Natën e 29-30 prillit, në fshatin kufitar Giryi, në rrethin Belovsky, në rajonin Kursk, një ushtar rus hyri me forcë në shtëpinë e familjes Larin, e cila kishte shumë fëmijë, qëlloi nënën dhe plagosi babanë. Sipas disa fshatarëve të tjerë, ushtari “në një gjendje të ndryshuar” u përpoq të rrëmbente dy vajzat më të vogla të Olesyas së vrarë. Të tjerë thonë se ai thjesht hyri me forcë në shtëpi dhe “filloi t’i vriste të gjithë”, dhe fqinjët e mposhtën.
Kryetari i këshillit të fshatit Giryan, Yuri Polskoy, refuzoi të fliste me stafin tonë editorial rreth asaj që ndodhi. Giri në fakt ndodhet në një zonë luftimi; Që nga gushti i vitit 2024, këtu ka qenë në fuqi një regjim CTO (operacion kundër terrorizmit). Sipas atyre që, pavarësisht gjithçkaje, qëndrojnë në fshat, ushtria këtu është “mbretër dhe perëndi”, dhe vendasit duhet të shmangin ose ushtarët ose predhat që fluturojnë. Kur i pyetën pse nuk largohen, ata përgjigjen: “Nuk ke pse të punosh dhe të jetosh me ndihmën e KTO-së.”
“Ai qëlloi mbi ata që supozohej t’i mbronte.”
Sot, më 2 maj, funerali i 41-vjeçares Olesya Larina u zhvillua në varrezat në fshatin Giri . Burri i saj, Igor, është në një spital në Kursk me lëndime të rënda. Vajzat më të vogla mbetën me më të madhen, 23-vjeçaren Natalia, e cila tani po përpiqet të marrë ndëshkim për ushtarin që vrau nënën e saj.
«Zoti na ruajt të mos i ndodhë diçka», thotë fqinja e Larinit, Valentina (emri i ndryshuar për sigurinë e të intervistuarës), duke bërë kryqin. – Do të ketë pak njerëz. Sot funerali është praktikisht nën zjarr – dronët kanë fluturuar që nga mëngjesi i hershëm. Unë as nuk shkova në varreza.
Një ushtar i panjohur rus hyri me forcë në shtëpinë e Larinëve natën e 29-30 prillit. Sipas të afërmve të Larinëve, ai ishte “qartësisht në një gjendje të papërshtatshme për shkak të drogës”.
“Ai qëlloi në të gjithë shtëpinë, dritaret, theu dyert”, thotë një i afërm i gruas së vrarë. “Natasha, vajza e madhe, tha se nuk do ta linte të shkonte. Se ushtria duhej t’i kishte mbrojtur, por në vend të kësaj po vriste civilë. Nga njëra anë, ajo ka të drejtë, nga ana tjetër, kam frikë se vajza mund të akuzohet për diskreditim të ushtrisë. Tani, nuk mund të thuash asnjë fjalë kundër saj, edhe nëse është një vrasës.”
Sipas fqinjëve të Larinëve, ata mësuan për sulmin ushtarak nga djali i mesëm i Larinëve, i cili u thirr nga vajzat më të vogla.
– Ata kanë pesë fëmijë, më i vogli prej të cilëve ishin 10 dhe 6 vjeç, të cilët kanë mbetur në shtëpi. Më e vogla, Alina, u struk në një cep, ndërsa më e madhja gjeti një telefon dhe i telefonoi vëllait të saj. Ishte ai që thirri fqinjët, të cilët e ndaluan ushtarin. Ende nuk e dimë pse hyri me forcë në shtëpinë e tyre. Me duket sikur nuk njihemi. Kur filloi të qëllonte, Lesenka i mbuloi vajzat e saj me vete dhe kështu i shpëtoi ato. Ajo u plagos në qafë – nuk kishte asnjë shans atje, ajo vdiq në vend. Igori mbërriti në kohë, e shpërqendroi dhe gjithashtu e plagosi rëndë. Lidhur me rrëmbimin e vajzave, siç shkruajnë mediat, duket se kjo nuk ka ndodhur, ai [sulmuesi] as nuk ka pasur kohë të dalë nga shtëpia, thotë fqinji Sergei (emri u ndryshua me kërkesën e tij).
