Është e vështirë të pranohet – por duket se një lloj doktrine e re e politikës së jashtme amerikane po vërehet në Ballkanin Perëndimor (BP), e cila nuk bazohet në të vërtetë në “vlera” (ndër të tjera, ato të miratuara në Konferencën e Helsinkit për Evropën Siguria dhe Bashkëpunimi – KESS nga viti 1975, p.sh. respektimi i të drejtave të njeriut dhe pandryshueshmëria e kufijve), tashmë në një qasje të caktuar “real-politike”!
Domethënë, për disa kohë – në rolin e lobistëve dhe promotorëve të politikave të Beogradit zyrtar, shohim ish-ambasadorë (dhe aktualë) amerikanë dhe zyrtarë të lartë, të cilët pa hezitim mbrojnë dhe ndihmojnë Serbinë e Vuçiqit – edhe në situatën e fundit – pas sumit terorist ne Bansjke , në veri të Republikës së Kosovës!
Pra, në këtë kontekst, u vu re se një “logjikë e re” e tillë mund të përfaqësojë mikrobin e një rikthimi në periudhën e Luftës së Ftohtë, pra në një politikë që i nënshtrohet kryesisht dobësimit të palës tjetër armiqësore (ruso-kineze- Irani-Korean Verior…).
Nisur nga sa më sipër, duhet theksuar se, me një politikë të tillë, interesat e shteteve më të dobëta janë më pak të rëndësishme, dhe ato të atyre edhe më të vogla janë – pothuajse të parëndësishme… Për sa i përket ligjshmërisë së vendeve të vogla të Ballkanit – kryesisht BeH, Mali i Zi (CG) dhe Kosova, por dhe Maqedonia e Veriut – kanë arsye për kujdes dhe shqetësim.
Një vështrim në Serbinë “pas perdes diplomatike”
Në këtë kontekst, presidenti i Republikës së Serbisë, Aleksandar Vuçiq , përdor favorin e Perëndimit për të qëndruar në pushtet dhe për të kaluar i padëmtuar nëpër episode të ndryshme krimi dhe dhune, dhe në të njëjtën kohë vazhdon të zgjerojë ndikimin e tij në Mal të Zi. (CG), RS/BiH, Kosova dhe Sj. Maqedonia.
Në të njëjtën kohë, analisti nga Zagrebi, Aleksandar Musiç, kujtoi në një intervistë të fundit për Pobjeda të Podgoricës se Partia Progresive Serbe (SNS) e Vuçiqit në pushtet është pjesërisht produkt i Perëndimit. Duke pohuar: “SNS u krijua nga regjimi i Boris Tadiqit , shefi i tij i shtabit Miki Rakiq , qarqe të caktuara mafioze dhe ambasada perëndimore në Beograd – në një operacion për të shpërbërë Partinë e egër Radikale Serbe.” Ideja në atë kohë, siç thotë ai, ishte krijimi i një partie të butë nacionaliste që do të ishte më e pijshme, më dinake dhe më efikase, duke dëgjuar urdhrat (perëndimorë)… dhe deri më sot – SNS ka mbetur e tillë”. !
… Dhe prapë do të shtonim këtu – sa e arsyeshme është të konkludohet se pala serbe e ka njoftuar Federatën Ruse për atë operacion! Supozojmë, pra, se bëhet fjalë për një lojë të dyfishtë, d.m.th., “për Serbinë e ulur në dy karrige”, e cila teorikisht funksionon derisa njëra nga palët të marrë vesh për mashtrimin ose ta pranojë atë…!
Domethënë, duket se Vuçiq dhe Vladimir Putin “me inteligjencë” kanë shfrytëzuar frikën e Perëndimit ndaj aleancës serbo-ruse, e cila dikur provokoi Luftën e Parë Botërore, kështu që në rend dite u vendosën amerikanëve një “lojë të dyfishtë”. të “perëndimizimit të Serbisë” (hyrjes në NATO dhe BE, dhe në fakt me planin për të “larë” cenimet e tyre ndaj BP-së nëpërmjet tyre, pra për të arritur qëllimet e tyre të përbashkëta politike!
Kujtojmë se radikalët “e egër” serbë në Mbretërinë e SHS-së nxitën shfaqjen e ustashëve malazezë dhe kroatë. I pari pas Kuvendit të Podgoricës më 1918, i cili e shfuqizoi shtetin / Mali i Zi mbretëror dhe ia aneksoi Serbisë së Karagjorgjeviçit, (Kryengritja e Krishtlindjeve), pastaj të tjerët, pas vrasjes së përfaqësuesve kroatë ( Stjepan Radiq e të tjerë) në Asamblenë Kombëtare në Beograd në 1928.
