Autoritetet azerbajxhanase kanë anuluar ngjarjet kulturore ruse pas ndalimit të azerbajxhanasve në Jekaterinburg.
Delegacioni parlamentar i Azerbajxhanit vendosi të mos marrë pjesë në një takim të përbashkët me përfaqësuesit rusë të komisionit për bashkëpunim ndërparlamentar.
I Ngarkuari me Punë i Rusisë, Pyotr Volokov, u thirr në Ministrinë e Jashtme të Azerbajxhanit lidhur me “bastisjet” që vranë dy azerbajxhanas. Trupat e vëllezërve Guseyn dhe Ziyaddin Safarov do të dorëzohen në Azerbajxhan, ku do t’i nënshtrohen një ekzaminimi të dytë. Ministria e Jashtme e Azerbajxhanit tha se pret që autoritetet ruse të kryejnë një hetim, të identifikojnë fajtorët dhe “të sjellin informacion rreth tyre në vëmendjen” e Bakusë.
Publikimi Ura.ru raportoi për arrestime masive të azerbajxhanasve në Jekaterinburg më 27 qershor. Sipas publikimit, ato lidhen me hetimin për vrasjen e tregtarit Yunis Pashayev, të kryer në vitin 2001.
Do të flasim për konfliktin midis Azerbajxhanit dhe Rusisë dhe pasojat e tij të mundshme me politologët Arif Yunusov dhe Ruslan Aisin .Në Baku, u kryen kontrolle në zyrën e agjencisë ruse “Sputnik-Azerbajxhan”. Publikimi Qafqazinfo shkruan se aktivitetet e saj ishin pezulluar zyrtarisht më parë. Dy punonjës të “Sputnik-Azerbajxhan” u ndaluan. Mediat lokale pretendojnë se ata janë punonjës të FSB-së ruse. Ministria e Jashtme ruse thirri ambasadorin e Azerbajxhanit “në lidhje me veprimet armiqësore të Bakusë dhe ndalimin e paligjshëm të gazetarëve rusë”, raportoi departamenti. Kremlini deklaroi se Moska “ndjen keqardhje të sinqertë” për shkatërrimin e lidhjeve me Azerbajxhanin dhe është e interesuar në zhvillimin e tyre të mëtejshëm.Politologu Arif Yunusov flet për ftohjen e re të marrëdhënieve midis Rusisë dhe Azerbajxhanit, të provokuar nga ndalimi i azerbajxhanasve në Jekaterinburg :
– Në kuptimin e ngushtë të fjalës, ky qëndrim ndaj azerbajxhanasve në Rusi nuk ishte një sensacion për ne. Për shembull, në vitet ’90, nën Heydar Aliyev, babain e Ilham Aliyev, situata ishte shumë më e keqe. Pati vrasje të azerbajxhanasve dhe deportime masive. Gjatë luftës së dytë çeçene, 12 mijë qytetarë azerbajxhanas u deportuan nga Rusia. Ajo që ishte një sensacion për ne ishte ky reagim mjaft i ashpër i autoriteteve azerbajxhanase. Nuk është thjesht i ashpër, është demonstrativisht i ashpër. Ju patë ndalimet e punonjësve të Sputnik, të cilat u kryen si ndalime të punonjësve të FSB-së. Ishte demonstrativ. Në të njëjtën ditë, për shembull, ndodhën ngjarje të tjera – Ministritë e Jashtme të Azerbajxhanit dhe Ukrainës mbajtën një takim dhe nënshkruan dokumente mbi bashkëpunimin.
Kanalet shtetërore kritikojnë Rusinë dhe ato kurrë nuk bëjnë asgjë pa udhëzime të përshtatshme. Kjo do të thotë se urdhri për këtë është dhënë nga lart. Unë mendoj se kjo është një vazhdim i historisë me aeroplanin e pasagjerëve të rrëzuar në dhjetor të vitit të kaluar. Ilham Aliyev është ende i pakënaqur me reagimin e palës ruse dhe Putinit personalisht ndaj kësaj tragjedie. Ndoshta kjo është arsyeja pse ai nuk mori pjesë në Paradën e Fitores në Moskë më 9 maj. Ne gjithashtu kemi një version në Azerbajxhan se kjo është pasojë e politikës së madhe. Këtë vit, do të hapet një tubacion gazi nga Rusia në Iran, dhe ai duhet të kalojë nëpër Azerbajxhan. Por tani Azerbajxhani nuk ka një qëndrim shumë të mirë ndaj këtij projekti.