Ndërkohë, kanali ASTRA Telegram raportoi se ushtari që qëlloi Olesya Larinën u përpoq të rrëmbente dy fëmijët e gruas së vrarë. Banori i parë i fshatit Giryi, Aleksandr Zuev, i cili mbërriti në vendin e krimit, e raportoi këtë në ASTRA. Sipas tij, natën djali i të vrarës Olesya Larina, Ilya, e thirri dhe i kërkoi të vinte në shtëpinë e tyre. Pasi Zuev hyri në shtëpi, ushtari hipi në makinën e tij, futi dy vajzat e vogla të familjes Larin brenda dhe i çoi me makinë drejt shkollës profesionale, ku makina u ndalua nga policia ushtarake.
“U drejtova deri në shtëpinë e tyre, e lashë makinën ndezur dhe u nisa. Sepse në fillim mendova se vajzat e kishin sajuar të gjithën, ndoshta ishte thjesht një skandal në shtëpi. Shkova në oborrin e tyre – zgjerimi i tyre atje ishte shkatërruar plotësisht. Isha pak i kujdesshëm. Shkova më tej, në dhomën e parë, pashë menjëherë gjak. Kishte shumë gjak dhe gjurmë këmbësh. Ai po ecte drejt me këpucët jashtë. Pastaj shkova në dhomën tjetër, kishte gjithashtu shumë gjak, një sasi të çmendur gjaku. Kishte gëzhoja që shtriheshin përreth, pikërisht nga mitralozi. Dhe pashë Olesyan të shtrirë të vdekur, e pashë në dhomën e tyre më të largët të gjumit. Ajo ishte në një pozicion gjysmë të ulur, me kokën ulur. I thirra vajzat. Dhe pastaj dëgjova vajzat të përgjigjeshin: “Xhaxha, xhaxha, hesht, hesht, hesht.” Dhe në atë moment, pikërisht nga dhoma ku ndodhej trupi i Olesyas, një mitraloz më shikoi dhe filloi të më qëllonte. Mezi dola nga shtëpia <…> Vrapova te fqinjët, u kërkova të telefononin policia, pastaj policia ushtarake mbërriti pas rreth 20 minutash. Pastaj mbërritën mjekët ushtarakë dhe thanë se krimineli ishte çarmatosur. Doli që ai hipi në makinën time ndërsa ajo ishte e parkuar në oborrin e tyre. Hipa në këtë makinë dhe, doli që i vura vajzat atje. Nuk e di për çfarë qëllimi e ka mbjellë. Dhe ai shkoi me vajzat drejt shkollës profesionale. “Atje e ndaluan mjekët ushtarakë”, tha Alexander për kanalin ASTRA Telegram.
Sipas Zuev, ai e pa vrasësin – ishte një burrë rreth 40 vjeç, i veshur me uniformë ushtarake.
Bashkëbiseduesit e Sibir.Realii thonë se, sipas ushtarëve të tjerë të vrasësit, sulmuesi është një “ish-i burgosur” i cili u rekrutua në ushtrinë ruse nga një koloni penale. Ata nuk u thanë emri i tij. Por botimi “Pepel • Kursk” raporton se ushtari që hapi zjarr në shtëpinë e Larinëve quhet Dmitry Stenkin dhe është një i burgosur nga Astrakhani. Sipas Pepel, në vitin 2017, Stenkin u gjykua për përdhunimin e një të miture, në vitin 2022 gjykata e dënoi me 10 muaj burg për kërcënim me vrasje, dhe më 22 tetor 2024, Stenkin u dënua përsëri, këtë herë me 2 vjet në një koloni burgu të sigurisë maksimale për dhunë ndaj një oficeri policie.