(Këtu mund të kujtojmë shkurtimisht – për të plotësuar tablonë e asaj kohe, me njëfarë ironie, se si Boris Tadiq dikur “luajti me mjeshtëri një serb të ndershëm, të kulturuar dhe të bukur” / djali i Ljubomirit, i cili ishte një nga autorët. i Memorandumit SANU nga viti 1986 dhe i Memorandumit të Dytë SANU nga viti 2011/, në takime me politikanë kroatë!)
edhe Rusia pyetet gjithashtu diçka
Megjithatë, siç kemi shkruar, “ka edhe diçka për t’u pyetur për rusët”. Domethënë, duket se këto ditë Putini, përmes Aleksandar Vulin, Ivica Daçiqit dhe Emir Kusturicës , te Vuçiq dhe në fakt “vetëm për sytë amerikanë”, po ashtu koreografi/ngatërron lojën e tyre, duke dërguar një mesazh përmes “organizimit të protestave mjedisore kundër minierave të litiumit në Serbia”. nga kompania shumëkombëshe Rio Tinto – se të gjithë politikanët janë të zëvendësueshëm, duke përfshirë edhe atë (Vuçiqin), dhe të gjithë “me sa duket është i zemëruar me të për dërgimin e municioneve në Ukrainë dhe eksportin e mundshëm të litiumit në Perëndim”!
Pra, duket se jemi dëshmitarë se si Vuçiq, si politikan i “gjakt e dheut” (fashist) dhe njëkohësisht mohues i gjenocidit në Srebrenicë, po përpiqet të arrijë dhe të imitojë dikur të suksesshëm lojen politike “ruso-amerikane/ te komunistit JB Tito. (Kjo sa më sipër tregon për të menduar se politika, në këtë rast, është një veprimtari e përcaktuar më shumë nga gjeografia sesa nga ideologjia!)
Për më tepër, nëse do ta përmbledhim këtë pjesë të analizës, mund të thuhet se agjencitë serbe dhe ruse e kanë tërhequr me sukses politikën naive amerikane ndaj BP së në misionin e pamundur të perëndimizimit të Serbisë. Fatkeqësisht, sa më sipër ka rezultuar tashmë në tërheqjen e paskrupullt dhe komprometuese të perëndimorëve përmes baltës ballkanike, ose më konkretisht, humbjen e RS/BiH dhe Malit të Zi, i cili është (vetëm) zyrtarisht një anëtar i NATO-s.
Masterplani i Serbisë së Vogël të Madhe: Faza I
Përveç RS/BiH dhe Sj. Kosova, dhe Mali i Zi dhe Lindor Sj. Sipas këtij projeksioni, Maqedonia më pas do të inkorporohej në Serbinë e Vogël-E madhe!? Ekrani u publikua nga politikani slloven Janez Jansha në vitin 2021, ndoshta me bindjen e Aleksandar Vuçiqit, le të shpresojmë pa ndikimin e diplomacisë amerikane! (Kujtojmë se në atë kohë Angela Merkel u ngrit fuqishëm kundër ndryshimit të kufijve të Serbisë, në të njëjtën kohë, duket se pushtimi hibrid i Malit të Zi po bëhet më shpejt se sa kishin planifikuar serbët e mëdhenj!)
*
Analiza e ” Deklaratës ” së Serbisë së Madhe të miratuar së fundmi në kuadrin gjeopolitik të lartpërmendur, kryesisht sipas historianit malazez dr. Dragutin Popoviq .
“Deklarata për mbrojtjen e të drejtave kombëtare dhe politike dhe të ardhmes së përbashkët të popullit serb” u publikua në një seancë të përbashkët të Qeverive të Republikës së Serbisë dhe Republikës Srpska në kuadër të Parlamentit Gjithëserb në Beograd. më 8 qershor 2024.
Asambleja Kombëtare e Republikës Srpska miratoi “Deklaratën” më 2 korrik. Më pas Qeveria e Serbisë miratoi “Deklaratën” më 18 korrik, kurse Kuvendi Kombëtar i Republikës së Serbisë më 31 korrik 2024.
Kështu, me një marrëveshje të lartë midis qeverisë dhe opozitës, “Deklarata” u bë dokumenti zyrtar shtetëror i Republikës së Serbisë dhe kryeministri i Serbisë, Millosh Vuçeviq , deklaroi se ajo është baza e politikës kombëtare të Serbisë. . Kryeministri Vuçeviq theksoi se “Deklarata” u bekua nga patriarku serb Porfirije – Prvoslav Periq .
Rëndësia e Deklaratës
“Deklarata” është shpallje zyrtare e një lufte politike dhe si pjesë e saj kuptohet – nuk përjashtohen edhe konfliktet e armatosura. Kështu, p.sh., në “Deklaratë” thuhet se “gjatë historisë populli serb ka pasur disa shtete me emra të ndryshëm, dhe ata pretendojnë të drejtën për të trashëguar gjithë atë traditë të pasur që kanë menduar krijuesit e “Deklaratës”. “Shtetet serbe me emra të ndryshëm” BeH, Mali i Zi, Kosova dhe pjesë të Kroacisë.
