Shkruan: Rasim SMAJLAJ
Çdo mëngjes, kur lind dielli mbi këtë tokë, nuk pyet kush je: i pasur apo i varfër, i njohur apo i harruar.
Nuk ka rëndësi nëse je luani që lufton për të ruajtur pozitën, apo gazela që lufton për të mbijetuar…
Rëndësi ka që të mos rrish në vend. Të mos presësh. Të mos fshihesh pas arsyetimeve. Në këtë vend ku gjithçka është e mundur, por asgjë nuk të jepet falas – çdo ditë është një garë.
Dhe vetëm ata që ngrihen, vrapojnë, dhe nuk dorëzohen, do t’ia dalin.
– Çdo nxënës është një vrapues në pistën e dijes.
– Çdo mësues është një trajner që frymëzon brezat e ardhshëm.
– Çdo shkollë është një terren ku përgatiten kampionët e së nesërmes.
Nëse sistemi arsimor nuk nxit frymën e garës, të punës dhe të ndershmërisë, atëherë rrisim një brez që i frikësohet jetës.
Prandaj, arsimi nuk duhet t’i mësojë fëmijët vetëm të lexojnë… por t’u mësojë si të vrapojnë në jetë, si të mos dorëzohen, si të mos bëhen viktima të sistemit. Në politikë nuk ka kohë për gjumë. As për vetëkënaqësi.
– Nëse je në pushtet, vrapo për të ndërtuar dhe për të lënë gjurmë.
– Nëse je opozitë, vrapo për të mbrojtur interesin qytetar, jo për t’u kacafytur për poste.
– Nëse je qytetar, vrapo për të mos e humbur zërin tënd, për të mos u bërë numër i heshtur në statistika.
Kush nuk vrapon në këtë vend – bëhet pengesë.
Kush rri, pengon të tjerët.
Kush nuk ka synim, bëhet mjet i synimeve të të tjerëve.
“Kur lind dielli – fillo vrapin!”
– Për veten.
– Për familjen.
– Për Kosovën.
Sepse nuk mjafton të jesh i gjallë. Duhet të jesh në lëvizje!
– Një punëtor që çohet në agim.
– Një vajzë që niset për shkollë me çantën në krah.
– Një nënë që përgatit bukën për fëmijët.
– Një student që lexon natën.
– Një burrë që hap dyqanin në mëngjes.
– Një infermiere që del nga ndërrimi.
– Një flamur i Kosovës që valëvitet në mëngjesin me mjegull.
“Çdo mëngjes, diku në këtë vend, një njeri çohet me shpresë… një tjetri i dridhet shpirti nga frika e ditës.
Por të gjithë – të gjithë kanë vetëm një zgjedhje: të vrapojnë.
Nuk ka rëndësi kush je. Luani apo gazela. Kur lind dielli… më mirë fillo vrapin!”
