Ministrat e mbrojtjes së NATO-s ranë dakord të enjten për objektivat e reja të aftësive. Ndërsa detajet mbeten konfidenciale, është e qartë se do të ketë një përpjekje të konsiderueshme për riarmatim. Pas takimit, Sekretari i Mbrojtjes i SHBA-së, Pete Hegseth, tha se një marrëveshje në të cilën anëtarët e NATO-s shpenzojnë pesë përqind të PBB-së për mbrojtje, siç ka kërkuar Uashingtoni, në vend të vetëm dy përqind, ishte e arritshme.
“Frugal Four” tani shpenzojnë shumë
Paratë janë më të lehta për t’u gjetur kur bëhet fjalë për armë, vëren Avvenire e Italisë :
Të motivuar nga nevoja për të mbrojtur Evropën, ata që dikur ishin kursimtarë nuk kursejnë më asnjë shpenzim. … Mette Frederiksen, e cila është ende kryeministre e Danimarkës, e tha këtë hapur të martën: “Herën e kaluar, ne kishim një rol udhëheqës në Katërshen Kursyetare. Herën tjetër, do të kemi një rol udhëheqës në një grup tjetër, sepse gjërat kanë ndryshuar.” … Pra, armët së pari. Një ide që aleatët e vjetër sigurisht e ndajnë në luftën për kursim. Njëri prej tyre, holandezi Rutte, tani është kreu i NATO-s dhe nuk humbet kurrë një mundësi për të kërkuar që qeveritë të shpenzojnë më shumë për forcimin e ushtrive të tyre. Një tjetër, suedezi Löfven, udhëheqës i Partisë së Socialistëve Evropianë, tani është një mbështetës i vendosur i planit të riarmatimit.
Jo në kurriz të Ukrainës
Gazeta polake Rzeczpospolita thekson rëndësinë e ndihmës për Ukrainën si pjesë e politikës mbrojtëse të NATO-s :
Këto shpenzime janë të lidhura ngushtë me planet e reja të emergjencës: një skenar i përpunuar me kujdes se kush duhet të marrë pjesë në mbrojtje kundër Rusisë dhe si. Megjithatë, një pjesë thelbësore e këtyre përpjekjeve do të jetë mbështetja për vetë Ukrainën. Rutte theksoi se rritja e shpenzimeve të mbrojtjes nuk do të vijë në kurriz të ndihmës perëndimore për Kievin. Kjo e fundit do të furnizohet veçmas dhe do të vazhdojë për shumë vite që do të vijnë – për sa kohë që kërcënimi nga Kremlini vazhdon.
Shpenzoni paratë për armë moderne!
Duhet të nxjerrim mësime nga lufta në Ukrainë, thekson Jyllands-Posten e Danimarkës :
Por është gjithashtu e rëndësishme që nxitimi të mos shndërrohet në një ves. Kjo vlen si për menaxhimin e shpenzimeve të mëdha të planifikuara të fondeve publike, ashtu edhe për sigurimin që marrëveshjet të korrespondojnë me skenarin e kërcënimit të sotëm – dhe jo të djeshëm. Këtu hyjnë në lojë përvojat e Ukrainës. Danimarka, nëpërmjet mbështetjes së saj të lavdërueshme për ukrainasit, ka një pasqyrë më të mirë të realiteteve në fushën e betejës sesa shumica e vendeve të tjera. Ne i kemi ndihmuar ukrainasit – dhe shembulli i tyre tani mund të na ndihmojë të formulojmë një politikë mbrojtëse që nuk është e bllokuar në logjikën e shekullit të kaluar.
Përgatitje për tërheqjen e SHBA-së
Uashingtoni ka arritur një qëllim të ndërmjetëm të rëndësishëm, thekson gazeta Corriere della Sera e Taly-t :
Është arritur një marrëveshje mbi objektivin për shpenzimet ushtarake. Pesë përqind e PBB-së. … Ky është rezultati i parë konkret që administrata Trump ka arritur në lidhje me marrëdhëniet me Evropën. … SHBA-të tani mund të tërhiqen nga Evropa – gradualisht dhe jo me një ndarje traumatike. Kjo temë do të dominojë takimin e samitit të udhëheqësve të NATO-s më 24 dhe 25 qershor në Hagë. Në muajt në vijim, kampi evropian do të thirret të dyfishojë përpjekjet e tij në mënyrë që të mbushë boshllëqet e lëna nga SHBA-të kur të vijë koha.
Në kurriz të klimës
Riarmatimi global rrezikon objektivat klimatike, thekson gazeta britanike Guardian :
Riarmatimi i planifikuar vetëm nga NATO mund të rrisë emetimet e gazrave serrë me pothuajse 200 milionë ton në vit. … Për çdo dollar të investuar në pajisje të reja, nuk ka vetëm një kosto përkatëse të karbonit, por edhe një kosto oportune për veprime të mundshme klimatike, thonë kritikët. … Shpenzimi i më shumë parave për ushtritë gjithashtu zvogëlon burimet e disponueshme për politikat që synojnë zbutjen e ndryshimeve klimatike. Kjo duket se është tashmë rasti, me Mbretërinë e Bashkuar, për shembull, që financon rritjen e shpenzimeve të saj duke ulur buxhetin e saj të ndihmës jashtë vendit – një veprim i pasqyruar në Belgjikë, Francë dhe Holandë.
