Ana Marija Ivkoviq i thotë gazetares: Kohët e fundit shqiponja dykrenore është parë gjithnjë e më shpesh në veri të qytetit. Duket sikur bëhet fjalë për pushtim”.
Ivkoviq normalisht shkruan për portalin “Alternativna” dhe është i angazhuar në luftën kundër dezinformatave. Ajo sapo është kthyer nga sheshi Vëllezërit Miliq, ku ka ndjekur protestat e minoritetit serb kundër qeverisë së Kosovës.
AlBin Kurti e ka ndezur edhe më shumë atmosferën, shkruan NZZ: Në fillim të shtatorit u shfaq në veri të Mitrovicës dhe hyri në një restorant që deri para pak kohësh drejtohej nga serbët, por tani është në duart e shqiptarëve.
Kurti ka të drejtë për këtë, ai është kryeministër i gjithë vendit. Megjithatë, ky veprim është një shfaqje pushteti. Një vit më parë do të ishte e paimagjinueshme. Paraushtarakët serbë do të reagonin me dhunë dhe pengesa. Tani paqen e garantojnë Forcat e Sigurisë së Kosovës”.
Gazetari përshkruan situatën e tensionuar rreth urës në Mitorvicë, ku ndodhen ushtarët italianë të KFOR-it. Ata po e pengojnë kryeministrin Kurti që të hapë urën për qarkullimin e automjeteve.
E në fshatin boshnjak, shkruan NZZ, tani jetojnë edhe shqiptarë. Flamujt e tyre varen ngjitur me ata serb dhe tregojnë se cilit grup etnik i cili lokal i përket.
Gazetari shkruan se një pjesë e madhe e serbëve në veri ende nuk e njohin pavarësinë e Kosovës. Ata punojnë në institucione të kontrolluara nga Beogradi dhe marrin paga dhe pensione në monedhën serbe. Gjithashtu, serbët e Kosovës, nën presionin e Beogradit, po bojkotojnë zgjedhjet për pushtetin lokal.
“Kryeministri i Kosovës Albin Kurti po e shfrytëzon këtë vakum pushteti”. Ai prezantoi euron si monedhë zyrtare dhe hoqi zyrat administrative serbe. Ai gjithashtu vendosi postblloqe të reja të Forcave të Sigurisë së Kosovës dhe ndaloi importin e mallrave serbe, që është shkelje e Marrëveshjes së Tregtisë së Lirë të Evropës Qendrore”.
Ai jeton në Australi dhe nuk e kupton pse serbët nuk integrohen
Dora e fortë e Kurtit është miratuar nga shumë përfaqësues të mazhorancës shqiptare, shkruan NZZ.
Për shembull, në Idaija Ukići. “Kjo grua 63 vjeçare është ulur me shoqet e saj në një kafene në jug të Mitrovicës. Ajo u rrit këtu, dhe para luftës u transferua në Australi me burrin e saj. Ai ende jeton atje, por thotë: “Jeta ime është këtu”.
Ukiqi mbështet politikën e Kurtit: “Sigurisht që është mirë. Strukturat paralele serbe ishin të paligjshme.’ Ai nuk e kupton pse serbët thjesht nuk integrohen në Kosovë”.
Në harresë – as Kosova e as Serbia
Në veri, megjithatë, njerëzit i frikësohen “shqiptarizimit të heshtur”. “Ku i gjejmë tani kartat tona të identitetit serb?” pyet Ana Marija Ivkoviq.
Pa dokumente personale, shkruan NZZ, ata nuk mund të trajtohen në spitalet serbe në Kosovë, të cilat janë më të mira se ato të Kosovës dhe falas për serbët.
“Pensionistët tani duhet të udhëtojnë në Serbi për të mbledhur pensionet e tyre dhe punonjësit në strukturat paralele serbe kanë humbur punën e tyre.” Teorikisht, ata mund të punojnë në institucionet e Kosovës, por janë nën presion: nëse integrohen në Kosovë, në Beograd do të konsiderohen tradhtarë dhe do të kërcënohen me humbjen e qasjes në sistemin shëndetësor dhe pensional, si dhe në shkolla.
Ana Marija Ivkoviq ndihet “si në harresë”: “Nuk mund ta quaj as Kosovën, as Serbinë vendin tim. Të dyja qeveritë na kanë lënë në baltë”.
Kjo është arsyeja pse shumë pjesëtarë të pakicës serbe tani janë të kënaqur me praninë e KFOR-it. Pas luftës, ato trupa nuk u mirëpritën, thotë Ivkoviç: “Por tani kemi më shumë besim në KFOR-in sesa në policinë e Kosovës”.
“Përvojë e çmuar” për zviceranët
Gazetari i NZZ-së ka vizituar edhe ushtarët zviceranë, të cilët në Mitrovicë janë anëtarë të ekipeve të ndërlidhjes dhe vëzhgimit, ndërsa në kampin e Novosellës, në jug të qytetit, komandojnë njësinë e transportit të KFOR-it. Gjithashtu bashkë me inxhinierët heqin barrikadat.
