Shkruan: Flamur HYSENI
Ambasadori po dëshiron me komuniku edhe me ata që nuk lexojnë. E ka zgjedh këtë mënyrë të shprehet me shpresën se, ndoshta po e marrin vesh çka po “zihet” në qarqet përtej Prishtinës për Kosovën.
Ambasador, nuk e ke obligim me fol me kaq diplomaci përmes urinimit, me tregu se çka po “zihet”. Shprehja diplomatike e nevojës së madhe nuk ka pas krye punë. Mirë e ke mendu, që tash pas dhjetë viteve mos po kryen punë shprehja diplomatike e nevojës së vogël, urinimit.
Ka gjasa do të keqkuptohesh, sepse fjalia siç je shpreh është tepër diplomatike. Pra, diplomatike do të thotë me thënë diçka që kuptohet, pasi të lexohet mes rreshtave. Ambasador, te ne problem është leximi. Na duhet shumë kohë të mësohemi me lexu mes rreshtave. Pa e mësu leximin fjalë pas fjale, rresht pas rreshti, nuk mësohemi të lexojmë mes rreshtave. Shprehja jote tash fillon të përdoret për tallje, sepse, edhe shprehjen e paraardhëses tënde nuk e kemi lexu mes rreshtave. Jemi tallë. Vazhdojmë të tallemi edhe sot. Shprehja e koleges tënde diplomate e ka pas qëllimin me na tregu se kishte kundërmim. Kjo shprehja jote “urinim”, a do të thotë ka më pak kundërmim. Nuk i kemi punët mirë me nuhatje.
Ambasador, ju duhet ta dini që përfaqësuesit politik janë si fëmija, nëse i thua mos e bëjë këtë apo atë veprim, pikërisht atë e bëjnë. Prandaj, ndërro kurs, shprehje dhe komunikim. Sa ma pak diplomaci.
Diplomacia e nevojës së madhe dhe diplomacia e nevojës së vogël, urinimit vlejnë për nivele të larta. Na jepni kohë, besoni që për një të ardhme afatgjatë do ta kuptojmë. Dikur edhe pse vonë, do t’i marrim erë.
