Divorci nuk u konsiderua një zgjidhje e pranueshme, por një turp për familjen.
Bierten, një fshat idilik në Transilvani, Rumani , është bërë i famshëm për konceptin e tij të pazakontë të ” ilaçit të divorcit “, ose siç e quajnë vendasit “burg martese”. Kjo qasje unike për zgjidhjen e problemeve martesore daton që në mesjetë.
Brenda kishës lokale, ciftet , martesat e të cilëve nuk funksiononin më, u mbyllën për javë të tëra, nën mbikëqyrjen e peshkopit vendas. Gjatë kësaj periudhe, çiftet u detyruan të zgjidhnin çështjet e tyre dhe të rindeznin martesën e tyre. Duke ndarë të gjitha burimet – nga shtretërit dhe karriget tek pirunët, çiftet u përballën me sfidat e të jetuarit së bashku në ambiente të mbyllura.
Fshati në Rumani që u bë i famshëm për ndalimin e divorcit ishte Bistrița. Ky ndalim zgjati nga viti 1920 deri në vitin 2012.
Gjatë asaj kohe, këshilli i qytetit miratoi një rezolutë që kërkonte që çiftet që donin të divorcoheshin, së pari të merrnin pjesë në këshillimin e detyrueshëm me një këshilltar martese dhe të përpiqeshin të zgjidhnin çështjet e tyre përpara se të lejoheshin të bënin kërkesë për divorc.
Masa ishte pjesë e një përpjekjeje për të ulur shkallën e divorcit dhe për të forcuar lidhjet familjare.
Ndërsa në “burg”, bashkëshortët duhej të ndanin gjithçka, një jastëk, krevat, tavolinë, karrige e madje edhe një pirun.
Ndonëse tingëllon ekstreme, kjo masë ka arritur sukses befasues, me vetëm një çift të divorcuar në një periudhë prej 300 vitesh. Ideja e këtij “burgu martesor” ishte ruajtja e martesave me çdo kusht, duke qenë se divorci nuk konsiderohej zgjidhje e pranueshme, por turp për familjen.
Nëse çifti do të vendoste të divorcohej edhe pas periudhës së kaluar në burg, gruaja do të kishte të drejtën e gjysmës së të ardhurave të burrit. Megjithatë, kjo masë nuk zbatohej për një grua tjetër që vendosi të divorcohej. Divorci nuk u konsiderua një zgjidhje e pranueshme, por një turp për familjen.
Kjo traditë nuk zgjat sot, por vepron si një kujtesë për vlerën e bashkimit dhe kompromisit në martesë.