Po afron 2 maji, një ditë që mund të hyjë në data më të rëndësishme historike pasi Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara (OKB) në Nju Jork votoi për Rezolutën për gjenocidin në Srebrenicë, emri i plotë i së cilës është Draft Rezoluta për “Ndërkombëtare Dita e Reflektimit dhe Përkujtimit të Gjenocidit në Srebrenicë në 1995”.
Krahas afrimit të kësaj seance të rëndësishme, nuk shuhet zhurma e panevojshme e krijuar nga Aleksandar Vuçiq , presidenti i Serbisë dhe Milorad Dodik , presidenti i RS-së, qëllimi kryesor i të cilit është pengimi i miratimit të Rezolutës . Argumentet e përdorura nga Vuçiq dhe Dodik janë të dobëta dhe ka shumë gjasa që Rezoluta të miratohet. Vuçiq, për shembull, thotë se “Presidenca e BeH nuk arriti një konsensus për rezolutën për gjenocidin”, ndërsa Dodik shpik se rezoluta do ta shpallte të gjithë popullin serb gjenocid, dhe në lidhje me këtë ai së fundi organizoi një tubim në Banja Luka. që shumë e shpallën fiasko, sepse jo aq shumë qytetarë të RS-së iu përgjigjën sa u mburr media e regjimit në atë njësi.
Analisti politik Dushan Janjiq për “Slobodna Bosnja” komentoi zhurmën e krijuar nga Vuçiq dhe Dodik në javët e kaluara lidhur me Rezolutën dhe parashikoi se çfarë do të ndodhë pas votimit në OKB.
ARGUMENTET NUK JANË NË ANËN E SERBISË
“Diplomacia serbe u përpoq në ditët e mëparshme të shtyjë miratimin e rezolutës ose të ndryshojë tekstin. Në thelb ishte një strategji mbrojtëse. Ata pretenduan se ishte një krim, jo gjenocid. Megjithatë, të gjitha argumentet janë kundër një historie të tillë. mes tyre është përkufizimi i gjenocidit sipas OKB-së, dhe vendimet e Gjykatës së Hagës, etj. Pjesa e dytë e asaj historie është se kjo nismë është bërë jashtë autoriteteve të RS dhe kundër popullit serb, dhe se është në thelb aq i rrezikshëm, sepse siç thotë Vuçiq, thekson, por të mos harrojmë gjënë e tretë, që është se më 2 mars, Vuçiq shpalli strategjinë e tij për zgjedhjet në Serbi dhe për të qëndruar në pushtet, dhe quhet “lufta kundër Perëndimit. luftë speciale kundër tij dhe qeverisë së tij”, në të cilën ai do të përdorë dy tema – Republika Srpska, për të cilën thotë se po i kërkojnë ta lëshojë Kosovën dhe prandaj Vuçiq dhe Dodik po ngarkojnë diçka që nuk ekziston në Rezolutë.
Prandaj, edhe në draftet e rezolutës që kanë qarkulluar, nuk ka deklarim të përgjegjësisë së Serbisë dhe serbëve si të tillë dhe as nuk flitet për dënim kolektiv për gjenocid. Kjo është diçka që është jashtë fushëveprimit të OKB-së. OKB-ja u krijua pas Luftës së Dytë Botërore me idenë e paqes dhe pajtimit. Kur flasim për Holokaustin, nuk flasim për përgjegjësinë kolektive të njerëzve. Në kuptimin modern të gjenocidit, nuk ka përgjegjësi kolektive, por përgjegjësi individuale, dhe sa i përket Bosnjës dhe Hercegovinës, ajo zgjidhet në gjykata pothuajse në të gjitha rastet. Në çështjen më delikate gjyqësore ndërmjet BeH dhe Serbisë, gjykata tha se Serbia nuk ka organizuar gjenocid dhe krime lufte, por është përgjegjëse sepse nuk i ka ndërmarrë të gjitha veprimet dhe ato veprime janë tërheqja e trupit të Ojdaniqit në kohën kur ka ndodhur masakra”, thotë Janjiq.