Në këtë mënyrë ata po vjedhin historinë, shtetësinë dhe identitetin e kombeve fqinjë. Në të njëjtën kohë, çështja është se me miratimin e “Deklaratës” Serbia ka shkelur nenin 1 të Marrëveshjes së Dejtonit të vitit 1995, i cili përcakton se Serbia do të përmbahet “nga çdo veprim, përmes kërcënimit ose përdorimit të forcës ose në çfarëdo mënyre tjetër. kundër integritetit territorial apo pavarësisë politike të Bosnjë-Hercegovinës apo të ndonjë vendi tjetër”.
Në të njëjtën kohë, Serbia u dërgoi një kërcënim të qartë fqinjëve të saj me “Deklaratën”, si dokument zyrtar shtetëror. Por nuk pati asnjë reagim. Asnjë nga Fuqitë e Mëdha (Quint), që është përgjegjëse për ruajtjen e paqes dhe rendit ndërkombëtar në Ballkan, nuk reagoi dhe asnjë nga shtetet e përmendura në “Deklaratë” nuk i dërgoi një protestë zyrtare Serbisë – për shkeljen e sovranitetit të tyre dhe ndërhyrjen në punët e brendshme.
“Deklarata” është në të vërtetë e njëjtë me ” Naçertanije ” nga Ilija Garašanin (1844), ” Serbia homogjene ” e Stevan Moljević (1941) dhe ” Memorandumi ” i SANU (1986). Ajo gjithashtu mund të shihet si një version i përmirësuar i “Strategjisë për marrëdhëniet e Serbisë me serbët në rajon dhe diasporë” të miratuar nga Qeveria e Serbisë në vitin 2011 (gjatë presidencës së B. Tadiqit). Është shprehje e vazhdimësisë së politikës kombëtare shekullore të Serbisë, pavarësisht nga ndryshimet në strukturën qeveritare dhe shtetërore. “Deklarata” është plani zyrtar dhe transparent i Serbisë për të nënshtruar vendet fqinje që i konsideron historikisht serbe dhe/ose ku serbët përbëjnë një pjesë të konsiderueshme të popullsisë.
Kjo është arsyeja pse “Deklarata” është vetëm një emër i ri për një projekt të vjetër – krijimin e Serbisë së Madhe. Megjithatë, ka edhe një ndryshim në krahasim me dokumentet e programit të mëparshëm. “Nachertanije” ishte një program sekret. “Serbia homogjene” kishte status jozyrtar. “Memorandumi” doli “rastësisht” si një akt i papërfunduar. “Strategjia” ishte më së shumti një akt i brendshëm… ndërsa “Deklarata” është programi zyrtar dhe publik kombëtar i Serbisë, i cili u përkrah pa mëdyshje nga pushteti, pothuajse e gjithë opozita, kisha e Serbisë dhe pothuajse e gjithë shoqëria.
Duhet theksuar se pas botimit të “Naçertanit”, “Serbisë homogjene” dhe “Memorandumit”, Serbia bëri luftëra në përputhje me ligjin – që çoi në shkatërrime dhe viktima të mëdha. Kështu, në luftën e fundit / të Millosheviçit për Serbinë e Madhe, sipas Mila Gjukanoviqit , vdiqën rreth 150,000 njerëz, duke përfshirë më shumë se 70,000 boshnjakë, duke përfshirë gjenocidin, më shumë se 30,000 serbë, më shumë se 23,000 kroatë (+15,000 kroatë nga Republika 0,00,00000000000000000000). dhe Bosnjë e Hercegovinë), dhe më shumë se 14,000 shqiptarë!
Pra, “Deklarata” është një njoftim ogurzi i një skenari identik, veçanërisht nëse merret parasysh armatosja e përshpejtuar e Serbisë në vitet e fundit.
Në vend të një përfundimi
Më në fund, duke “bashkuar dy dhe dy”, ne mund të përcaktojmë se si vazhdon fashizmi i Serbisë – me një qëllim, d.m.th. në funksion të krijimit të Serbisë së madhe. Në këtë kuadër, tashmë ka ndodhur ndarja e sipërpërmendur de facto e Bosnje-Hercegovinës, pastaj pushtimi hibrid i Malit të Zi, etj., dhe kjo vetëm për shkak të strukturës diplomatike perëndimore inferiore/të shkallës së tretë dhe/ose të korruptuar në këto vende. të Ballkanit Perëndimor. Domethënë, ajo u “luajtë” nga BIA serbe dhe FSB ruse – me sa duket, pohojnë ekspertët, bazuar në dallimin në aftësi dhe angazhim!
