Nicolás Maduro ka fituar sërish në zgjedhjet presidenciale në Venezuelë, sipas rezultateve të pjesshme të organeve zyrtare.
Bazuar në 80 për qind të votave të numëruara, Maduro fitoi 51,20 për qind dhe rivali i tij, Edmundo Gonzalez, 44,02 për qind, tha kreu i Këshillit Kombëtar Zgjedhor (CNE) Elvis Amoroso, i cili është një bashkëpunëtor i ngushtë i Maduros.
Opozita pretendon se ka pasur parregullsi të mëdha dhe se rezultatet e shpallura nuk janë të sakta, duke bërë të ditur se nuk do t’i njohin.
Nicolás Maduro ka qenë në detyrë që nga viti 2013 dhe nga vdekja e mentorit të tij, Hugo Chavez.
Sondazhet përpara votimit treguan se Gonzalez kishte një epërsi solide ndaj Maduros.
Dhe zgjedhjet e vitit 2018 në të cilat Maduro fitoi një mandat të dytë u kritikuan si të padrejta.
Përpara këtyre zgjedhjeve, opozita vuri në dukje një rezultat të ngjashëm, duke theksuar se Maduro u tha mbështetësve në një tubim fushate se do të fitonte “në një mënyrë ose në një tjetër”.
Pas shpalljes së rezultateve paraprake, Maduro u tha mbështetësve në Karakas se rizgjedhja e tij ishte një “triumf i paqes dhe stabilitetit”.
Ai vlerësoi sistemin zgjedhor të Venezuelës, duke e përshkruar atë si transparent dhe u tall me opozitën, për të cilën tha se “derdh lot dhe thotë se ishte mashtruar” në çdo zgjedhje.
Për shkak se kishte një numër të kufizuar vëzhguesish ndërkombëtarë të zgjedhjeve – vetëm katër nga Amerika – opozita dërgoi mijëra vëzhgues në qendrat e votimit në të gjithë vendin, në mënyrë që ata të mund të shpallnin rezultatet e tyre.
Kreu i komisionit zgjedhor, i afërt me Maduro, tërhoqi ftesën për vëzhguesit nga Bashkimi Evropian.
Ish-presidentit të Argjentinës, Alberto Fernandez, iu refuzua gjithashtu një ftesë pasi tha se presidenti Maduro duhet të pranojë humbjen nëse bëhet fjalë për këtë.
Vëzhguesit nga Brazili refuzuan të merrnin pjesë në zgjedhje pasi presidenti venezuelian i kritikoi ata.
Një zëdhënëse e koalicionit opozitar të udhëhequr nga Gonzalez tha se vëzhguesit e tyre ishin “të detyruar të largoheshin” nga shumë qendra votimi.
Opozita u bëri thirrje mbështetësve që të shikojnë në qendrat e votimit, veçanërisht “në orët vendimtare” pas përfundimit të votimit, me frikën se qeveria do të tentojë të vjedhë votat.
Sondazhet i dhanë Gonzalez një epërsi të madhe ndaj Maduro.
Shumë votues thanë se donin ndryshim pas 25 vjetësh në pushtet të partisë socialiste PSUV, fillimisht nën presidentin e ndjerë Hugo Chavez dhe pas vdekjes së tij nga kanceri në 2013, nën Nicolás Maduro.
Nën udhëheqjen e tyre, PSUV fitoi kontroll jo vetëm mbi pushtetin ekzekutiv dhe legjislativ, por edhe mbi një pjesë të madhe të gjyqësorit.
Zgjedhjet e 28 korrikut ishin të parat pas më shumë se 10 vitesh në të cilat shumica e opozitës doli e bashkuar me një kandidat të përbashkët dhe pa bojkote.
Prandaj, kritikët e presidentit venezuelian ishin të bindur se ky mund të ishte shansi më i mirë i opozitës për të rrëzuar Maduro.
Ata kaluan pengesa të shumta, ndër të cilat më e madhja ishte ndalimi i kandidates së zgjedhur të opozitës, Maria Corina Maçado për të kandiduar në zgjedhje.
Ata që duan ndryshim u bashkuan shpejt rreth mbështetjes së 74-vjeçarit Edmundo Gonzalez.
Një nga premtimet e opozitës ishte se në rast fitoreje do të ndryshonin situatën në vend, gjë që do të lejonte kthimin e miliona venezuelianëve që u larguan nga vendi për shkak të krizës politike dhe ekonomike gjatë qeverisjes së Maduros.
Emigracioni i madh venezuelian, që numëron 7.8 milionë njerëz, si dhe fakti që sondazhet tregojnë se ky numër do të rritet nëse Maduro fiton, tregojnë se këto zgjedhje u ndoqën nga afër në Amerikë dhe në vendet e Amerikës së Jugut, ku ka shumë venezuelianë.
Maduro përdori retorikë agresive përpara votimit, duke paralajmëruar se mund të kishte “gjakderdhje” nëse ai humbte.
Për shkak të kësaj deklarate, ai mori kritika nga Luiz Inacio Lula da Silva, presidenti i Brazilit, i cili tha se Maduro duhet të mësojë se “nëse fiton, qëndron në pushtet, por nëse humbet, duhet të largohet”.
Simboli i fushatës së Maduros është kari luftarak dhe e gjithë fushata u zhvillua me një ton luftarak.
“Ne kemi përballuar mijëra stuhi.” Nuk mund të na mundin dhe as nuk do të munden”, tha ai në fund të mitingut, duke aluduar për sfidat e shumta gjatë 11 viteve të tij në pushtet.
Përpara zgjedhjeve të vitit 2018, Maduro pengoi një përpjekje të liderit të opozitës Juan Guaidó për ta rrëzuar atë nga pushteti, pasi u deklarua si president legjitim.
Edhe pse Guaido është mbështetur nga më shumë se 50 vende, duke përfshirë Amerikën dhe vendet e Bashkimit Evropian, Maduro ka qëndruar besnik ndaj forcave të sigurisë venezueliane.
Në fund, qeveria paralele e udhëhequr nga Guaido u shpërbë dhe Maduro e përdori atë për t’u paraqitur si një “mbrojtës i sovranitetit të Venezuelës”, të cilin e përmendi edhe në mitingun e fundit para zgjedhjeve të këtij viti.
“Të dielën do të tregojmë fashistët dhe imperialistët”. Ne do të bërtasim: “Rroftë Venezuela, atdheu ynë i dashur”, tha Maduro.
Presidenti i sapozgjedhur do të betohet më 10 janar 2025.
