Shkruan: Pal ShTUFI
Fundshekulli 20 na ka dhënë shumë mësime. Njëri nga ata është:
– Kush ka bërë burg politik dhe gjatë atij burgu është torturuar brutalisht, ata njerëz nuk preferohet t’i udhëheqin vendet e tyre si politikanë. Arsyet janë traumat që kanë përjetuar gjatë asaj kohe të rëndë.
Por, nëse rastësisht ata njerëz vijnë në krye të shtetit, atëherë prej tyre dalin dy lloje: ose janë tejet të arsyeshëm, paqësorë dhe humanë, siç ishte Nelson Mandela dhe Vaclav Havel, ose janë disfatistë të egër, siç ishte Alija Izetbegoviq.
SHEMBULLI I IZETBEGOVIQIT
Alia i gjorë udhëhiqte një politikë të bazuar në urrejtje, fanatizëm dhe ekstremizëm të skajshëm. Pa dyshim, ishte nacionalist dhe se nuk përkulej as në burg e as pas tij. Mirëpo, kjo mospërkulje bëri që të përkulej populli i tij. Gjymtoi popullin me politika të gabuara. Përjetësisht gjymtoi shtetin që synonte. Bosnja është sot një gjysmështet me shumë varreza. Shumë!
Kryeministri ynë e ka idol Alia Izetbegoviqin. Kaq idol e ka, sa një ditë të bukur (2018) pati vizituar varrin e tij, ndërkaq, varrin e Ibrahim Rugovës, jo që nuk e vizitonte por me sa fuqi që kishte vazhdonte të mbillte urrejtje kundër tij dhe kundër Amerikës.
ALBINI DUHET ME HAPË UDHË
Që të jem korrekt. Nuk dua të nënvlerësoj nacionalizmin e Albin Kurtit, i cila ka dëshmuar shumë kohë më herët se është i papërkulshëm si nacionalist, siç ishte dikur Alija Izetbegoviq, por dua të them se Kosova nuk është e gatshme të paguajë papërkulshmëri liderësh, siç pagoi Bosnja papërkulshmërinë e Izetbegoviqit. Ka ikur koha e nacionalizmit. Ka ardhur koha e patriotizmit racional.
Në këtë kohë krize të thellë, me hapë udhë Albini do të ishte shpëtim për Kosovën, nder për Albinin dhe rikthim i Kosovës në mesin e miqve shpëtimtarë – pa i shkuar Kosovës thika në asht, dihet!
