Reagime kontradiktore në opinion ka shkaktuar letra e hapur e kryetarit të Partisë Liri dhe Drejtësi, Dragan Djilas, drejtuar ambasadorit amerikan, Christopher Hill. Sidomos pjesa në të cilën Đilas shprehet se mbështetjen e Hillit për minierat në Serbi e sheh si konfirmim të thashethemeve se ambasadori amerikan është në listën e pagave të presidentit serb Aleksandar Vuçiq.
Për të kujtuar letrën e hapur të Djilas drejtuar Hill-it pasoi debati “Rezistenca demokratike, sundimi i ligjit dhe siguria ekonomike: Një pasqyrë e opsioneve të politikave për Ballkanin Perëndimor”, ku ambasadori amerikan theksoi se mes atyre që luftojnë litiumin në rrugë ka shumë që mbështesin Rusinë.
“Unë shoh gjithashtu luftën kundër Serbisë duke lëvizur drejt Perëndimit,” tha Hill, duke shtuar se ai “megjithatë beson” se Serbia mund të marrë rrugën e duhur.
“Në deklaratën tuaj se protestat kundër litiumit i shihni si luftë kundër rrugës së Serbisë drejt perëndimit, shoh konfirmimin e thashethemeve se jeni edhe në listën e pagave të Aleksandër Vuçiqit. “Vërtet nuk di si ta shpjegoj ndryshe se në luftën për vlerat demokratike, për një jetë të shëndetshme, për parandalimin e ndotjes së një pjese të madhe të Serbisë, pra për vlerat evropiane, d.m.th. ”, ka shkruar Đilas.
Akoma më e çuditshme, siç deklaroi kreu i SSP-së, është se nuk shihni qëndrime antiperëndimore në emërimin e Aleksandër Vulin për zëvendëskryeministër apo deklaratën e kryeministrit se Serbia nuk do ta harmonizojë kurrë politikën e saj të jashtme me Bashkimin Evropian.
“Rrugën e Serbisë drejt Evropës nuk e shihni problem as në vjedhjen e zgjedhjeve, as në shkallën e korrupsionit, as në ngacmimin e kundërshtarëve politikë, as në rënien e demokracisë. Nuk sheh problem në gjendjen e mediave serbe, keqpërdorimin e tyre nga Vuçiq dhe sasinë e gënjeshtrave me të cilat varrosin qytetarët. Përkundrazi, lavdëroni TV Pink dhe Zheljko Mitroviq kudo që të shkoni. Por problemin e shihni në atë se tre të katërtat e Serbisë nuk e pranojnë qëndrimin hipokrit të Perëndimit dhe Lindjes, ku thuhet: “Energji e gjelbër për ne, dhe errësirë e plotë për serbët”. Epo nuk do të mundet zoti Hill”, ka shkruar Djilas.
Ai tha gjithashtu se Hill përfundoi me Vuçiqin një pjesë të madhe të krijimit të Kosovës së pavarur, duke mos u shqetësuar për atë që po ndodh me serbët në Kosovë, si dhe për faktin se kjo që po bëhet tani do të shkaktojë luftëra të reja pas disa dekadash.
Me Vuçiqin e keni përfunduar punën për Bechtel-in amerikan, punoni për kompanitë tuaja që merren me energjinë diellore… Por, për fat të keq, nuk mund ta përfundoni nxjerrjen e litiumit me Vuçiqin, sepse Vuçiqi nuk pyet më asgjë për këtë. Populli serb dhe qytetarët e Serbisë janë të habitur. Dhe ata thanë jo. Ashtu si shumica e atij populli, përkundër qëndrimit hipokrit të pjesës së perëndimit, të cilës i përkisni edhe ju, nuk heq dorë nga qëndrimi se Serbia është pjesë e Evropës. Për atë Evropë dhe lirinë e saj, ne vdiqëm dhe u gjakosëm më shumë se shumica e kombeve të tjera dhe nuk do të lejojmë as ty, as Vuçiqin, as kushdo tjetër të na ndajë prej saj”, ka përfunduar Đilas në një letër të hapur drejtuar Hillit.
Diplomati Sreçko Gjukiq beson se ai është ambasadori amerikan në Beograd, përfaqësues i dëshmuar i politikës së butë ndaj Beogradit zyrtar dhe jo dikush që mendon realisht dhe zbaton politikë reale.
Ai rregullisht i vlerëson lëvizjet e qeverisë serbe sikur të ishte në Uashington. Ambasadori u dëshmua në këtë në shumë deklarata të tij, të cilat ishin më të buta se “pambuku”, veçanërisht kur i vlerësoi dhe vlerësoi në mënyrë të papranueshme zgjedhjet e dhjetorit 2023, të cilat janë aq të kontestuara nga të gjitha anët, si të padrejta, me vjedhje të vërtetuara, importim votuesish. , etj. Gjithçka që kontestoi opozita u mbështet dhe u konfirmua nga institucionet përkatëse ndërkombëtare dhe një sërë vendesh evropiane. Nuk është nga Kodra”, thotë Gjukiq.
