, i cili ka njoftuar synimin e tij për të miratuar një ligj për agjentët e huaj.
Në Mal të Zi, Rusia ka përdorur Kishën Ortodokse Serbe për të nxitur destabilitet, duke synuar serbët atje, duke polarizuar vendin dhe duke minuar NATO-n.
Ndërsa humbjet e Rusisë në Ukrainë vazhdojnë të rriten, Kremlini do të vazhdojë të përdorë mjete asimetrike për të provokuar dhe shpërqendruar Perëndimin me Gjeorgjinë, Moldavinë dhe Ballkanin Perëndimor si një tjetër fushë beteje të mundshme.
Ndërsa shumica e vëmendjes së Amerikës është e përqendruar në zhvillimet operacionale në terren, doktrina ushtarake ruse mbështetet në luftën hibride për të përmbushur qëllimet e saj politike dhe ushtarake.
Vetëm kur Perëndimi ta kuptojë këtë, mund të fillojë të ndërmarrë kundërmasa efektive për të kundërshtuar Kremlinin dhe ambiciet e tij gjeopolitike.
