Në vitin e tretë të luftës, ukrainasit ishin më të shumtë si në numrin e ushtarëve ashtu edhe në sasinë e armëve. Por në mbrojtje, gjëja më e rëndësishme është të dish të marrësh një goditje.
Pasi njësia e tij u shkatërrua nga zjarri ukrainas, ushtari i fundit i mbijetuar nga sulmi rus u mbulua në një krater të cekët ndërsa ukrainasit i bërtisnin atij që të dorëzohej. Ai ngriti dy granata në ajër, pas së cilës një dron ukrainas zbriti dhe shpërtheu, shkruan New York Times .
Shumë shpejt tymi u pastrua dhe një tjetër dron zbulues zbuloi trupin e tij. Atë ditë, një sulm në zonën në veri të qytetit të shkatërruar të Avdiivka u zmbraps me sukses. Por ukrainasit nuk kanë iluzione: do të ketë më shumë sulme të tilla.
“Ata vijnë në valë. Dhe nuk ndalen,” tha toger Oleksandr Shirshin (29), zëvendës komandant i Brigadës 47 të Mekanizuar.
Dhe ndërsa lufta hyn në vitin e tretë, ukrainasit janë më të shumtë si nga numri i ushtarëve ashtu edhe nga sasia e armëve. Pasi dominuan në vitin e parë të konfliktit dhe ngecën në të dytin, ata iu nënshtruan sulmit të Rusisë në të tretin. Tani ata gërmojnë dhe luftojnë për të mbajtur pozicionet e tyre.
Ekipet e mortajës duhet të ruajnë predhat. Trupat rrotullohen me ato në pjesën e pasme për të kompensuar mungesën e fuqisë punëtore në pjesën e përparme dhe atyre u mungojnë furnizimet kryesore të nevojshme për riparimin dhe mirëmbajtjen e automjeteve të blinduara të Ukrainës.
Për shkak të mungesës së municioneve artilerie, ata mund të përballojnë të qëllojnë vetëm mbi një ose dy ushtarë armik, kështu që rusët lëvizin dhe avancojnë drejt pozicioneve të tyre më të avancuara në grupe të vogla. Ata po përpiqen të mbledhin trupa të mjaftueshme për të sulmuar llogoret e Ukrainës dhe për të mposhtur mbrojtësit.
“Ne nuk kemi pajisje të mjaftueshme apo fuqi punëtore të mjaftueshme për të nisur një sulm ,” thotë toger Širšin. “Kjo është arsyeja pse qëllimi ynë kryesor tani është të mbajmë pozicionet tona.”
Pozicionimi
Kievi njoftoi kohët e fundit se do të shpenzojë 500 milionë dollarë për të ndërtuar pozicione të fortifikuara përgjatë kufirit të tij me Rusinë dhe për të krijuar linja më të thella mbrojtëse në rajonin lindor të Donbasit që mund të shërbejnë si pozicione mbrapa nëse rusët arrijnë të bëjnë një përparim të madh.
Epiqendra e luftimeve është ende rreth Avdiivka në rajonin lindor të Donetsk, ku rusët, pavarësisht nga të gjitha pengesat, arritën të kryejnë disa sulme të pamëshirshme. Për disa javë, ata luftuan për kontrollin e një depoje industriale të skorjeve në periferi të qytetit, duke dërguar valë trupash për t’u prerë nga breshëri të tmerrshme. Ata kalojnë fshehurazi nëpër tunele nën rrugët e qytetit dhe dërgojnë drone të ngarkuar me eksploziv në pozicionet ukrainase.
E gjithë kjo për të pushtuar një qytet tjetër të shkatërruar. Por sulmet e tyre në Avdiivka dhe gjetkë përgjatë frontit i shërbejnë një qëllimi më të madh: për të përfituar në një kohë kur mbështetja ushtarake amerikane për Ukrainën ka pushuar dhe për të mposhtur ukrainasit në një numër të madh.
