Një Zjarr në një anije spiune ruse pranë brigjeve siriane ka nxjerrë në pah më tej gjendjen e keqe të marinës ruse, ndërsa bastioni i saj në Detin Mesdhe është në një situatë të pasigurt, sipas analistëve dhe shërbimeve perëndimore të sigurisë.
Sipas The Guardian , anija 55-vjeçare Kildin hasi në telashe pranë bregdetit sirian të enjten e kaluar, kur flakët dhe tymi i dendur i zi filluan të dilnin nga hinka e saj. Ekuipazhi ngriti dy topa të zinj në direk, duke sinjalizuar se ata nuk kishin më kontrollin e anijes.
Anija informoi anijen e mallrave të afërt Milla Moon, e cila mbante flamurin togolez, se nuk ishte në gjendje të manovronte dhe e paralajmëroi atë të qëndronte të paktën 2 km larg. Ekuipazhi rus u mblodh në kuvertën e pasme të Kildin dhe përgatiti varkat e shpëtimit, por nuk thirri ndihmë. Pas pesë orësh luftimi me zjarrin, Kildin rindizte motorët dhe vazhdoi lundrimin.
Sipas shërbimeve perëndimore të sigurisë, anija ishte në Mesdheun lindor për të monitoruar situatën në Siri pas rënies së aleatit të Moskës Bashar al-Assad në dhjetor. Në të njëjtën kohë, Marina Ruse filloi tërheqjen e pajisjeve ushtarake nga pjesa e portit të Tartusit nën kontrollin e saj.
Marina ruse është në gjendje të keqe.
Burimet perëndimore pohojnë se zjarri në Kildin dhe zjarri i dy muajve më parë në fregatën raketore ruse Admiral Gorshkov tregojnë se prania detare ruse në rajon është në gjendje të keqe dhe të çorganizuar. Ndërsa Kildin ishte në telashe, dy anije të tjera ushtarake ruse, anijet ulëse Ivan Gren dhe Aleksandr Otrakovsky, gjithashtu mbetën përkohësisht pa kontroll lundrimi për shkak të zjarrit.
Michael Kofman, një ekspert për ushtrinë ruse në Carnegie Endowment for International Peace, tha se problemet me anijet detare ruse nuk janë të reja dhe nuk kufizohen vetëm në Mesdhe.
“Marina ruse është përballur historikisht me çështje të mirëmbajtjes dhe gatishmërisë operacionale. Zjarret nuk janë të rralla. Operacionet padyshim po dëmtojnë flotën ruse të plakur, së cilës i mungon kapaciteti i mjaftueshëm i mirëmbajtjes dhe mbështetjes,” tha Kofman.
Humbja e Tartus
Këto probleme mund të bëhen shumë më serioze nëse sundimtarët e rinj në Damask, Hayat Tahrir al-Sham (HTS), pengojnë Rusinë që të vazhdojë të përdorë bazën në Tartus. Deri më tani, Moska ka arritur të mbajë një prani minimale në Siri pas rënies së Asadit, përkatësisht në Tartus dhe në bazën ajrore Hmeimim, por synimet afatgjata të qeverisë së re ndaj forcave ruse mbeten të paqarta.
Javën e kaluar, HTS anuloi një kontratë të vitit 2019 me një kompani ruse, duke i dhënë fund kontrollit mbi portin tregtar të Tartus, të cilin Moska planifikoi ta kthente në një qendër prej 500 milionë dollarësh për eksportin e produkteve bujqësore ruse në Lindjen e Mesme.
Lëvizja mund të jetë gjithashtu një shenjë e keqe për bazën detare, tha Sidharth Kaushal, një studiues i lartë mbi fuqinë detare në Institutin Mbretëror të Shërbimeve të Bashkuara me bazë në Londër (RUSI). “Anulimi i kontratës tregtare tregon drejtimin që po shkojnë gjërat për Marinën, duke pasur parasysh se sa ngushtë ishin të lidhura pozicionet strategjike dhe ekonomike”, tha Kaushal.
Humbja e Tartus mund t’i kthejë problemet kronike të flotës ruse në një krizë të vërtetë, beson Kaushal.
“Marina ruse pas Luftës së Ftohtë nuk u ndërtua për misione afatgjata,” tha ai. “Ata ndërtuan anije më të vogla për t’i prodhuar më shpejt dhe i ngarkuan me raketa. Kjo është e dobishme për mbrojtjen e ujërave të tyre bregdetare, por sa më e vogël të jetë anija, aq më të mëdha janë problemet e mirëmbajtjes në misionet e gjata.”
Ai shtoi: “Ky ka qenë gjithmonë një problem për rusët, por ky problem do të bëhet shumë më i rëndësishëm nëse ata humbasin Tartus”.
Alternativat në Mesdhe
Moska tani po kërkon alternativa në Mesdhe, por të gjitha opsionet janë problematike, sipas një raporti të RUSI të publikuar këtë muaj nga Kaushal dhe komandanti Edward Black, një ish-oficer britanik i minave detare dhe tani një studiues vizitor në institut.
Algjeria është një aleate prej kohësh e Rusisë, por Moska ka acaruar marrëdhëniet me aktivitetet e saj në Mali, ku Grupi Wagner mbështet një juntë ushtarake, e cila ka krijuar një përçarje midis dy vendeve.
Në luftën civile të Sudanit, Rusia ndryshoi anë vitin e kaluar, duke kaluar nga Forca e Mbështetjes së Shpejtë (RSF) në Forcat e Armatosura Sudaneze (SAF), në një lëvizje që shumica e analistëve e interpretojnë si një përpjekje për të siguruar akses në portin e Portit të Sudanit në Detin e Kuq. . Megjithatë, qasja prej andej në Mesdhe varet nga kalimi përmes Kanalit të Suezit dhe negociatat me autoritetet sudaneze kanë ngecur.
Opsioni i tretë do të ishte Libia lindore, ku dy porte, Tobruk dhe Bengazi, janë nën kontrollin e aleatit të Rusisë, gjeneralit Khalifa Haftar. Tashmë ka rreth 2000 mercenarë rusë në atë rajon.
Sipas studimit RUSI, një bazë ruse në Libi është alternativa më e mundshme ndaj Tartusit, por kjo do ta bënte flotën ruse të Mesdheut të varur nga vendimet politike të Haftarit dhe aleancat e ardhshme, gjë që përbën një rrezik të konsiderueshëm politik për Moskën.
