Sipas policëve, një gjë e ngjashme ka ndodhur më vonë, kur policët serbë u dërguan për të monitoruar fshehurazi tubimin kundër Milorad Dodik dhe kundër-mitingun e mbështetësve të tij në Banja Luka, në maj 2016.
Gazeta beogradase Radar publikon një artikull në të cilin trajton aktivitetet e spiunazhit të kryera nga shërbimet e sigurisë së Serbisë. Teksti i ri që ata publikuan përmend edhe ngjarje që lidhen shumë me Bosnjën dhe Hercegovinën.
Profesionalizimi dhe globalizimi i krimit të organizuar ndikoi edhe në ndryshimin e mënyrës dhe organizimit të punës së policisë. Sot kudo në botë policia zbaton masa të veçanta në hetimet penale, por aplikon edhe një filozofi pune të ngjashme me atë të shërbimeve të sigurisë, që quhet puna e policisë së udhëhequr nga inteligjenca. Serbia nuk bën përjashtim dhe Ministria e Punëve të Brendshme dhe Policia e Serbisë përpiqen t’i zbatojnë këto parime në punën e tyre. Drejtoria e Policisë Kriminale (UKP) ka sot Shërbimin e Luftimit të Krimit dhe Shërbimin për Metodat e Veçanta të Hetimit. Në kuadër të këtij shërbimi të dytë funksionon Departamenti për Veprime të Veçanta. Dhe përderisa këto zgjidhje organizative nuk kontestohen, kontestohet se UKP përdor masa të veçanta në shkallë të gjerë në praktikën e saj të punës. Kështu, për shembull, në vitin 2014, Telenor regjistroi 201,879 qasje të pavarura në të dhënat e ruajtura, nga të cilat MPB-ja arriti shumicën – 199,818, dhe pjesën tjetër nga BIA dhe VBA. Për më tepër, situata vetëm u përkeqësua.
Abuzimi i policisë
Në të njëjtën kohë, as Komisioni i mëparshëm Parlamentar për Mbrojtje dhe Siguri, as Komisioni aktual për Mbrojtje dhe Punë të Brendshme, i cili është përgjegjës për mbikëqyrjen e MPB-së, si dhe Komisioni për Kontrollin e Shërbimeve të Sigurisë, nuk kanë mbikëqyrur. UKP dhe mënyra se si shërbimet brenda kësaj administrate zbatojnë masat e mbledhjes së të dhënave sekrete.
Siç shkruan Radar , pasoja nga kjo janë shtimi i mundësive të keqpërdorimit të MPB-së dhe policisë për qëllime politike dhe partiake. Akuzat e para të tilla me të dhëna më specifike erdhën nga vetë radhët e policisë, në vitin 2015. Pastaj Dejan Tripkoviq, i cili punonte në kabinetin e ministrit të Punëve të Brendshme, Nebojsha Stefanoviq, bëri akuza se Departamenti për Çështje të Sigurisë në Kabinetin e MPB-së po monitoronte kritikët e qeverisë dhe se të dhënat për mbikëqyrjen sekrete (përfshirë lëndën e parë) po i kalonte Dijana Hrkalović-it, në atë kohë nënkryetare të kabinetit të ministrit. Për këtë arsye, Tripkoviq ka paraqitur një kallëzim penal kundër Dijana Hrkaloviqit dhe udhëheqjes së MPB-së, por kallëzimi penal është refuzuar shpejt pa i hetuar të gjitha provat. Po ashtu, organet tjera për mbikëqyrje dhe kontroll nuk e hetuan këtë rast, kështu që dyshimet e rënda për keqpërdorime që shprehu Tripkoviq mbetën të paverifikuara.
Akuzat e rënda për veprimtari të paligjshme të policisë u shfaqën sërish në publik në vitin 2016, kur Milan Dumanoviq dhe Mlladen Trboviq, asokohe punonjës të UKP-së, bënë të ditur se me urdhër verbal të të moshuarve, pa karta identifikimi dhe armë, me (false) identitetin e gazetarëve, të dërguar në një mision sekret për të filmuar sulmet e mundshme ndaj kryeministrit të atëhershëm të Serbisë, Aleksandar Vuçiq, gjatë përkujtimit të viktimave të Srebrenicës në vitin 2015. Sipas këtyre policëve, një gjë e ngjashme ka ndodhur më vonë, kur policët serbë u dërguan për të monitoruar fshehurazi tubimin kundër Milorad Dodik dhe kundër-mitingun e mbështetësve të tij në Banja Luka, në maj 2016. Policia Kriminale e MPB-së së Serbisë nuk ka të drejtë të kryejë operacione sekrete jashtë territorit të Serbisë, por nuk është kompetente as të monitorojë në mënyrë të fshehtë tubimet publike në Serbi.
Urdhërat verbale
Këto raste kanë disa elementë të përbashkët. Para së gjithash përsëriten të dyshuarit në MPB për veprime të kundërligjshme në raste të tilla. Pas ardhjes së Nebojsha Stefanoviqit në krye të Ministrisë së Punëve të Brendshme, kabineti i tij u plotësua me njerëz pa përvojë të mëparshme policore, por me lidhje partiake dhe personale me ministrin. Dijana Hrkalović, një ish-zyrtare e SNS-së, fillimisht u punësua si zëvendëskryetare e kabinetit të ministrit, më pas punoi si sekretare e UKP-së dhe përfundimisht u bë sekretare shtetërore e MPB-së. Goran Papiq, kumbari i ministrit, pa përvojë të mëparshme pune në polici, u punësua në Departamentin për Çështje të Sigurisë dhe pak më vonë u bë zëvendëskryetar i SBPOK-ut.
Shqetësuese shtesë janë edhe deklaratat e policëve se kanë marrë urdhra nga të moshuarit verbalisht, gjë që tregon për praninë e fortë të kanaleve joformale të menaxhimit brenda policisë serbe. Dumanoviq dhe Trboviq ngritën kallëzime penale kundër drejtuesve të Shërbimit për Metoda Speciale Hetimore, Dejan Milenkoviq dhe Tomislav Radovanoviq, shefit të Departamentit për Vëzhgime dhe Dokumentim, Goran Neshiq, si dhe sekretares së UKP-së, Dijana Hrkalović, gjë që mund të tregojë cilët mund të ishin (ishin) njerëzit kyç në qeverisjen joformale.
