Shkruan: Skënder MULLIQI
Në luftën në ish-Jugosllavi serbët hodhën vallen e demonëve, vallen e turpit, vallen e mesjetës. Dhe, natyrisht se serbët kanë mbetur ana më e errët e historisë jo vetëm në Ballkan. Kurrë nuk mbeten me duar të pastra. Edhe pse ka kaluar koha e luftës, Serbia po kërkon luftëra të reja me shqiptarët, nga të cilët humbi luftën në vitin 1999. Garda e re, në fakt e vjetër politike në Serbi, po ju mëson gjeneratave të reja të gjitha format e nacionalizmit primitiv. Nuk ka se si të jetë ndryshe në këtë shtet, kur e gjithë elita akademike është e ngjyrosur më ultranacionalizmin millosheviqian dhe sheshelian. Fashistët dhe kriminelët e luftës po glorifikohën dhe rehabilitohen në heronj. Ky nacionalizëm kundër shqiptarëve po kultivohet më mjete të propagandës radikale duke shkaktuar tensione etnike në Ballkan. Pak kronologji se si pushtetet e pas luftës në Serbi nxitën logjikën e nacionalizmit serbomadh. Vallën shovinist antishqiptar nga Milosheviqi, e vazhdojë pas vitit 2000 Koshtunica, me retorikën fashiste gjoja për kthimin e territoreve të humbura me luftë të Kosovës .Viti 2006 solli referendumin për shkëputje të Malit të Zi nga Serbia, i cili shtet dihet se u pavarësua më votat e shqiptarëve në këtë republikë. Nga Bashkësia ndërkombëtare në Kosovë, u kërkua plotësimi i standardëve para statusit. Kjo kërkesë e çuditshme nga Evropa, u plotësua nga Kosova dhe u refuzua nga Serbia. Në vitin 2008 erdhi vendimi historikë i shpalljes së pavarësisë në Kuvendin e Kosovës. Vendi ynë fillimisht u pranua mbi 100 shtetet më kualitative të Evropës dhe të botës. Politikat shoviniste serbe me pretendimet territoriale u vazhduan po ashtu nga presidentet, Tadiq, i cili kërkojë 15 përqindëshin e territorit të Kosovës, e të cilën logjikë e ndoqën edhe presidentet Nikoliq e Vuçiq. I vetmi president serb pas luftës që konsiderohej më i reformuar ishte Zoran Xhingjiq, të cilën e vranë shërbimi sekret serb, gjoja për tradhti ndaj Kosovës. Ish shefi I informacionit në kohën e Millosheviqit, presidenti serb, Aleksandër Vuçiqi po ndjekë me agresivitet agjendën për ndarje të Kosovës me luftë. Po nxitë tensione pareshtur në veri me bandat e tija terroriste në krye më Listën Serbe, të Rakiqit, Veselinoviqit dhe Radojqiqit të aktit terrorist në Banjskë. BE-ja me anën që po ju mban politikave të Vuçiqit, po i arsyeton veprimet politike të pa moral dhe kriminale të tij. Serbia është ajo që ka kërkuar verdiktin e GJND-së për legjitimitetin e pavarësisë të Kosovës, dhe kanë marrë përgjigjën meritore, se pavarësia është në përputhje më normat e drejtësisë ndërkombëtare. Manovrimet e pushtetit të Vuçiqit rreth implementimit të asociacionit fshehin tendencën e hapur për ndarjen e veriut të Mitrovicës nga jugu. Ky synim serbomadh është sforcuar pas invazionit të Rusisë në Ukrainë. Perëndimi në mënyrë publike është duke përkrahur presidentin serb, në lidhje më procesin e dialogut me Kosovën, kur Serbia dhe Rusia kan vendosur të bëjnë luftë speciale hibride kundër Kosovës dhe pavarësisë të saj. Vuqiqi nuk po e pranon pavarësinë e Kosovës, duke mos zbatuar marrëveshjet e Brukselit dhe aneks marrëveshjen e Ohrit. Serbia dhe serbët nuk mendojnë të inkuadrohen në BE dhe në NATO. Serbia nuk po pranon që ka shkaktuar gjenocid në Bosnjë dhe në Kosovë. Krejt orientimi i pushtetit fashist tç Vuqiqit është realizmi i idesë të “botës serbe”, duke shpresuar në fitoren e Rusisë në Ukrainë.Presidenti Vuçiq me kamarillen e tij kriminale nuk po ju mundëson minoriteti serb integrimin dhe as jetë të qetë në veri të vendit, sepse ka qëllime pushtuese ndaj Kosovës, dhe zgjatjen pushtetit të luhatur me probleme të grumbulluara në Serbi.