Edhe pse tani ata po mbrohen pothuajse ekskluzivisht, ushtarët ukrainas në vijën e frontit thanë se kjo nuk do të thotë se ata thjesht mund të struken dhe të presin që ajo të kalojë. Megjithatë, ata përpiqen të shkaktojnë humbje maksimale në forcat ruse dhe të shmangin betejat e stërzgjatura që mund t’u sjellin edhe humbje të rënda.
Deri më tani, forcat ruse po bëjnë vetëm përfitime margjinale, pavarësisht se kanë derdhur sasi të mëdha burimesh në ofensivën e tyre dimërore.
Fitimet e vogla me kosto të lartë
Muajin e kaluar, reporterët e New York Times me komandantët dhe operatorët e dronëve rreth Avdiivka dhe një qytet tjetër të shkatërruar, Vuhledar – dy pika kyçe në frontin lindor – kërcënuan disa beteja. Shkalla e humbjeve ruse mund të shihej në fushat plot me mjete të blinduara të shkatërruara dhe trupa të hedhur në erë të ushtarëve rusë.
Ukrainasit përdorin mina dhe pengesa të tjera për të drejtuar tanket ruse në zona ku mund t’i godasin me armë të rënda pothuajse çdo herë që sulmojnë. Ata përdorin në mënyrë agresive mjete luftarake dhe tanke të furnizuara nga perëndimi si vrasës gjuetarësh kur trupat ruse i afrohen pozicioneve ukrainase.
Me rusët në disa pjesë të frontit që tani janë në gjendje të gjuajnë pesë herë më shumë predha sesa ukrainasit, mbrojtësit janë detyruar të kthehen më shumë në dronët e ngarkuar me bomba me telekomandë, të njohur si FPV.
Por fuqia e zjarrit ukrainase është shumë e kufizuar. Majori Serhij Bets (30), shef i shtabit të Batalionit të 48-të të pushkëve të Brigadës 72 të Mekanizuar, tha se dronët janë një mjet efektiv, por që nuk mund të krahasohen me armë të mëdha.
“Një dron nuk mund të shkatërrojë një gropë ose të presë një varg pemësh. Dhe nuk ka atë lloj ndikimi psikologjik te armiku. Përveç kësaj, ne nuk kemi shumë ekipe FPV ,” tha ai.
Rusët gjithashtu dominojnë ende qiejt dhe, pas një pauze të shkurtër, pasi u rrëzuan disa avionë luftarakë rusë, bombardimet ajrore rifilluan, thanë ushtarët.
Dhjetra kratere gjigantë të lënë nga bombat 500 kilogramësh në fshatrat e shkatërruar dëshmojnë për fuqinë e tyre shkatërruese.
Ndërsa është e paqartë se për sa kohë Kievi mund ta mbajë këtë nivel mbrojtjeje pa ndihmën e aleatëve perëndimorë, forcat ukrainase vazhdojnë të shkaktojnë dëme të rënda në forcat ruse, ndërsa kryesisht mbajnë linjën.
Humbje të rënda ruse
Që kur Rusia filloi operacionet e reja ofensive në tetor, ajo ka humbur 365 tanke kryesore luftarake dhe rreth 700 automjete të blinduara, “por ka bërë vetëm përfitime të vogla territoriale”, tha agjencia e inteligjencës ushtarake britanike të hënën e kaluar.
Në kapjen e Avdiivka, më shumë se 13,000 ushtarë rusë u vranë ose u plagosën në vetëm dy muaj operacione, sipas një vlerësimi të inteligjencës amerikane të dhjetorit. Kjo do të thotë rreth 3000 ushtarë rusë për çdo kilometër katror të fitimit territorial.
Megjithatë, agjencia britanike e inteligjencës paralajmëroi se Rusia ka të ngjarë të “vazhdojë këtë nivel të aktivitetit sulmues për të ardhmen e parashikueshme”.
“Nëse rusët janë të interesuar për një pjesë të caktuar të frontit, ata do ta rrafshojnë atë me tokë ,” tha Major Betts, duke treguar një ekran që tregon pamjet e drejtpërdrejta të dronëve për të ilustruar mendimin e tij.
