Ushtria iraniane muajin e kaluar ngarkoi mina nënujore në anijet në Gjirin Persik, duke shtuar shqetësimet në Uashington se Teherani po përgatitej të bllokonte Ngushticën e Hormuzit pas sulmeve izraelite ndaj objektivave në të gjithë Iranin, thanë dy zyrtarë amerikanë për Reuters.
Përgatitjet për të hedhur në erë këtë rrugë të rëndësishme ujore, të cilat më parë nuk ishin zbuluar dhe zbuluar nga inteligjenca amerikane, ndodhën pak kohë pas sulmit të parë raketor të Izraelit ndaj objektivave në Iran më 13 qershor, thanë zyrtarët, të cilët folën në kushte anonimiteti për shkak të informacionit të ndjeshëm.
Ngarkimi i minave, të cilat ende nuk janë vendosur në ngushticë, sugjeron që Teherani mund të ketë qenë duke e konsideruar seriozisht mbylljen e një prej rrugëve ujore më të ngarkuara në botë, gjë që do ta thellonte më tej konfliktin dhe do të prishte seriozisht tregtinë botërore.
Një e pesta e tregtisë botërore të naftës dhe gazit kalon nëpër Ngushticën e Hormuzit
Rreth një e pesta e tregtisë botërore të naftës dhe gazit kalon nëpër Ngushticën e Hormuzit dhe një bllokadë ka të ngjarë të shkaktojë një rritje të ndjeshme të çmimeve të energjisë. Çmimet globale të naftës ranë më shumë se 10% pas sulmeve të SHBA-së ndaj objekteve bërthamore iraniane, pjesërisht falë lehtësimit që konflikti nuk shkaktoi ndërprerje të konsiderueshme në tregtinë e “arit të zi”.
Parlamenti iranian thuhet se mbështeti një masë për të bllokuar ngushticën më 22 qershor, menjëherë pasi ushtria amerikane bombardoi tre objekte kryesore bërthamore iraniane në një përpjekje për të ndaluar programin bërthamor të Iranit.
Vendimi nuk ishte detyrues dhe vendimi përfundimtar për mbylljen do të merrej nga Këshilli i Lartë i Sigurisë Kombëtare i Iranit, raportoi në atë kohë televizioni iranian Press TV. Irani ka kërcënuar vazhdimisht se do ta mbyllë ngushticën gjatë viteve, por kurrë nuk e ka zbatuar këtë kërcënim.
Nuk është e mundur të verifikohen akuzat amerikane.
Sipas informacionit në dispozicion të Reuters, nuk është e mundur të përcaktohet me siguri se kur saktësisht gjatë luftës ajrore izraelito-iraniane Teherani i ngarkoi minat, as nëse ato janë shkarkuar ndërkohë.
Të dy zyrtarët thanë se qeveria amerikane nuk e përjashton mundësinë që ngarkimi i minave të ketë qenë një mashtrim. Iranianët mund t’i kenë përgatitur minat për të bindur Uashingtonin se po e shqyrtonin seriozisht mbylljen e ngushticës, pa pasur ndërmend ta bënin këtë, thanë zyrtarët.
Ngushtica e Hormuzit ndodhet midis Omanit dhe Iranit dhe lidh Gjirin Persik me Gjirin e Omanit në jug dhe Detin Arabik në lindje. Në pikën e saj më të ngushtë, është 34 kilometra e gjerë dhe korridori i transportit detar është vetëm rreth 3 kilometra i gjerë në secilin drejtim.
Anëtarët e OPEC-ut, Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Kuvajti dhe Iraku, eksportojnë pjesën më të madhe të naftës së tyre përmes ngushticës, kryesisht në Azi. Katari, një nga eksportuesit më të mëdhenj në botë të gazit natyror të lëngshëm, dërgon pothuajse të gjithë LNG-në e tij përmes kësaj rruge.
Irani gjithashtu eksporton pjesën më të madhe të naftës së tij përmes kalimit, gjë që në teori kufizon prirjen e tij për ta mbyllur atë. Megjithatë, Teherani ka kushtuar burime të konsiderueshme për të siguruar që mund ta bëjë këtë nëse është e nevojshme.
