Vladimir Putin u takua me Steve Witkoff për herë të pestë, këtë herë në Kremlin. Përfaqësuesi special i Presidentit të SHBA-së vizitoi përsëri Rusinë dy ditë para skadimit të “ultimatumit të Donald Trump”. Një ditë më parë, mediat perëndimore raportuan se Vladimir Putin ende synon të vazhdojë luftën, por nuk do të donte të prishte plotësisht marrëdhëniet me Trump. Si kundërofertë, Kremlini mund të ofrojë një armëpushim në ajër (që do të thotë se Ukraina dhe Rusia nuk do të jenë në gjendje të përdorin dronë dhe raketa). Trump kërcënon Putinin me sanksione të reja.
Në të njëjtën kohë, Presidenti i SHBA-së po përpiqet të ushtrojë presion mbi partnerët tregtarë të Rusisë me ndihmën e politikës tarifore. Ministria e Jashtme Indiane akuzoi SHBA-në dhe Evropën për standarde të dyfishta – për vazhdimin e tregtisë me Rusinë. India vazhdon të blejë naftë ruse. Në përgjigje, Rusia po përpiqet të ndikojë në vendet e NATO-s duke përdorur “kartën bërthamore”. Ministria e Jashtme Ruse njoftoi se Moska po largohet nga moratoriumi për Traktatin e Forcave Bërthamore me Rreze të Mesme. Vitin e kaluar, Putin dha tashmë urdhrin për të rifilluar prodhimin e llojeve përkatëse të armëve. Si përfunduan bisedimet në Kremlin, cili do të jetë reagimi i Kremlinit ndaj ultimatumit të Shtëpisë së Bardhë dhe si do të zhvillohen marrëdhëniet midis Moskës dhe Uashingtonit – do ta diskutojmë me ekspertin politik amerikan Ariel Cohen .
Të mërkurën, Presidenti i SHBA-së Donald Trump vendosi një tarifë shtesë prej 25% mbi importet indiane për naftën ruse që importon vendi. Më parë, India i nënshtrohej tarifave prej 25% për importet nga SHBA-ja. Tani, tarifa totale mbi mallrat indiane do të jetë 50%. “India jo vetëm që blen sasi të mëdha nafte ruse, por ata rishesin shumicën e saj në tregun e hapur me një fitim të madh”, shkroi Trump në rrjetin social Truth më 4 gusht. “Ata nuk interesohen se sa njerëz po vdesin në Ukrainë nga makina e luftës ruse.”
Ministria e Jashtme indiane tha se do të “merrte të gjitha masat për të mbrojtur interesat kombëtare”. Taksat shtesë mbi mallrat indiane u vendosën në sfondin e një vizite në Rusi nga Përfaqësuesi Special i Presidentit të SHBA-së, Steve Witkoff , i cili u përpoq edhe një herë të bindte Vladimir Putinin për nevojën e bisedimeve të paqes me Ukrainën.
Cila është arsyeja e vendosjes së tarifave shtesë për mallrat nga India dhe cilat mund të jenë rezultatet e vizitës së Steve Witkoff në Moskë, tha për Radio Liberty eksperti i lartë në Këshillin e Atlantikut Ariel Cohen :
– Donald Trump po i shtrëngon ngadalë vidat, duke i dhënë Vladimir Putinit çdo mundësi për të tejkaluar dhe për të arritur rezultatin që duan Trump dhe Shtetet e Bashkuara. Por ne shohim se toni i tij ka ndryshuar. Toni miqësor i Trump, të cilin ai e përdori ndaj Putinit gjatë mandatit të tij të parë, tani po zhduket. Ne tashmë po flasim për nëndetëse bërthamore me raketa, po flasim për tarifa serioze kundër Indisë, një pyetje shumë e rëndësishme është nëse do të ketë sanksione kundër Kinës. Ne shohim se Kongresi është edhe më i ashpër se Shtëpia e Bardhë në lidhje me sanksionet. Kujtojmë projektligjin e Lindsey Graham , i cili flet për sanksione dytësore 500% kundër vendeve që blejnë burime energjie ruse.
Tani ekziston një projektligj tjetër , i cili mbështetet si nga demokratët ashtu edhe nga republikanët. Ai gjithashtu shtrëngon sanksionet mbi naftën dhe të ashtuquajturën “flotë në hije”. Kjo është flota që transporton naftën ruse. Pra, situata ekonomike e Rusisë në aspektin e eksportit të produkteve të naftës, naftës dhe burimeve të energjisë do të përkeqësohet. Sipas ekonomistëve, Rusia mund të qëndrojë në këtë mënyrë për një vit a më shumë. Por herët a vonë, pavarësisht se sa gjatë do të përdridhet litari, nëse Rusia nuk ulet në tryezën e negociatave, kjo do të fillojë ta përkeqësojë situatën e saj të brendshme ekonomike.
