Të premten, më 8 gusht, Presidenti i SHBA-së Donald Trump do të presë Presidentin e Azerbajxhanit Ilham Aliyev dhe Kryeministrin e Armenisë Nikol Pashinyan në Shtëpinë e Bardhë, raportuan The Washington Post dhe Middle East Eye , duke cituar burime në administratën amerikane.
Sipas botimeve, Trump synon të veprojë si ndërmjetës në përfundimin e një marrëveshjeje paqeje midis dy vendeve.
Burime të Middle East Eye vënë në dukje se Aliyev dhe Pashinyan mund të nënshkruajnë një memorandum që zotohet të përpiqet për një traktat paqeje.
Qeveria armene ka konfirmuar se Pashinyan do të vizitojë Uashingtonin më 7-8 gusht për të marrë pjesë në një takim trepalësh me Trump dhe Aliyev, i cili është i nevojshëm “për të promovuar paqen, prosperitetin dhe bashkëpunimin ekonomik në rajon”.
Takimi në Uashington do të jetë një vazhdim i procesit të negociatave që ka vazhduar prej disa vitesh. Në mars të vitit 2025, Baku dhe Jerevani njoftuan se kishin rënë dakord për një draft traktati paqeje që përbëhej nga 17 nene, duke përfshirë njohjen reciproke të integritetit territorial, përcaktimin dhe demarkacionin e kufijve, si dhe refuzimin për të vendosur forca të palëve të treta përgjatë kufirit dhe tërheqjen e pretendimeve nga gjykatat ndërkombëtare.
Në korrik, Aliyev dhe Pashinyan zhvilluan bisedime katër-orëshe në Abu Dhabi — raundi i parë i dialogut dypalësh pa ndërmjetës. Në atë kohë, palët thanë se ky format ishte më efektivi për të diskutuar të gjitha çështjet e normalizimit, por nuk u arrit asnjë marrëveshje.
- Në fund të viteve 1980, konflikti midis Bakusë dhe Jerevanit u përshkallëzua për shkak të Karabakut, një territor që, sipas ligjit ndërkombëtar, i përket Azerbajxhanit. Në fillim të viteve 1990, kontrolli i rajonit i kaloi forcave armene.
- Në vjeshtën e vitit 2020, Azerbajxhani çliroi një pjesë të Karabakut gjatë një lufte 44-ditore. Në shtator 2023, gjatë një operacioni njëditor, Baku i ktheu të gjitha territoret e rajonit nën kontrollin e tij.
- Popullsia armene e Karabakut — më shumë se 100,000 njerëz — iku nga shtëpitë e tyre për shkak të frikës së persekutimit nga autoritetet azerbajxhanase. Baku deklaroi se popullsia mund të qëndronte në shtëpitë e tyre dhe të pranonte shtetësinë azerbajxhanase. Jerevani e quajti largimin e banorëve të Karabakut spastrim etnik.
