Kremlini po shkatërron kastën e vet ushtarake . Paratë janë të pakta dhe klanet rivale po përdorin arrestimet për të larë hesapet. Karrierat mbarojnë brenda natës .
Bastisjet e FSB-së funksionojnë si një program për mbledhjen e parave të gatshme i maskuar si antikorrupsion. Agjentët i detyrojnë guvernatorët dhe gjeneralët të marrin pagesa, ndërsa sulmet me dronë të Ukrainës rrisin kostot e transportit dhe të sigurimit. Hekurudhat që varen nga nafta ngadalësohen dhe bëhen më të shtrenjta ndërsa rreziku rrite, theksohet ne nje koment Kyivpost. Ne maj Europe’s Edge theksonte ne nje publimi te Andrei Soldatov dhe Irina Borogan se një nga një, zyrtarët ushtarakë po hidhen në burg. Me situatën në fushën e betejës në Ukrainë që duket më e favorshme për Kremlinin sesa për një kohë të gjatë, Putin duket se mendon se ky është një moment i përshtatshëm për të ndëshkuar ushtrinë për dështimet e vitit 2022.
Instrumenti i tij represiv i preferuar është, si gjithmonë, shërbimi i tij i sigurisë, FSB-ja.
Fushata filloi brenda Ministrisë së Mbrojtjes, duke marrë si viktimë të parë zëvendësministrin Timur Ivanov më 23 prill. Kjo nuk ngriti shumë dyshime — Ivanov ishte i famshëm për stilin e tij të jetesës luksoze dhe të tepruar, i cili prej kohësh kishte lënë të kuptohej për korrupsion të mundshëm.
Tre javë më vonë, gjenerallejtënant Yuri Kuznetsov, kreu i departamentit të personelit në ministri, u arrestua me akuzat se iu gjetën më shumë se 1 milion dollarë në para të gatshme dhe sende me vlerë.
Ashtu si ndalimi i Ivanovit, ky mund të lihej pas dore si jo veçanërisht i rëndësishëm dhe nuk mendohej se do të kishte ndonjë implikim të menjëhershëm për luftën ruse në Ukrainë. Më shumë gjasa, u tha, lëvizja ishte vetëm një pasojë e humbjes së punës së Sergey Shoigut si kreu i ministrisë dhe kalimit në një rol të ri si Sekretar i Këshillit të Sigurisë.
Pastaj, papritur, në javën e 20 majit, spastrimi shkaktoi dy viktima të reja, dhe këtë herë përfshiu gjeneralë që në të vërtetë po zhvillonin luftën – një ish-komandant i ushtrisë së 58-të, gjeneralmajor Ivan Popov , dhe gjenerallejtënant Vadim Shamarin, zëvendësshef i shtabit të përgjithshëm përgjegjës për komunikimet e ushtrisë.
Vlen të përmendet se asnjë nga akuzat nuk lidhet me zhvillimin e luftës së Rusisë në Ukrainë. Të gjitha lidhen me korrupsionin, duke pretenduar mashtrim masiv dhe marrje ryshfeti në shkallë të gjerë.
Në të gjitha rastet, skema e një sulmi është identike — ndërsa çështja penale shqyrtohet nga Komiteti Hetues, një lloj FBI-je ruse, Komiteti përdor materialet e ofruara nga departamenti i Kundërzbulimit Ushtarak të FSB-së (DVKR – Departamenti i Kundërzbulimit Ushtarak).
Emri i DVKR sugjeron se synon të identifikojë spiunët e huaj në ushtrinë ruse, por nuk është pikërisht ky rasti: departamenti është konsideruar gjithmonë një mjet për ta mbajtur ushtrinë të bindur, një mënyrë për të siguruar besnikërinë e ushtrisë ndaj regjimit ekzistues.
Putini e kuptoi nevojën për një organizatë të tillë pothuajse menjëherë pasi erdhi në pushtet në vitin 2000. Që në shkurt të atij viti, ai nënshkroi në ligj “Rregulloret për Drejtoritë e FSB-së në Forcat e Armatosura”, të cilat zgjeruan funksionet e kundërzbulimit ushtarak dhe i dhanë asaj fuqinë për të luftuar krimin e organizuar.
