Nga Imer Hysa
Para dy dekadash dy të njohur të mij iknin si vizitorë te fëmijët e tyre emigrantë në Itali. Vajza dhe djali i tyre kishin emigruar me eksodet e parë në shtetin matanë detit. Ata ishin rehatuar duke ndërtuar dhe familjet e tyre me bashkëshortë italianë dhe ishin kthyer nënshtetas të atij vendi, duke realizuar atë dëshirën e madhe dhe ëndrrën e kohës për prindërit, bashkimin familjarë.
Prindërit shkonin dhe vinin sa herë kishin dëshirë mes dy shteteve.
Me kalimin e viteve babai i tyre ndërroi jetë atje. Fëmijët nuk e sollën në Shqipëri, Pas disa vitesh ndërroi jetë edhe e ëma. Edhe atë e varrosën atje me motivin “ne nuk kthehemi më në Shqipëri”.
Pse ta fsheh, i kam paragjykuar si jo atdhetarë.
Para pak vitesh, po në Itali ndërroi jetë një i afërm i imi te fëmijët në Itali. Edhe ai me të njëjtin fat, prehje në dheun Italian.
“E kanë lënë për lekë -më tha dikush, është më lirë ta varrosësh atje se ta transportosh kufomën deri këtu”.
Por jo, nuk është kjo arsyeja, shumë shqiptarë po ikin për të mos u kthyer më. Kjo është e dhimbëshme. Ata janë stabilizuar atje. Kanë ndërtuar familje, janë stabilizuar me punë, kanë futur fëmijët në shkollë. Shumica kanë shtëpitë e tyre, mbase disa të blera edhe me kredi, do me thënë të “lidhur” atje, nuk kthehen më.
Gjatë vizitave të mija jashtë vendit, nga bisedat me emigrantë, kur i kam pyetur nëse do ktheheshin në Shqipëri, shumica shpreheshin: “keq na vjen, por jo, nuk na josh me asgjë atje, s’ka as punë, as siguri për jetën, as të ardhme për fëmijët. Atje s’të njeh njeri pronën dhe të drejtat, administrata të trajton si leckë, vetëm po paguajte mund të kryesh punë” .
E dhimbëshme, por edhe e vërtetë. Tranzicion pa fund, i ndershmi ngel fukara, i tillë ngel edhe pronari. Tranzicioni vetëm për të ligjtë, politikanët dhe pushtetarët është i dëshirueshëm. Mbase kanë të drejtë emigrantët që arrijnë ti marrin me bashkim familjar prindërit, pasi të ndërrojnë jetë, i prehin të qetë atje. Mbase këtë brez e lidhin disa fije me atdheun mëmë, por për fëmijët, apo nipat e tyre më vonë, kjo lidhje do zbehet e do zbehet, deri në shuarje, pasi pas dekadash e shekujsh dikush vetëm mund ta përmendë origjinën e tij shqiptare.
Më dhëmb ky fakt, më dhëmb kur shoh shtëpi luksose të ndërtuara nga emigrantët, por që prej vitesh janë me grila e qepena të ulura, në pritje të një rikthimi, mbase të pa sigurtë. Më dhëmb kur shoh varre mijra eurosh që i ka mbuluar harresa më shumë se bari e ferra, më dhëmb shpirti sa më shumë ditë kalojnë dhe shoh vetëm njerëz që ikin dhe duan vetëm të ikin.
Por ka një fije shprese dhe ajo është mos shitja e pronave ne atdheun mëmë. Le të mos u’a vrasim këtë shpresë, le tua shtrojmë autostradën e kthimit në vendin e të parëve, për ju ligjvënës e politikanë e kam fjalën. Ju e keni në dorë sa nuk është vonë. Emigrantët kanë kulturë evropiane, duhet të kthehen, janë pasuri kombëtare.
Të gjitha reagimet:
Ti dhe 26 të tjerë