Janjiq u thotë atyre që mbrojnë teorinë dhe mantrën propagandistike të Vuçiqit që fillimisht të shkruajnë libra dhe më pas ta lavdërojnë Vuçiqin në publik, por siç thotë bashkëbiseduesi ynë, këta janë njerëz që nuk dinë as histori, as përkufizime juridike ndërkombëtare.
“Qëllimi kryesor i fushatës së Vuçiqit është të ngrejë opinionin në linja etno-nacionaliste dhe të flasë për gjoja kërcënimin e serbëve dhe të kombit serb, sepse Vuçiq ka probleme me shumicën dhe votat e tyre. Ai i përfshiu të gjithë përmes qeverisë, kështu që Ai ka një koalicion të jashtëzakonshëm në të cilin janë Rasim Ljajić dhe Vojislav Šešelj.
Këtu bëhet fjalë për para, pushtet dhe frikë nga shumica serbe. Megjithatë, Rezoluta nuk mund ta ndihmojë dhe as ta lehtësojë atë. Dhe kur është fjala për vetë Rezolutën, Vuçiq harron Deklaratën e Kuvendit të Serbisë në të cilën Boris Tadiq e shmangu fjalën gjenocid, sepse në atë kohë ai nuk kishte gjykimin e Gjykatës së Hagës, kështu që kishte më pak rezistencë për votën e saj. .
Frika nga marrja e përgjegjësisë
Serbia duhej të gjente një mënyrë më të zgjuar për t’iu bashkuar Rezolutës për gjenocidin, sepse ajo nuk e përcakton dhe definon ngjarjen, por përkundrazi shpall një ditë ndërkombëtare përkujtimi dhe kjo është absolutisht larg asaj që i frikësohet Vuçiqit. Dhe Vuçiqi dhe ata rreth tij kanë frikë të vënë në dyshim rolet e tyre politike dhe personale në këtë, sepse të mos harrojmë se shtylla kurrizore e qeverisë në Serbi është SNS, e cila dominohet nga elementë radikalë dhe ka edhe njerëz nga socialistët. Parti që janë trashëgimtarët kryesorë të politikave të Millosheviqit. Kjo nuk ka të bëjë vetëm me frikën e humbjes së pushtetit, por me frikën e marrjes së përgjegjësisë.
Bëhet fjalë për transferimin e përgjegjësisë tek i gjithë populli, në mënyrë që ata të mos ndryshojnë politikën. Kam frikë se efekti i kësaj është se në thelb me këtë politikë e shënojnë opinionin serb dhe Serbinë si diçka që gjoja shkon kundër historisë, gjë që nuk është e vërtetë. Historia kundërshtohet nga pakica që kontrollon qeverinë. Ju nuk mund të fitoni një betejë kundër fakteve. Dhe politika si kjo e Vuçiqit me të vërtetë forcon argumentet e atyre që pretendojnë se RS është një krijim gjenocidal. Politika e Vuçiqit forcon dhe ngre frikë të tilla, sepse mesazhi i tyre është “të fillojmë një luftë të re”. Dhe këtu, politikani opozitar nga Trebinja, Nebojsha Vukanoviq, ka plotësisht të drejtë kur thotë mos na shtyni më në luftë”, thotë Janjiq.
Mirëpo, e mira në çdo gjë është se kjo temë e Vuçiqit nuk kaloi në Nju Jork. Janjiq e ka lidhur këtë me Kosovën, duke thënë se Vuçiq po qëllon në këmbë me këtë sjellje:
“Kjo temë e Vuçiqit është edhe kundërproduktive për Kosovën, sepse ka shumë vende që nuk e kanë përkrahur Kosovën, por qëndrimin e Serbisë. Dhe Vuçiq duket se nuk e di se dialogu i Brukselit zhvillohet në bazë të një vendimi të OKB-së. Asambleja e Përgjithshme, një rezolutë e propozuar nga Beogradi dhe Brukseli. Dhe nëse Vuçiq do të donte të zbuste atë që i serviret në kapitullin 35, me këtë pozicion ai krijon një shumicë solide kundër qëndrimit të Serbisë dhe angazhimit të tij përmes Srebrenicës njohja e Kosovës nuk mund të pajtohet me historinë se nuk ka pasur gjenocid në Srebrenicë dhe se ndihma humanitare dhe pritja e refugjatëve ishte një shaka. “, ka përfunduar Janjiq.