Ushtria ruse thotë se mund ta pushtojë Ukrainën brenda 2-3 muajsh. Varet se sa shpejt Putini do të fillojë të shtrëngojë vidhat dhe se me çfarë mund ta kundërshtojnë realisht Rusinë Ukraina, Evropa dhe Shtetet e Bashkuara. Tani është shfaqur një “modus operandi” i ri, një model i ri ndihme – evropianët i paguajnë Amerikës armët që Amerika i furnizon Ukrainës. Vëllimet e saj janë zvogëluar pjesërisht, por jo plotësisht. Pyetja kryesore është nëse Ukraina ka burimet njerëzore për t’i shërbyer këto armë. Për momentin, këto burime janë aty. Dhe ushtria ruse i ka premtuar shumë Putinit, përfshirë marrjen e Kievit brenda 3 ditësh. Mendoj se në gjashtë muajt e ardhshëm, politika e SHBA-së ndaj Rusisë do të bëhet edhe më e ashpër se nën Joe Biden.Shohim që Trump, përveç ambicieve të tij për t’u bërë paqebërës, dhe kjo është e dukshme nga samiti me Ilham Aliyev dhe Nikol Pashinyan këtë të premte në Uashington, ka një kuptim se Rusia, Irani, Kina dhe Koreja e Veriut janë një bosht që kërcënon Perëndimin kolektiv. Gjithashtu shohim se tani, me të gjitha kritikat e tij ndaj Evropës Perëndimore, Trump i ka afruar qëndrimet e tij me udhëheqësit evropianë, përfshirë Ukrainën dhe Kinën. Nuk ka shpëtim. Gjeopolitika dhe historia janë dy perëndesha të ashpra të ekzistencës sonë. Ato bazohen në më shumë se një shekull marrëdhënie aleate evropo-amerikane, nevojën për të mbajtur Oqeanin Atlantik nën kontrollin anglo-amerikan, nevojën për të përmbajtur Kinën dhe për ta parandaluar atë të marrë mbështetje për lëndë të para nga Rusia. Këto janë të gjitha të vërteta të pandryshueshme që janë më të mëdha se ambiciet e këtij apo atij politikani, beson Ariel Cohen.
Mediat shkruajnë se SHBA-të dhe Kina mund të zgjidhin shumë nga mosmarrëveshjet e tyre në mënyrë që të përfundojnë një marrëveshje tregtare dhe të shmangin tarifat ndëshkuese. Por ato ende ndryshojnë shumë në një çështje: kërkesa e SHBA-së që Kina të ndalojë blerjen e naftës nga Irani dhe Rusia. Sipas burimeve të ndryshme, Kina mund të bjerë dakord të zvogëlojë blerjet e saj të naftës ruse në mënyrë që të bjerë dakord për tarifat, por Amerika në të njëjtën kohë kërkon refuzimin e naftës iraniane. Ariel Cohen , një bashkëpunëtor i lartë në Këshillin Atlantik, shpjegon se sa të realizueshme janë kërkesat e Donald Trump :
– Sigurisht, nga pikëpamja e Kinës, SHBA-të dhe Trump po kërkojnë shumë. Nga pikëpamja e SHBA-së, përmbushja e kërkesave të tyre varet nga sa shumë e vlerëson Kina tregun amerikan. Dhe e vlerëson. Është një treg i madh eksporti, rreth 300 miliardë dollarë në vit. Por situata me Kinën është krejtësisht e ndryshme nga ajo me Rusinë. Amerika varet vërtet nga shumë gjëra: jo vetëm nga tregu kinez për eksportin e mallrave amerikane, por edhe nga elementët e rrallë kinezë të tokës, të cilët janë të nevojshëm për gjithçka – për telefonat celularë, për satelitët, për armët. Që nga vitet ’90, Kina ka ndërtuar shumë strategjikisht saktë zinxhirët e furnizimit dhe prodhimit në një mënyrë të tillë që dominon këto tregje. Ajo ka 60% të prodhimit dhe 80% të përpunimit të këtyre metaleve. Prandaj, Kina ka edhe kartat e saj të forta në këto negociata. Rusisë, përveç kartës së fortë bërthamore, në thelb nuk i ka mbetur asgjë.
Me shumë mundësi, Ukraina nuk do t’i bashkohet NATO-s – sepse vetë evropianët janë kundër kësaj. Mendoj se Trump do t’i premtojë gjithashtu Putinit se Ukraina nuk do të bashkohet me NATO-n. Nga pikëpamja e Rusisë, ky do të ishte një rezultat i mirë. Nëse do ta këshilloja Putinin, dhe do të më pyesnin, do të thoja “pranoje”, sepse mund të përkeqësohet vetëm më vonë. Nëse SHBA-të do të mund të gjenin një mënyrë për të ushtruar presion mbi Indinë dhe Kinën duke futur sanksione dytësore kundër blerjeve të naftës ruse, por në të njëjtën kohë duke e mbajtur Indinë si një aleat të mundshëm, sepse India është e nevojshme në lojën e madhe me Kinën, atëherë kjo mund të ulte vërtet shitjet e naftës. Nga kjo pikëpamje, sanksionet kundër Iranit janë të dobishme për Rusinë, sepse Irani është konkurrenti i saj i drejtpërdrejtë në eksportet e naftës.
Imagjinoni që regjimi i këtyre ajatollahëve me mjekër të shembet në Iran, dhe vendi të fillojë të eksportojë jo vetëm naftë, por edhe gaz. Kjo do të jetë gjithashtu konkurrencë për Gazprom. Domethënë, vendi ku është Irani sot është një vend i mirë nga pikëpamja e Rusisë. Le të jetë nën sanksione atje. Por nëse Rusia fillon të humbasë të ardhura nga shitja e naftës dhe gazit, kjo është një sfidë serioze për Putinin. Edhe se sa më gjatë mund të tolerojë popullsia ruse humbjet e mëdha njerëzore në luftë është një pyetje e madhe. Si nga pikëpamja e Rusisë, ashtu edhe nga ajo e Ukrainës, nuk priten fitore të plota dhe, me shumë mundësi, duhet të arrihet një marrëveshje paqeje, thotë analisti politik në Këshillin Atlantik, Ariel Cohen.
