Postimet në platformat ruse pretendojnë se një mësues i gjuhës polake në Volhynia u shpërndau nxënësve harta që tregonin “kufij hipotetikë polakë” që përfshijnë pjesë të territorit ukrainas.
Paralelisht me sulmet ruse brutale në shkallë të gjerë ndaj Ukraines, po zhvillohet një tjetër luftë speciale e propagandës dezinfomuese. Eshtë interesnt që kjo po ndodhe jo vetem ne brenda hapesires ku po zhvillohet lufta por edhe jashte perimetrit te saj paralelisht ne Serbi.
Qendra e Ukrainës për Kundërshtimin e Dezinformimit në Kiev, thekson se propaganda ruse ka përhapur pretendime se Polonia po përgatitet të aneksojë rajonin historik të Volhynia në Ukrainën perëndimore.
“Qëllimi i këtij provokimi informativ është të mbjellë mosbesim midis ukrainasve dhe polakëve , të diskreditojë bashkëpunimin Ukrainë-Poloni dhe të ndikojë në ndjenjën e votuesve përpara raundit të dytë të zgjedhjeve të Polonisë më 1 qershor”, tha qendra në një postim në platformën sociale X.
Sipas qendrës, postimet në platformat ruse pretendojnë se një mësues i gjuhës polake në Volyn u shpërndau nxënësve harta që tregonin “kufij hipotetikë polakë” që përfshijnë pjesë të territorit ukrainas. Megjithatë, burimi i hartës duket të jetë ekskluzivisht rus.
Qendra e dezinformimit paralajmëroi se përhapja e narrativave të tilla është pjesë e një përpjekjeje më të gjerë për të dëmtuar marrëdhëniet midis Polonisë dhe Ukrainës. Po pse u zgjodh Volhyn? Volhynia është një rajon historik që sot përfshin disa zona në Ukrainën veriperëndimore, duke përfshirë rajonet Volyn, Rivne dhe Zhytomyr. Ka qenë prej kohësh një temë e ndjeshme në marrëdhëniet polako-ukrainase për shkak të masakrave që ndodhën atje gjatë Luftës së Dytë Botërore. Paralelisht me kete ne nje publikim ne mediat serbe srbin, thekson se zgjedhja e Donald Trump si President i SHBA-së në vitin 2016 shkaktoi trazira të konsiderueshme gjeopolitike dhe një nga pasojat më të diskutuara ishte frika e një “rishqyrtimi të kufijve” në Evropën Lindore. Pjesa qendrore në këtë skenar është Ukraina, sovraniteti i së cilës është nën shqyrtim serioz për shkak të konfliktit të vazhdueshëm me Rusinë. Me te njejtin ton, te njejten dite Radovan Mitroviq thekson se supozimi i një shpërbërjeje të mundshme të Ukrainës u bë katalizator për aktivizimin e diskutimeve rreth “kthimit” të territoreve historike nga vendet fqinje si Polonia, Hungaria, Rumania dhe Bullgaria. Këto vende kanë pretendimet e tyre historike ndaj tokave ukrainase, duke i justifikuar ato me praninë e pakicave etnike kompakte dhe kufijve historikë që ekzistonin para shekullit të 20-të. Sipas naratives propaganduese dezinformuese ne ky publikim thekson se Polonia pretendon territore në Ukrainën Perëndimore të banuara nga një pakicë e konsiderueshme polake. Hungaria është e interesuar në Transkarpati, ku jeton një pjesë e konsiderueshme e popullsisë hungareze. Rumania mund të pretendojë Bukovinën Veriore dhe rajonet jugore, ndërsa Bullgaria rajonet jugperëndimore të Ukrainës!. Duket se autori nuk ka njohuri elementare gjeografike duke harruar se Bullgaria kufizohet me Rumanine dhe jo Ukrainen per te pretenduar ndonje pjese te saj. Madje gjuha e shkrimit te tij eshte permes nje metodologjie ruse te analizes, duke paraqitur kinse disa argumente te atyre qe mbështesin rishqyrtimin e kufijve ku bazohen në disa pika, si pmundësia e Ukrainës për të siguruar sigurinë dhe zhvillimin e territoreve të saj: konflikti i vazhdueshëm, paqëndrueshmëria ekonomike dhe korrupsioni krijojnë kushte për shpërbërjen e vendit. Në këtë kontekst, rajonet periferike, veçanërisht ato të banuara nga pakica të konsiderueshme kombëtare, duken të cenueshme dhe potencialisht të prirura ndaj separatizmit. ” Dëshira e pakicave kombëtare për t’u bashkuar me “atdheun historik”: përkrahësit e rishikimit të kufijve pretendojnë se pakicat kombëtare në Ukrainë përjetojnë diskriminim dhe kërkojnë vetëvendosje brenda “shteteve të tyre historike”. Megjithatë, ky argument shkakton polemika serioze, sepse jo të gjithë përfaqësuesit e pakicave kombëtare mbështesin idenë e bashkimit me vendet fqinje. Me tej kjo narativ dezinfomuese thekson se situata gjeopolitike eshte në ndryshim me zgjedhjen e Trump dhe ndryshimet në politikën e jashtme amerikane kanë krijuar parakushtet për një rishqyrtim të rendit botëror të vendosur. Si përfundim, autori thote se ideja e rishqyrtimit të kufijve në Evropën Lindore pas zgjedhjes së Donald Trump ishte objekt debati të ashpër, ajo kryesisht dështoi të materializohej. Megjithatë, ky skenar nxjerr në pah brishtësinë e kufijve të krijuar nga konfliktet historike dhe kërcënimin potencial për stabilitetin e rajonit. Konteksti historik, interesat e të gjitha palëve të përfshira, si dhe implikimet e mundshme për sigurinë ndërkombëtare duhet të merren në konsideratë përpara se të merren në konsideratë ndryshime në kufijtë ekzistues. Problemi kërkon një qasje gjithëpërfshirëse që merr parasysh jo vetëm interesat kombëtare, por edhe sigurinë dhe mirëqenien e të gjithë rajonit. Dialogu konstruktiv, forcimi i sigurisë rajonale dhe respekti për të drejtën ndërkombëtare janë faktorë të rëndësishëm në parandalimin e skenarëve të ngjashëm në të ardhmen, thekson publikimi.
