Tajvani zbuloi të paktën 36 avionë kinezë sot, njoftoi Ministria e Mbrojtjes e vendit ishull. Ky vit është një rekord për numrin e avionëve kinezë që kanë fluturuar rreth ishullit, shkruan AA .
Ai tha se 13 nga avionët e zbuluar kishin hyrë në Zonën e Identifikimit të Mbrojtjes Ajrore (ADIZ). Përveç kësaj, shtoi ministria, gjashtë anije të marinës kineze po vepronin gjithashtu pranë ishullit. Forcat e armatosura “monitoruan situatën dhe vendosën forcat e duhura të reagimit”, tha ministria.
Ata thanë gjithashtu se mjeti lëshues i Kinës Long March 2D, i cili ngriti një grup satelitësh me shumë qëllime në orbitë të enjten, fluturoi mbi ADIZ. Raketa u ngrit nga qendra e lëshimit satelitor Jiuquan në Kinën veriperëndimore.
Disa paqartësi
Kina, e cila e konsideron Tajvanin si “provincën e saj të shkëputur”, nuk e njeh zonën që Tajvani e quan ADIZ, e cila vitet e fundit Tajvani ka llogaritur të kalojë në mes të ngushticës së Tajvanit. Nuk është në të vërtetë një territor ajror, as një term i përcaktuar ligjor, por një zonë në të cilën forcat ajrore dhe kundërajrore të vendit identifikojnë objektet për shkak të rrezikut të mundshëm. Prandaj, Kina nuk shkel asnjë ligj ndërkombëtar me fluturime të tilla. Rreth 20 vende kanë shpallur një zonë identifikimi të mbrojtjes ajrore. Por ajo që po bën ushtria kineze duke dërguar anije dhe fluturime pranë Tajvanit, të cilat po shtohen çdo vit, është duke dërguar një mesazh, një shfaqje fuqie dhe duke frikësuar qeverinë demokratike tajvaneze.
Tajvani ka këmbëngulur për pavarësinë e tij që nga viti 1949, kur nacionalistët u larguan në ishull nga ushtria komuniste. Është një vend pjesërisht autonom që tashmë njihet nga 11 vende, por secili prej këtyre 11 vendeve nuk është në favor të Kinës, e cila po bën lëvizje kryesisht ekonomike kundër tyre. Kina ka njoftuar se do të kthejë Tajvanin nën krahun e saj dhe nuk e ka përjashtuar përdorimin e forcës. Nuk është e qartë nëse, në rast të një sulmi kinez, SHBA-ja do të ndërhyjë në mbrojtje të partnerit ishullor të cilit i eksporton shumë armë. Përkatësisht, Uashingtoni mban një politikë të qëllimshme “paqartësie strategjike” për këtë çështje.