Bashkëbiseduesi i Danas kujton se Hill mori vlerësime nga autoritetet për zgjedhjet. I pyetur nëse Hill i bën vetë të gjitha këto, Gjukiç përgjigjet se ambasadori nuk do ta bënte pa miratimin e Departamentit të Shtetit dhe një “qëllim më të lartë”.
“Dhe cili është ai qëllim?” Epo këtë e dinë edhe harabela tanë të famshëm të Beogradit! Lëreni qeverinë në Beograd të qetë derisa të zgjidhë çështjen më të rëndësishme ballkanike për SHBA-në, atë të Kosovës. Mos e ndërroni qeverinë në asnjë mënyrë, pavarësisht se cilat janë zgjedhjet, (jo)demokratike, autokratike. Marrëveshja duhet të lidhet me autoritetet aktuale, pavarësisht tejkalimit të afateve”, thotë bashkëbiseduesi i Danas.
Ai shton se të gjithë në Serbi e shohin se ka sukses në atë rrugë. Nuk ka më pengesa për Kosovën. Të gjitha janë hequr.
“Protestat e litiumit, nga ana tjetër, kërcënojnë të shtyjnë përsëri disa afate.” Protestat janë antiperëndimore për zotin Hill dhe anti-ruse për rivalin e tij, Kharchenko. Ambasadori Hill duhet të mendojë se në çfarë liste pagash është. Ka më shumë prej tyre, sepse vërtet duhet të mendojmë se cili ambasador amerikan e mbështeti në mënyrë kaq jokritike qeverinë në Beograd. Sigurisht, mendoj se nuk është detyrë e ambasadorit të vlerësojë qeverinë, qoftë edhe ambasadori amerikan, nëse jo Hill”, përfundon Gjukiq.
Dhe Sllobodan Iliq, deputet i Partisë Qendra e Serbisë, beson se është e qartë se Vuçiq ka mbështetjen e qartë të SHBA-së, Gjermanisë, Francës, si dhe disa vendeve të tjera, sidomos kur punon në interes të atyre vendeve, dhe në të kundërt. për interesat e Serbisë.

“Ajo mbështetje merret në mënyra të ndryshme dhe sigurisht një prej mënyrave është korrupsioni”. Ai gjithashtu e reduktoi diplomacinë në interesa personale dhe nuk shoh asgjë të çuditshme në atë deklaratë që ambasadori Hill është një nga ata që janë në listën e pagave të Vuçiqit. Por problemi për ne nuk janë ambasadorët e huaj, por qeveria e Serbisë”, thekson Iliq.
Ai beson se ambasadorët e huaj duhet të reduktohen në nivelin e ndikimit në qeverinë e Serbisë, siç kanë ambasadorët tanë në qeverinë në SHBA, Gjermani dhe Francë.
“Është një masë reale që mund ta bëjë vetëm qeveria që punon në interes të Serbisë dhe që nuk shantazhohet nga aktivitete kriminale në vlerë miliarda euro dhe kushedi çfarë tjetër”, thotë deputeti i SRCA.
Ndryshe nga kolegu i tij opozitar, Vojsilav Mihailoviq, deputet dhe lider i POKS-it, beson se Gilas ka gabuar plotësisht në vlerësimin e tij.

“Nuk shoh logjikë në akuzën e Xhilës ndaj ambasadorit amerikan, sepse të gjithë në Serbi e dinë që Christopher Hill vendos për gjithçka, përfshirë këtu nëse do të ketë minierë litiumi në Serbi apo jo, jo Aleksandar Vuçiq. Hill vendosi për të gjitha çështjet e rëndësishme, nga ato më të mëdhatë, si për shembull nëse Serbia do ta pranojë apo jo marrëveshjen antikushtetuese dhe antiserbe franko-gjermane, deri te çështjet banale, nëse do të ketë apo jo një paradë homoseksualësh në Beograd, apo jo. rasti i një dialogu mes qeverisë dhe opozitës për kushtet e zgjedhjeve. Prandaj Đilas gabon”, thotë Mihailović.
Ai shton se Hill nuk është mercenar i Vuçiqit, por e kundërta.
Ai thekson se me ardhjen në pushtet të Aleksandër Vuçiqit, Serbia e ka humbur plotësisht sovranitetin e saj dhe është kthyer në një koloni perëndimore në atë masë sa nuk mund të dërgojë as presidentin dhe as kryeministrin në takimin e rëndësisë historike të BRICS, me ftesë personale. të Vladimir Putinit.
“Vendet e tjera, madje edhe anëtarë të NATO-s dhe kandidate për anëtarësim në BE, si Turqia, dërguan presidentët e tyre si Tajip Erdogan”, përfundon Mihailović.