Dekreti i tij i vitit 2000 zgjeroi rolin e oficerëve të FSB-së në ushtri për të përfshirë zbulimin e kërcënimeve të mundshme ndaj regjimit. Përgjegjësive të tyre profesionale iu shtua lufta kundër “formacioneve të armatosura ilegale, grupeve kriminale dhe individëve e shoqatave publike që kanë vendosur si qëllim të tyre një ndryshim të dhunshëm të sistemit politik të Federatës Ruse dhe marrjen me dhunë ose mbajtjen me dhunë të pushtetit”. Kështu, Putini rivendosi departamentin e kundërzbulimit ushtarak të FSB-së si mbikëqyrës të moralit të ushtrisë dhe gjithashtu e ngarkoi agjencinë me zbulimin e një kryengritjeje të mundshme.
Ushtria, e cila e kishte urryer dhe i kishte frikë kundërzbulimit ushtarak që nga koha sovjetike (ata quheshin Osobistë, nga Osoby Otdel, një departament special, ose si Major Molchi-Molchi që do të thotë një Major Shush-Shush), e kuptoi aludimin.
Çuditërisht, fuqitë e mëdha që Putini i dha këtij departamenti nuk e bënë departamentin e kundërzbulimit ushtarak të FSB-së një aktor politik.
Në fakt, departamenti, me shumë mundësi më i madhi brenda FSB-së, rezultoi të ishte më pak ambicioz midis departamenteve të shërbimit të sigurisë. Gjatë viteve 2000 dhe 2010, krerët e departamenteve (në 25 vjet kishte vetëm tre) mbajtën një profil të ulët dhe gjithmonë u shmangën lojërave politike.
Ka pasur tundime. Kohët e fundit, udhëheqësi i ndjerë mercenar Evgeny Prigozhin u përpoq ta joshte kreun e departamentit në intrigat e tij, duke i dërguar një letër kreut të DVKR-së Nikolai Yuriev. Duke luftuar për të shpëtuar Grupin e tij Wagner dhe (siç doli) jetën e tij , ai nuk mori kurrë një përgjigje nga oficeri i inteligjencës.
Departamenti ishte më i përqendruar në një përpjekje sistematike për të përmirësuar imazhin e tij publik — duke sponsorizuar kërkime historike dhe duke ndihmuar me filmat e luftës të vendosur në Luftën e Madhe Patriotike. Ishte një përpjekje propagande në shkallë kaq të gjerë saqë deri në fund të viteve 2010 dikush mund të mendonte lehtësisht se ishin oficerët e zgjuar dhe heroikë të kundërzbulimit ushtarak të Smersh (agjencia e kundërzbulimit ushtarak të Stalinit) që fituan luftën, në vend të ushtarit të zakonshëm.
Por kjo besnikëri e palëkundur, së bashku me fushatën e marrëdhënieve me publikun të departamentit, është shpërblyer tani në kohë lufte.
DVKR ka zgjeruar vazhdimisht operacionet e saj që nga shkurti i vitit 2022. Departamenti mori përsipër përpunimin e të burgosurve të luftës në kampet e filtrimit, ngacmimin e civilëve ukrainas në territoret e pushtuara dhe veprimin kundër grupeve nëntokësore ukrainase. Departamenti ngriti ekipe të reja ad-hoc për të mbikëqyrur trupat në fushën e betejës.
Konfirmimi i yllit në ngritje të departamentit mund të shihet në disa mënyra. Oficerët e DVKR-së tani janë të përfshirë në gjithnjë e më shumë hetime në Rusi, të cilat nuk kishin të bënin fare me ushtrinë, dhe politikanët po bëjnë thirrje që regjimi të rivendosë Smersh-in dhe t’i japë më shumë kompetenca DVKR-së.
Oficerët rusë e kuptojnë se “materialet kompromentuese” të mbledhura nga DVKR, të cilat përbëjnë pretekstin për arrestimet, ka të ngjarë të jenë të disponueshme për pothuajse këdo në ushtri dhe mund të paraqiten shpejt kur është e nevojshme.
Mesazhi nuk ka nevojë për shumë shpjegime — Vladimir Putin është mjaftueshëm gjakftohtë për t’u hakmarrë në çdo moment që zgjedh. Askush nuk është i sigurt.
Pamje strategjike : grevat rrisin primet e riskut dhe kostot e dorëzimit; çmimet e naftës dhe mungesat ushtrojnë presion mbi Hekurudhat Ruse; hendeku fiskal mbushet përmes zhvatjeve dhe ndalimeve. Rezultati: frikë në krye dhe linja furnizimi më të holla në ballë.
Tani, Vladimir Putin duket i paduruar për t’u takuar me Presidentin e SHBA-së, Donald Trump . Çfarë duhet të presim: Një marrëveshje paqeje? Apo Putini do të përpiqet ta mashtrojë Trumpin?
Nga Jason Jay Smart
