Profesor Brian Cox, një fizikant nga Universiteti i Mançesterit, si pjesë e dokumentarit “BBB” “Mrekullitë e Universit” shpjegoi se fundi i jetës së planetit Tokë do të ndodhë pasi të ndjejë pasojat që do të ndodhin në Diell. . Përkatësisht, ai tha se toka do të bëhet më e ngrohtë dhe se do të ndodhë dita e fundit e bukur në Tokë dhe pas kësaj jeta në të nuk do të jetë më e mundur. Siç tha ai, “Dielli do të rritet në atë masë sa do të mbushë të gjithë horizontin. Do të bëhet një gjigant i kuq – faza e fundit në jetën e tij”.
Shkencëtarët thonë se universi do të zhduket në 100 miliardë vjet:
Megjithatë, sipas pretendimeve të tyre, rruga për në atë moment do të shënohet nga një zbehje e gjatë, graduale, jo një fund i papritur.
Aktualisht jetojmë në Epokën Steliferous, një periudhë e formimit të yjeve që filloi rreth një milion vjet pas Big Bengut dhe do të zgjasë afërsisht 100 trilion vjet.
Gjatë kësaj periudhe, yjet formohen vazhdimisht nga shkrirja e hidrogjenit, duke ndriçuar kozmosin. Megjithatë, universi ka një sasi të kufizuar hidrogjeni dhe ndërsa yjet i përdorin këto rezerva, procesi i krijimit të yjeve të rinj gradualisht do të ngadalësohet derisa të ndalojë fare. Yjet masivë do të shpërthejnë së pari si supernova, duke lënë pas mbeturina yjore si yjet neutron, xhuxhët e bardhë dhe vrimat e zeza.
Përfundimisht, edhe yjet më të vegjël, si xhuxhët e kuq, do të zhduken pas triliona vitesh dhe universi siç e njohim ne – i ndriçuar nga drita e yjeve – do të pushojë së ekzistuari. Megjithatë, kjo nuk do të thotë se universi do të jetë plotësisht i lirë nga aktiviteti.
Mbetjet yjore do të shkëlqejnë ende dobët, dhe disa planetë ka të ngjarë të vazhdojnë të rrotullohen rreth yjeve të vdekur, ndërsa planetët “endacakë” pa yjet e tyre do të vazhdojnë të kalojnë nëpër kozmosin e errët dhe të zbrazët.
Galaktikat, nën ndikimin e zgjerimit të përshpejtuar të universit të shkaktuar nga energjia e errët, do të largohen aq shumë nga njëra-tjetra sa që edhe galaktikat fqinje do të bëhen të paarritshme dhe të padukshme, duke kaluar mbi horizontin kozmik.
Edhe pse mosha aktuale e universit prej 13.8 miliardë vjetësh duket e gjatë në krahasim me të ardhmen e tij, ne ende jetojmë në agimin kozmik, me një periudhë të paimagjinueshme kohore përpara errësirës përfundimtare.
