Kur tre oficerë të FSB-së u arrestuan me akuzën e përpjekjes për të marrë ryshfet prej më shumë se pesë miliardë rubla, nuk ishte një surprizë e madhe. Emri i departamentit në të cilin kanë shërbyer tre oficerët është garancia më e mirë se skandale të tilla janë të dënuara të përsëriten. Ka gabime që Putini i përsërit vazhdimisht. Këto gabime e kanë origjinën në kulturën sovjetike të shtetbërjes shkruajne ne nje publikim per portaiin rus agjentura, Andrey Soldatov dhe Irina Borogan
Kur tre oficerë të FSB-së në Moskë u arrestuan me akuzën e përpjekjes për të marrë ryshfet prej më shumë se pesë miliardë rubla, nuk ishte aq e papritur. Emri i departamentit në të cilin shërbyen tre oficerët është garancia më e mirë se skandale të tilla janë të destinuara të përsëriten vazhdimisht.
Të tre ishin punonjës të Drejtorisë “M” të FSB-së (kontrolli mbi Ministrinë e Punëve të Brendshme, Ministrinë e Situatave Emergjente dhe Ministrinë e Drejtësisë). Ata morën pjesë në një hetim kundër shpërndarësit më të madh të elektronikës në vend, Merlion, dhe zhvatën fonde në këmbim të mbylljes së çështjes.
Ky rast u bë skandali më i madh që prek FSB-në që nga viti 2019, kur tre oficerë të Drejtorisë “K” (sektori i kredisë dhe financave) u arrestuan me akuzën e korrupsionit dhe zhvatjes.
Tani është radha e Drejtorisë “M”. Tre oficerët e sigurimit akuzohen se kanë vepruar së bashku me një punonjës të Komitetit Hetues, Sergei Romandanovsky. Vlen të përmendet se babai i tij është Konstantin Romadanovsky, një ish-oficer i lartë i KGB-së dhe më pas i FSB-së i afërt me Putinin. Pozicioni i tij i fundit ishte si kreu i FMS, por në një moment të karrierës së tij Romadanovsky Sr ishte përgjegjës për pastërtinë e gradave në Ministrinë e Punëve të Brendshme dhe FSB.
Ka disa gabime që Putini i përsërit vazhdimisht. Këto gabime e kanë origjinën në kulturën sovjetike të shtetbërjes.
Partia e Leninit ëndërronte një revolucion në Gjermani dhe jo në Rusinë e prapambetur. Në planet e bolshevikëve, Rusisë iu caktua roli i një trampoline për revolucionin botëror – gjuha e punës e Kominternit, me seli në Moskë, ishte gjermanishtja, jo rusishtja. Sa për popullin e Rusisë, bolshevikët nuk i trajtuan kurrë me respekt: për leninistët, fshatarët e pashkolluar rusë nuk mund të konkurronin me proletariatin e përparuar gjerman.
Ky përbuzje dhe mosbesim ndaj popullsisë së vendit mbi të cilin bolshevikët fituan pushtetin nuk u zhduk me kalimin e kohës. Zyrtarët sovjetikë gjithmonë kishin mosbesim ndaj qytetarëve të zakonshëm dhe nuk i respektonin njerëzit që ata qeverisnin.
Menaxherët sovjetikë besonin me vendosmëri se çdo qytetar sovjetik në çdo moment mund të çmendej ose të dehej spontanisht, të thyente pajisjet në vendin e punës ose të vinte në kontakt me një të huaj të dyshimtë dhe të zbulonte sekrete shtetërore. Njerëzit nuk janë të besueshëm dhe prandaj duhej të mbaheshin nën kontroll të rreptë.
Por si mund të bëhet efektiv ky kontroll? Bolshevikët besonin se metoda më e mirë ishte frikësimi total nëpërmjet vrasjeve masive. Në dekadat e mëvonshme, metoda – kontrolli përmes frikësimit – mbeti e njëjtë, vetëm instrumentet e frikësimit ndryshuan: nga represioni masiv në metodat më të sofistikuara të miratuara nga KGB-ja.
Metodat e KGB-së bazoheshin në supozimin se popullit të frikësuar sovjetik i duhej vetëm të kujtohej se çfarë mund të ndodhte me një person mesatar nën sundimin sovjetik (për shembull, çfarë ndodhi me ta gjatë terrorit të Stalinit) në mënyrë që t’i detyronte ata të ndiqnin rregullat. . Metoda më e mirë e frikësimit ishte prania e kudondodhur e agjentëve të KGB-së si portierë të shoqërisë.
Sigurisht, kjo qasje nuk funksionoi kurrë njëqind për qind – Bashkimi Sovjetik ishte i famshëm për korrupsionin e përhapur, kur vjedhja në ndërmarrje as nuk konsiderohej krim. Proverbi: “Në një ndërmarrje, ti je pronari, jo mysafiri, merr çdo gozhdë në shtëpi nga puna”, ishte shumë i njohur në vitet 1960, 70 dhe 80.
Por kjo nuk e pengoi Putinin të adoptonte qasjen e udhëheqësve sovjetikë kur ai vetë erdhi në pushtet. Që nga dita e parë, ai besonte me vendosmëri se gjithëprania e FSB-së do t’i jepte atij kontrollin që donte.
Paranoja e epokës sovjetike rreth spiun-shkatërruesve të huaj hyri në lojë këtu shumë mirë. Kur Putin ishte drejtor i FSB-së, ai zgjeroi ndjeshëm njësitë përgjegjëse për kontrollin mbi fusha specifike të ekonomisë dhe shoqërisë ruse.
Atyre iu dhanë emra si Drejtoria për Mbështetjen e Kundërzbulimit të Ndërmarrjeve Industriale (Drejtoria “P”); Drejtoria për Mbështetjen e Kundërzbulimit të Transportit (Drejtoria “T”); Drejtoria për Mbështetjen e Kundërzbulimit të Sistemit Kreditor dhe Financiar (Drejtoria “K”); Drejtoria për Mbështetjen e Kundërzbulimit të Ministrisë së Punëve të Brendshme, Ministrisë së Drejtësisë, Ministrisë së Situatave Emergjente (Departamenti “M”).
Mbështetja e kundërzbulimit në emrat e departamenteve sugjeron se detyra e departamentit është të parandalojë depërtimin e spiunëve në zonat e kontrolluara.
Në fakt punonjësit e këtyre reparteve nuk merreshin me luftën kundër spiunëve të huaj, por me kontroll dhe mbikëqyrje. Për ta bërë këtë, ata u dërguan në organizata dhe departamente të ndryshme në të gjithë vendin – nga ministritë në Moskë deri te kompanitë private në Lindjen e Largët.
Kjo sigurisht që shkaktoi probleme. Shoqëria ruse nuk i rezistoi fluksit masiv të operativëve të FSB-së (nga universitetet dhe bankat në studiot e teatrit), problemet filluan kur këta operativë u gjendën në pozicione me fuqi të pakufizuara me detyrën për të mbledhur papastërti mbi organizatën që u caktuan të mbikëqyrnin.
Nuk është për t’u habitur që oficerët më të korruptuar të FSB-së erdhën nga këto departamente kontrolli.
Sistemi i kontrollit të Putinit, i bazuar në FSB-në e gjithëpranishme, dështoi, si dhe ideja e një fisnike të re, e cila supozohej të ishte elita e FSB-së – historia e familjes Romadanovsky është dëshmia më e mirë për këtë. Ashtu si Burbonët në Francën para-revolucionare, njerëzit në Kremlin nuk kanë harruar asgjë, por nuk po mësojnë asgjë.\Kosovatimes/\\\