“Që nga mesi i dhjetorit, rusët e kanë shkatërruar plotësisht këtë varg pemësh. Po të shikosh përreth rreshtit të pemëve në një rreze 100 me 100, ka vetëm tokë të lëruar.
Por mbrojtësit ukrainas po “gërmojnë gropa për të mbijetuar disi dhe për të mbajtur pozicione,” shtoi ai.
Megjithatë, edhe përfitimet e vogla ruse përbëjnë një rrezik për Ukrainën. Kapja e Marinka – një qytet afër Avdiivka – pas vitesh luftimesh i lejoi rusët të hapnin një linjë të re sulmi në një qytet tjetër, Vuhledar, nga veriu.
“Armiku ia ka dalë pjesërisht, nuk do ta fshehim”, tha majori Betts.
Ata përdorin avantazhin e tyre të artilerisë për të “çorientuar djemtë tanë në llogore, dhe pastaj këmbësoria hyn,” tha ai. “Kundër këmbësorisë ne luftojmë me qetësi dhe mbajmë veten.”
Kush do të zgjasë më gjatë?
Nuk është sekret se strategjia e Kremlinit është t’i kalojë ukrainasit dhe forcat e tij janë të vetëdijshme për mangësitë në artilerinë ukrainase, thanë ushtarët që vazhdimisht duhet të rregullojnë taktikat për të fituar një avantazh.
Ndërsa zjarri i topave gjëmonte mbi Avdiivka javën e kaluar, më shumë se 150 rusë u zvarritën përmes një tubi të ngushtë nën tokë drejt një fortese të rëndësishme ukrainase në një objekt rekreacioni të quajtur ‘Kasollja e Carit’.
Ata dolën nga pas ukrainasve dhe u zunë pritë, pretendojnë të dyja palët. Edhe Vladimir Putin , i cili është në fushatë parazgjedhore, duket se e ka përmendur atë operacion si dëshmi të suksesit në fushën e betejës, duke thënë se ushtarët rusë “kapën 19 shtëpi dhe po i mbajnë”.
Ndërsa furnizimet dhe municionet mbarojnë, ukrainasit thonë se do të duhet të paguajnë një çmim më të lartë në gjak për të mbajtur linjat e tyre.
Lt. Serhiy Stetsenko , 40 vjeç, komandant i togës së sulmit, tha se rusët po gërmoheshin dhe po forcoheshin edhe nëse arrinin të depërtonin vetëm disa metra përpara.
Më pas ata shpesh lënë vetëm dy ose tre ushtarë në ato pozicione përpara.
“Ata i quajnë deve,” tha Stetsenko, duke përdorur një term zhargon për njerëzit që bëjnë punë të mërzitshme ndërsa trajtohen si kafshë.
Ata ushtarë gërmojnë për disa ditë në një kohë, përpara se një grup tjetër të mblidhet dhe të fillojë një sulm të ri.
Rreshteri Danilo , komandanti i Njësisë së 47-të të Zbulimit Ajror, i cili nuk donte të zbulonte mbiemrin e tij për arsye sigurie, tha se nëse mbrojtja funksionon mirë, ata do ta thyejnë sulmin edhe para fillimit të tij.
“Operacionet e mbrojtjes mund të kontrollohen shumë më mirë. Ju vendosni kushtet për vendin që kontrolloni ,” tha Danilo.
Por në luftime, gjërat mund të dalin shpejt nga kontrolli.
Togeri Stetsenko përshkroi një angazhim të fundit kur një tank rus arriti të arrinte pozicionin e tyre.
“Një tank shkatërron gjithçka në rrugën e tij, kështu që ju nuk do të ekspozoni kokën tuaj,” tha ai. “Por rusët hidhen nga automjeti dhe nxitojnë në llogore, duke shkatërruar gjithçka që kishin përpara. Djemtë e tyre që duan të dorëzohen, rusët i qëllojnë të gjithë.”
Major Betts e krahasoi atë me një ndeshje boksi. “Gjëja kryesore është aftësia për të marrë goditje ,” tha ai. “Unë mund t’i them me krenari të gjithë botës se Ukraina di të marrë një goditje. Por ky nuk është aspak raundi i fundit.”/Kosovatimes/
