Shkruan: Pal ShTUFI
Panairi i Librit në Tiranë është festë në vete. Festë mbarëkombëtare. Festë e dijes, kulturës dhe e librit..
Për shqiptarët ky panair është, jo vetëm vendtakim mendjesh, miqsh, vullnetesh e dashurish të shpërndara gjithandej globit, por edhe një manifestim emancipues i kombit, sepse Tirana është Europa shqiptare, si në aspektin kulturor ashtu edhe në atë arsimor.
TEK ONUFRI I BUJAR HUDHRIT
Të jesh në këtë panair e të mos pushosh pranë ONUFRIT të Bujar Hudhrit, kjo nuk ka mundësi. Si çdo herë, edhe kësaj radhe takoj Bujarin, këtë njeri të përkushtuar ndaj librit dhe në mënyrë të veçantë ndaj Kadaresë.
Ka vite që kujdesi i Bujarit ndaj Kadaresë më ka lënë mbresa të mëdha, jo vetëm si bashkëpunëtor dijesh e letrash, por edhe një si prind, i cili ka nevojë për një përkujdesje shumë më përkushtuese se bashkëpunimet e dikurshme.
Kur flet Bujari për Kadarenë, flet me pasion për veprën, por edhe me një ndjeshmëri të rrallë për shëndetin e tij. Flet me kujdes e saktësi, shenja këto që tregojnë për përditësimin e informacioneve që ka për shëndetin e Kadaresë, i cili me 28 janar 2024 feston 87 vjetorin e lindjes.
Bujar Hudhri meriton më shumë se mirënjohje për punën e tij si botues e njeri.
TAKIM RASTI
Në panairin e librit takon shumë miq, por edhe miq të harruar nga koha dhe distanca. Miq të vjetër e të rinj.
Kësaj radhe, befasi e këndshme ishte takimi me profesor Ali Aliun. Kur e pashë, iu afrova dhe nuk desha ta bezdis me pyetjen “a më mbanë mend”. Thash me vete, ky njeri 89 vjeçar, sigurisht më ka harruar, edhe pse para 33 vitesh bashkëpunonim në përlindjen shqiptare.
Në anën tjetër, nuk pata si mos t’i shtrija dorën dhe të mos e shqiptoja emrin dhe mbiemrin tim. E ai? Ai në sekondë, përmes një gëzimi e një buzëqeshjeje të ngrohtë, tregoi që nuk më kishte harruar. Mbase mbante mend edhe detajet e aktiviteteve tona për Republikën më të re në botë.
U ndava nga profesori duke i plotësuar vetes time një mungesë të pahetueshme deri më sot.
#tirana