“Ne ulemi dhe lutemi”
Kur u pyetën pse fqinjët nuk i dëgjuan të shtënat, bashkëbiseduesit e Sibir.Realii u përgjigjën se “lagja është një gjë e kushtëzuar në rrethin Belovsky që nga gushti i vitit 2024”. Sipas regjistrimit të vitit 2012, mbi 1,600 njerëz duhet të kenë jetuar në Giri, por në realitet “mezi ka dyqind”.
– Nuk shikon televizor? Ndizni lajmet në Channel One. Kemi një zonë gri! Regjimi CTO (operacioni kundër terrorizmit) është në fuqi! – Larisa është e indinjuar. – Për në Suxha (që nga 6 gushti 2024, pasi Forcat e Armatosura të Ukrainës thyen kufirin, qyteti ishte nën zjarr, që nga 7 gushti – gjendje e jashtëzakonshme, që nga 14 gushti – ra nën kontrollin e Ukrainës, më 12 mars 2025 – përsëri nën kontrollin e ushtrisë ruse) – 29 kilometra!
Në fillim të gushtit 2024, fshati ishte nën kontrollin e Forcave të Armatosura të Ukrainës. 17 gusht 2024 – ra nën kontrollin e Forcave të Armatosura Ruse. Pas kësaj, sipas vendasve, shumica e bashkëfshatarëve të tyre u larguan.
Fshatarët thonë se ushtaraku në rrethin e Belovskit është “mbret dhe zot”. Që nga mesi i gushtit 2024, brenda kuadrit të regjimit të CTO-së, njerëzit me uniformë kanë të drejta të pakufizuara – për shembull, të kontrollojnë makina dhe njerëz, të kontrollojnë dokumente, të kufizojnë lëvizjen e automjeteve dhe këmbësorëve.
“Largoni njerëzit dhe transportin nga territori ku po zhvillohet operacioni antiterrorist, forconi mbrojtjen e rendit publik dhe të objekteve që sigurojnë jetën e popullsisë dhe funksionimin e transportit, monitoroni bisedat telefonike dhe informacionet e tjera të transmetuara nëpërmjet sistemeve të telekomunikacionit”, lexon ngadalë Sergei, një banor i rrethit Belovsky. “Ka ende shumë për municionet. Oh, këtu! Ata madje mund të zhvendosin njerëz. Duket se nuk është thënë për vrasjen. Por! Hyni lirisht në lokalet e banimit, në parcelat e tokës së qytetarëve.”
Girievtsy thonë se ushtria shpesh vjen te banorët e fshatrave përreth në kërkim të ushqimit dhe alkoolit.
– Epo, nëse dyqanet janë të mbyllura ose nuk ka alkool atje, ata mund të trokasin. “Nëse kemi diçka, përpiqemi ta dhurojmë”, thotë Sergey. – “Por në një mënyrë të tillë që mitralozi të drejtohet [nga banorët]. Edhe këtu [në zonën e CTO-së] është tepër. Kujt duhet t’ia drejtoj? Të gjithë ikën, vetëm pensionistët, përfituesit me shumë fëmijë dhe të sëmurët mbetën. Dhe gjithçka u mbyll – më shumë se gjysma e dyqaneve nuk punojnë. Kopshti, shkolla, ambulanca, hekurudha – asgjë.”
Vetëm pesëmbëdhjetë vjet më parë, banorët e Girjës merreshin aktivisht me bujqësi dhe blegtori. Tani nuk kanë mbetur as ferma private në fshat.
– Në vitet 2010, kishte si një dyqan për prodhimin e gjalpit ashtu edhe një dyqan salçiçesh. Pika rurale e mbledhjes së bukës ishte e hapur. Kishte një mulli për ushqimin e kafshëve. Njerëzit punonin në fusha, vendet ishin të mira, – liston Margarita – disa vite më parë ajo u largua nga Gir’ya për në Kursk. – Tani nuk ka mbetur asgjë. Vetëm disa dyqane janë të hapura.
