Para shpërthimit të luftës në Ukrainë, Kremlini jo vetëm që priste të merrte Kievin për tre ditë, por ishte gjithashtu absolutisht i sigurt në dobësinë e Bashkimit Evropian. Autoritetet ruse garantuan se “evropianët e dobët” nuk ishin të përgatitur për ndonjë vështirësi, vështirësi ekonomike dhe shkelje të zonës së tyre të rehatisë. Mos harroni se si Dmitry Medvedev shkroi në kanalin e tij Telegram se Evropa nuk mund t’i rezistojë frigoriferëve bosh, rritjes së çmimeve në dyqane ushqimore dhe radiatorëve të ftohtë.
Megjithatë, ata e kishin gabim: Ukraina zmbrapsi pushtuesit, vazhdon të çlirojë territoret e saj dhe Evropa u konsolidua dhe mblodhi forcat e saj. Mbështetja për popullin ukrainas në luftën kundër agresionit do të vazhdojë për aq kohë sa ka nevojë Ukraina – ky është parimi kryesor i politikës ndërkombëtare evropiane sot. Nuk ka dyshim se ushtria ukrainase do të bëhet një nga më me përvojë dhe më të fuqishme në Evropë dhe do të ruajë kufijtë e saj lindorë.
Zgjedhjet parlamentare në Sllovaki dhe Poloni do të mbahen në vjeshtë (në fund të shtatorit dhe në mes të tetorit, përkatësisht). Dhe tani mediat propagandistike ruse janë mbushur me mesazhe që, thonë ata, “kanë pritur!” Shpresa të veçanta vendosen te Sllovakia. “Sllovakia mund të bëhet tulla që do të shkatërrojë murin e Evropës”, “Ndihma për Ukrainën nga Sllovakia mund të përfundojë më 30 shtator”, “Anketimet sociologjike tregojnë një rritje të popullaritetit të politikanëve pro-rusë në Sllovaki”.
Zgjedhjet në Sllovaki janë të gjalla dhe të personalizuara, duke përfshirë, për shembull, incidentin e fundit me një përleshje mes ish-kryeministrit të Sllovakisë Matoviç dhe ish-kreut të Ministrisë së Punëve të Brendshme Kaliniak, akuzat kundër Presidentes Caputova se ajo dyshohet se është agjente amerikane dhe lidhur me Sorosin dhe në sfondin e kësaj shpallja e një personi non grata për një diplomat rus të akuzuar për spiunazh.
Fokusi është në tre parti: partia e ish-kryeministrit të qeverisë Robert Fico (Smer-SD), partia Sllovakia Progresive (PS) e udhëhequr nga Mikhail Šimečka dhe partia Zëri (Hlas-SD) e udhëhequr nga Peter Pellegrini. Partitë e Ficos dhe Pellegrinit janë shumë të personalizuara, votuesit e tyre fokusohen më shumë te liderët sesa te programet elektorale.
Sipas sondazheve, Smer-SD do të fitonte zgjedhjet me 19,4% të votave, e ndjekur nga PS me 18,2% të votave dhe partia Hlas-SD me 15,1% të votave.
Robert Fico, i cili shpesh krahasohet me Viktor Orban, gjatë fushatës zgjedhore kundërshton ndihmën ushtarake për Ukrainën (partia mbështet ndihmën humanitare). Ai denoncon sanksionet kundër Rusisë dhe kritikon NATO-n, duke përfituar nga lodhja nga lufta e mbështetësve të tij. Varësisht se sa parti mund të kapërcejnë pragun e pesë për qind, shanset e Ficos për të formuar një koalicion do të ndryshojnë. Përfaqësuesit e Sllovakisë Progresive, partisë OĽANO dhe SaS do të refuzojnë të bashkëpunojnë me të. Partitë e mbetura janë ende në dyshim, përfshirë atë të Pellegrinit. Vetë Fico u tregua një politikan mjaft pragmatik, i aftë për të rregulluar këndvështrimin e tij nën ndikimin e rrethanave politike.
Retorika e tij e fushatës zakonisht ndryshon disi pas zgjedhjeve dhe ai fillon të punojë dhe negociojë ndryshe nga sa gjatë fushatës. Prandaj, edhe nëse partia e Ficos fiton këto zgjedhje, shampanjë nuk duhet të hapet në Kremlin. Përpara se të ndryshojë rrënjësisht kursin e saj politik, qeverisë sllovake do t’i duhet të peshojë gjithçka me kujdes. Është e qartë se ndryshimet rrënjësore do të ndikojnë negativisht në shumë fusha të jetës së vendit, duke përfshirë ekonominë dhe sistemin e sigurisë.
Zgjedhjet për Sejmin dhe Senatin e Polonisë do të zhvillohen në mes të tetorit. Çështja e ndihmës për Ukrainën gjithashtu mbetet një prioritet: është një faktor kyç që përcakton politikën ndërkombëtare të vendeve evropiane. Shumë në Poloni e kuptojnë se lufta do të zgjasë shumë dhe për këtë arsye është e nevojshme t’i qasemi racionalisht shpërndarjes së burimeve.
Kohët e fundit, shkencëtari politik pro-Kremlinit Vadim Trukhachev përvijoi narrativat kryesore që Rusia mund të përdorë për ndikimin e saj në Evropë: së pari, retorika kundër luftës; së dyti, një rivendosje e marrëdhënieve ekonomike; së treti, problemet me emigrantët nga Afrika, Lindja e Mesme dhe Ukraina. Të gjitha këto tema, natyrisht, mund të gjenden në deklaratat e të ashtuquajturve “politikanë pro-rusë”, të cilët luajnë me lodhjen e votuesve me retorikën e luftës. Megjithatë, ata gjithashtu e kuptojnë se siguria është më e rëndësishmja, dhe ajo mund të sigurohet vetëm duke krijuar mbrojtje të besueshme kundër agresionit rus.
Elena Sorokina është një gazetare dhe politologe, jeton në Republikën Çeke.
