Nga Rasim Smajlaj
Mbrëmë, thonë, shumë qytetarë panë ëndrra. Dikush pa që fluturonte, dikush që fitonte llotarinë. Por një qytetar i thjeshtë na tha: “Kam parë një ëndërr mbramë, por ishte anglisht – s’kuptova asgjë!”. Dhe kështu, si për koincidencë, ndodhi edhe sot në seancën parlamentare. Nga jashtë dukej sikur flitej shqip. Deputetët merreshin me ligje, me rend dite, me të ardhmen e vendit. Por për publikun gjithçka tingëllonte si një gjuhë e huaj, e paqartë, që s’të lë gjë në dorë përveç kokëdhimbjes. Në një shtet normal, kur fiton një parti, dihet kush qeveris dhe kah shkon rrjedha e punëve. Tek ne, për çudi, edhe kur fiton dikush, askush s’e di kush komandon. Madje as fituesit vetë s’duan ta dijnë, sikur të ishin në pushime të përjetshme. Pra, seanca e sotme parlamentare ishte më shumë një teatër komikotragjik: fjalime pa fund, duartrokitje të vakëta, akuza me reciklim të vjetër, dhe mbi të gjitha – një publiku që vetëm sheh, por nuk merr asgjë me vete, veçse përfundon me pyetjen e vjetër: “A ishim në ëndërr, apo në realitet?”. Në fund, mbetet përshtypja se edhe ëndrra në anglisht është më e kuptueshme se seanca në shqip në parlamentin tonë.
Opinion i pavarur, nuk përfaqëson qëndrimet e Kosova Times