Olesya e vrarë, sipas fqinjëve, punonte si qumështore në një fermë kolektive lokale para luftës, por pasi fermat u mbyllën dhe shumica e banorëve u larguan, ajo mbeti e papunë.
“Burri i saj u përfshi si punëtor krahu, këtu e atje. Familja nuk është shumë e begatë, thotë fqinji Vyacheslav . – Por është për të ardhur keq, sigurisht. Vrasja e tyre është një lloj mizorie. Nuk di asgjë për ushtarakun. Edhe nëse do ta dija, nuk do ta tregoja. Pse, pse. Po sikur të jesh nga Ukraina – ku është garancia?
Kur u pyetën nëse është e frikshme të jetosh në një zonë kufitare, ku është e rrezikshme edhe të shkosh në funeralin e një fqinji, bashkëbiseduesit pranojnë se është e frikshme.
– Sigurisht, është e frikshme. “Ne rrimë ulur dhe lutemi gjithë ditën”, thotë Olga . – “Nuk ka asgjë tjetër për të bërë. Epo, po, mbijetojmë. Pati dy të ardhur në lagje ditën tjetër. Shtëpitë mbetën të paprekura, por nuk ka dritare. I mbuluan me kompensatë. Shtëpitë e shumë njerëzve u dogjën, kështu që ata u larguan – disa për të vizituar të afërmit, disa në qendrat e strehimit të përkohshëm në Kursk. Vetëm ata që kishin të drejtë për përfitime morën strehim të ri. Unë vetë nuk e di se kush janë këta “përfitues”; askush në rrethin tim nuk i mori ato. Ata janë ulur me certifikata. Duke pritur në radhë.
Kur i pyetën nëse ishin të lodhur nga lufta dhe sulmet e vazhdueshme ajrore në fshatin Siberia., bashkëbiseduesit e Realii-t papritmas thanë se “mund të presin”.
«Presim fitoren», raporton Larisa. – Sigurisht, është e frikshme, por Putini na ka ndihmuar prej tre muajsh. Si çfarë? Me dekret për “OBSH” – Unë nuk punoj askund, por kam 65 mijë rubla përveç pensionit tim. Kushdo që mbetet në “zonën gri” ka të drejtë për të. Çmimet e ushqimeve janë rritur, por unë kam mjaftueshëm. Kjo është arsyeja pse ata që humbën vendet e punës qëndruan këtu. Pensionistët dhe të gjitha llojet e punonjësve socialë. Ata nuk do të paguajnë kështu askund tjetër dhe nuk është e sigurt që përfitimet ose pensioni do të jenë të mjaftueshme. Nuk mund ta shes shtëpinë, certifikatën – do të më duhet të pres në radhë.
Ajo që ndodhi në fshatin Giri nuk është hera e parë që personeli ushtarak rus, duke zhvilluar luftë me Ukrainën, ka vrarë civilë – banorë të territoreve ku është e stacionuar ushtria. Kështu, në tetor 2023, në qytetin ukrainas të Volnovakha-s (rajoni i Donetskut), ushtarakët rusë, 21-vjeçari Anton Sopov dhe 28-vjeçari Stanislav Rau , duke qenë të dehur, vranë nëntë anëtarë të një familjeje duke hyrë me forcë në shtëpinë e tyre dhe duke hapur zjarr mbi njerëzit që flinin. Midis të vrarëve ishin një vajzë nëntëvjeçare dhe një djalë katërvjeçar.
Në prill të vitit 2024, ushtarët rusë Alexander Osipov dhe Alexander Kaigorodtsev vranë shtatë banorë të fshatrave Podo-Kalynivka dhe Abrikosivka në rajonin e Khersonit dhe dogjën dy shtëpi.