Sigurisht, Azerbajxhani dhe Rusia kanë qenë aleatë për një kohë të gjatë.
Ishte falë kësaj aleance që filloi lufta e dytë e Karabakut në vitin 2020. Në fakt, Rusia ishte në anën e Azerbajxhanit atëherë, dhe ne e dinim shumë mirë. Pa këtë, fillimi i një lufte do të kishte qenë shumë i rrezikshëm. Një gjë tjetër është se që nga dhjetori i vitit 2024, pas kësaj tragjedie me aeroplanin e rrëzuar, situata është përkeqësuar ndjeshëm, sepse edhe aeroplani i Ilham Aliyev ishte në ajër atëherë. Ai e mori shumë rëndë, me shumë dhimbje. Nëse deputetët tanë sot filluan të flisnin për nevojën për të diversifikuar politikën e jashtme, kjo do të thotë një distancë graduale nga Rusia dhe një lëvizje drejt Perëndimit. Unë mendoj se marrëdhëniet midis Rusisë dhe Azerbajxhanit vetëm sa do të përkeqësohen, thotë politologu Arif Yunusov.
Shkencëtari politik Ruslan Aisin diskuton valën e re të persekutimit të azerbajxhanasve në Rusi dhe përkeqësimin e marrëdhënieve ruso-azerbajxhanase :
– Çështja është se praktikisht nuk ka opozitë në Rusi. Në fakt, ajo është shpartalluar. Çdo sistem totalitar kërkon armiq të rinj. Dhe kjo është qartësisht e dukshme këtu. Fillimisht, armiqtë ishin përfaqësues të grupit të krimit të organizuar çeçen, përpara kësaj, nëse e mbani mend, kishte uzbekë, taxhikë dhe kirgizë. Ata e penguan Nënën Rusi të jetonte dhe të lulëzonte. Tani, grupi i krimit të organizuar azerbajxhanas është përcaktuar si armik. Këto ditë, shpesh has komente se e gjithë diaspora azerbajxhanase në Rusi është një grup i vetëm kriminal. Domethënë, ideja e tyre është të kriminalizojnë, të etiketojnë dhe në këtë mënyrë të tregojnë se të ndaluarit dyshohet se ishin anëtarë të një grupi të krimit të organizuar. Nuk pati gjyqe dhe ata janë thjesht kriminelë. Domethënë, linja turkofobike dhe kaukazofobike në politikat e jashtme dhe të brendshme të establishmentit politik rus është praktikisht e dhënë.
Mendoj se Kremlini është pak i hutuar tani. Askush nuk priste që Baku të reagonte kaq ashpër ndaj kësaj situate. Pak njerëz i flasin Kremlinit në këtë mënyrë. Edhe pse pas rrëzimit të aeroplanit ishte e qartë se kjo ishte një çështje parimore për Bakun, ai nuk do të tërhiqej. Dhe mendoj se kjo ka ndodhur që nga ajo periudhë. Edhe pse, sigurisht, kjo histori është e përfshirë në një kontekst më serioz gjeopolitik. Këtu mund të kujtojmë vizitën e fundit në Turqi nga kryeministri armen Nikol Pashinyan. Duket se Jerevani ka rënë dakord të ulet në tryezën e negociatave me Bakun dhe të bjerë dakord për qëndrimet mbi nënshkrimin e një traktati paqeje.
Dhe e gjithë kjo ndodhi duke anashkaluar Kremlinin. Duke u larguar nga Rusia, Azerbajxhani, natyrisht, po lëviz drejt Turqisë. Ky është një shoqatë në formatin e organizatës së shteteve turke. Ata po e gjejnë rrugën drejt një platforme, kështu që Azerbajxhani ka diku ku të bashkohet. Në këtë situatë, Rusia po humbet praninë e saj në Kaukaz, duke humbur një nga lojtarët kryesorë në këtë rajon. Dhe po fiton një kundërshtar të fshehur. Kaukazi do të mbyllet për Rusinë, mbetet vetëm Gjeorgjia. Por gjithçka është mjaft e lëkundur atje, – beson Ruslan Aysin.
