Ish-komandanti i Korpusit Drina të Ushtrisë së Republikës Srpska (VRS), Radislav Krstiq, i dënuar me 35 vjet burg për ndihmë në gjenocidin në Srebrenicë, kërkoi nga Mekanizmi Ndërkombëtar për Gjykatat Penale (IMCM) lirim të parakohshëm.
Përveç kërkesës, të cilën ai e paraqiti në janar 2024, ai më pas shtoi një letër që shkroi në qershor 2024, pasi Rezoluta për Ditën e Përkujtimit të Gjenocidit të Srebrenicës u miratua nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara.
Sipas një dokumenti zyrtar të MMKS-së, Krstiq ka kërkuar që letra e tij të bëhet publike, në të cilën ai ka marrë edhe një herë përgjegjësinë për rolin e tij në gjenocidin në Srebrenicë.
“Do të votoja për rezolutën për Srebrenicën nëse do të kisha të drejtën e votës”
Qysh në fillim të letrës, Krstiq iu referua miratimit të kësaj rezolute nga Asambleja e Përgjithshme e OKB-së.
“Për këtë rezolutë kanë votuar shumica e vendeve të botës, edhe unë votoj për këtë rezolutë edhe pse nuk kam të drejtë vote, nuk kam të drejtë vote sepse në këtë rezolutë përmendet edhe emri im. Emri im permendet sepse une kam ndihmuar dhe perkrahur gjenocidin permendet sepse kam bere nje krim te paimagjinueshem dhe te pafalshem nuk kerkoj falje, nuk kerkoj mirekuptim sepse e di. nuk mundet dhe nuk duhet ta marr”, shkruan Krstiq.
Ai gjithashtu thotë se “çdo moment dhe çdo ditë” mendon për viktimat e gjenocidit në Srebrenicë, por edhe se e di se “nëna dhe motra e viktimës së pafajshme nuk do të besojnë se këto fjalë janë të sinqerta”, dhe se ai fjalët “nuk mund të lehtësojnë dhimbjen dhe të pakësojnë vuajtjet që nuk do të zhduken kurrë”.
“Këtë nuk e pres dhe as nuk kam të drejtë ta kërkoj dhe ta kërkoj, do të doja që fjalët e mia të lexoheshin dhe të kuptoheshin nga të rinjtë që sot jetojnë në zonat ku dikur ka qenë një vend që quhej Jugosllavi. Unë do të doja që njerëzit që do të jetojnë së bashku në ato zona, kur të jem larguar, nëse fjalët e mia arrijnë tek ata, të ndalojnë dhe të mendojnë – kurrë më luftë, kurrë më vdekje, sepse dikush është i ndryshëm fe, komb tjetër apo besim tjetër, kurrë më gjenocid”, ka shkruar ai për këtë kriminel lufte të dënuar.
Ai shtoi se “gjenocidi nuk mund të kryhet nga kombet” dhe se “nuk ka kombe gjenocidale”, por se gjenocidi është kryer nga individë, duke përfshirë edhe atë.
Në të njëjtën kohë, ai ka theksuar edhe një herë se “pranon verdiktet” e Tribunalit, ndërsa në pjesën tjetër të letrës ka përshkruar pse ndihet përgjegjës për gjithçka, përfshirë gjenocidin, ndërmarrjen e përbashkët kriminale dhe krimet kundër njerëzimit.
Ai vazhdoi duke thënë se letrën po ia drejton kryetarit të MMKS-së për të miratuar lirimin e parakohshëm “pas 26 vitesh, katër shtete dhe shtatë burgje”.
“E nderuara presidente do të marrë vendimin e saj, jam i bindur në bazë të ligjit, drejtësisë dhe ligjit. ka thënë Krstiq.
Kërkoi publikimin publik të letrës
Ai ka theksuar se vendimi mund të jetë pozitiv ose negativ, duke thënë se mund të jetë negativ “për shkak të një krimi të rëndë që nuk falet”.
“Megjithatë, sido që të jetë vendimi, kërkoj që kjo letër e imja të bëhet publike, që fjalët e mia të dëgjohen nga sa më shumë njerëz në vendin prej nga jam, që ndoshta fjalët e mia të nxisin të paktën dikë të mendojë për të tmerrshmen. krimi në të cilin kam marrë pjesë, për dënimin që pasoi, për një keqardhje të thellë, të dhimbshme, por të vonuar me të cilën jetoj me dekada”, thuhet në letrën e Krstiqit.
Në fund, edhe i dënuari për krime lufte shprehu dëshirën për të vizituar Potoçaren.
“Nëse do të jetoj, nëse një ditë do të lirohem, nëse kryetari i Mekanizmit është dakord me këtë, nëse familjarët e viktimave e lejojnë, do të doja të isha edhe një herë në jetën time në Potoçari, të përulem para viktimave dhe të kërkoj. për falje”, ka shkruar Radislav Krstiq.
Kërkesat e mëparshme për lirim të parakohshëm janë refuzuar
Kujtojmë se Krstiq u dënua me 35 vjet burg në Tribunalin e Hagës në vitin 2004 për ndihmë dhe nxitje për gjenocidin në Srebrenicë.
Në fund të atij viti ai u dërgua në Angli për të vuajtur dënimin, por atje u sulmua në burg, pas së cilës u kthye në Hagë dhe më pas u dërgua në Poloni për të vuajtur pjesën tjetër të dënimit.
Kërkesa e tij për lirim të parakohshëm u refuzua në disa raste.
