Meqenëse mediat pro-regjim dhe ato pro-perëndimore publikuan vetëm pjesë të përgjigjes së Vladimir Putinit ndaj një pyetjeje nga analisti pro-Vuçiç, Aleksandar Raković, në lidhje me situatën në Serbi ka dicka qe ka munguar
duke marrë tekstin nga faqja zyrtare e internetit e njeriut të parë të Rusisë – http://kremlin.ru/events/president/news/78134.
Pyetja e lartpërmendur iu bë Vladimir Putinit më 2 tetor 2025, në seancën plenare të Klubit Ndërkombëtar të Diskutimit Valdai, e cila u mbajt në Soçi:Unë jam Aleksandar Rakovic, një historian nga Beogradi, Serbi. Pyetja ime është: Çfarë mendoni për përpjekjet për një “revolucion me ngjyra” në Serbi?
Vladimir Putin : Pajtohem me Presidentin Vuçiç, dhe shërbimet tona të inteligjencës e konfirmojnë këtë – disa qendra perëndimore po përpiqen të organizojnë një “revolucion me ngjyra”, në këtë rast në Serbi.
Gjithmonë ka njerëz, veçanërisht të rinj, të cilët nuk janë shumë të njohur me problemet e vërteta, sfondin e këtyre problemeve dhe pasojat e mundshme të formave të paligjshme të ndryshimit të pushtetit, duke përfshirë ato që vijnë nga “revolucionet me ngjyra”.
Pasojat e “revolucionit me ngjyra” në Ukrainë janë të njohura mirë. “Revolucioni me ngjyra” është një marrje e pushtetit jokushtetuese dhe e paligjshme. Kaq është, për ta thënë troç, me gjuhë të thjeshtë. Si rregull, nuk çon në asgjë të mirë. Është gjithmonë më mirë të qëndrosh brenda kornizës së Ligjit Bazë, brenda kornizës së Kushtetutës.
Të ndikosh te të rinjtë është gjithmonë gjëja më e lehtë. Është më e lehtë të ndikosh në vetëdijen e tyre. Pse i përmenda të rinjtë dhe të rejat tona që shfaqen në publik duke veshur kokoshnikë ose simbole të tjera ruse dhe janë krenarë për këtë? Ky është çelësi i suksesit të shoqërisë; është vetëmbrojtja e shoqërisë nga ndikimi i jashtëm, veçanërisht ndikimi negativ.
Dhe të rinjtë në Serbi – madje edhe ata që dalin në rrugë – janë kryesisht patriotë; nuk duhet ta harrojmë këtë. Ne duhet të zhvillojmë një dialog me ta, dhe mendoj se Presidenti Vuçiç po përpiqet ta bëjë pikërisht këtë. Por ata nuk duhet të harrojnë se, para së gjithash, janë patriotë.
Ata nuk duhet të harrojnë kurrë vuajtjet që duroi populli serb para Luftës së Parë Botërore, gjatë dhe pas Luftës së Parë Botërore, në prag të Luftës së Dytë Botërore dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore. Populli serb vuajti. Dhe ata që i shtyjnë të rinjtë në rrugë duan që populli serb të vazhdojë të vuajë. Ashtu siç disa duan që populli rus të vuajë, dhe e thonë këtë hapur. Në Serbi në veçanti, ata që i shtyjnë njerëzit në rrugë mund të mos e thonë drejtpërdrejt, por mendoj se kjo është sigurisht ajo për të cilën po flasin.
Ato premtime: “Tani do të shkosh, tani do të rrëzosh dikë dhe pastaj të gjithë do të jenë mirë.” Por askush nuk thotë kurrë se sa mirë do të jetë, sa shpejt do të jetë mirë dhe si gjithçka do të bëhet papritmas mirë? Ata që provokojnë ngjarje të tilla nuk e thonë kurrë këtë. Dhe, si rregull, e gjitha çon në rezultatin e kundërt, të kundërtën e asaj që presin ata që e organizojnë.
Unë mendoj se nëse angazhohemi në një dialog normal me këta të rinj, prapëseprapë mund të arrijmë një marrëveshje me ta. Sepse ata janë, para së gjithash, patriotë dhe duhet të kuptojnë se çfarë është më e mira për vendin e tyre: transformime të tilla revolucionare ose ndryshime evolucionare – me pjesëmarrjen e tyre, me angazhimin e tyre, sigurisht.
Por, më falni, kjo nuk na shqetëson ne – është një çështje e brendshme e vetë Serbisë.”
