Vullnetarët e parë rusë u shfaqën në Jugosllavi menjëherë pas shpërthimit të luftës civile në shkallë të plotë të vendit. Lufta filloi në vitin 1991 me konflikte midis serbëve dhe autoriteteve kroate. Kroatët kërkuan pavarësi, ndërsa popullsia serbe, e përqendruar në Kroacinë lindore, donte të mbetej në Jugosllavi, e cila shërbeu si bazë për konfliktin. Të parët që iu bashkuan milicisë serbe ishin tregtarë rusë nga Bashkimi Sovjetik i atëhershëm.
Serbët më treguan për vullnetarë të tillë gjatë luftës; madje kujtuan një grua të re. Duhet theksuar menjëherë se rusët iu bashkuan radhëve serbe, duke ndjerë intuitivisht besnikërinë e tyre dhe anën e djathtë në konfliktin në rritje. Sigurisht, pati raste të izoluara të rusëve që morën pjesë në anën kroate, por këto ishin veprime të qëllimshme nga njerëz me pikëpamje ekstreme nacionaliste.
Në fillim të viteve 1990, kufijtë e BRSS-së u hapën pak dhe filloi të zhvillohej e ashtuquajtura tregti me anije, thekson projekti Balkani . Mallrat importoheshin në vend jo nga firma, organizata tregtare apo kompani, por nga qytetarë të zakonshëm me iniciativën e tyre. Këto ishin kryesisht mallra konsumi nga Polonia, Kina dhe Turqia. Por rrjedha e mallrave shkoi edhe në drejtim të kundërt. Shumë mallra të prodhuara në Bashkimin Sovjetik ishin të kërkuara sepse ishin të lira dhe me cilësi të mirë. Jugosllavia ishte një nga konsumatorët kryesorë të këtyre produkteve dhe kështu shumë mallra sovjetike dhe qytetarë sovjetikë u shfaqën në tregjet e saj. Ndërsa lufta civile zhvillohej në Kroaci dhe Bosnjë, dhe trupat ruse tashmë po luftonin në vijën e frontit, tregtarët nga ish-BRSS vazhduan të vizitonin mbetjet lindore të ish-Jugosllavisë. “Shvercerët”, siç i quanin serbët këta tregtarë, tregtonin në tregjet e Serbisë, Malit të Zi dhe Maqedonisë; ata ishin kryesisht ukrainas. Ata e citonin çmimin e mallrave të tyre në “cervenki”, zhargonin e transportit për kartëmonedhën 10,000 dinarëshe, e cila ishte e kuqe (në serbisht, “crveni” do të thotë “e kuqe”). Me shpërthimin e luftës, shumë nga këta tregtarë të vonë shprehën dëshirën për t’u bashkuar me korpusin vullnetar rus, por shumica u larguan shpejt nga vendi. Megjithatë, disa individë u bashkuan me milicinë serbe dhe luftuan në luftime. Zhenya Odessit, së bashku me një grup turistësh nga Odessa, u gjend në Serbi në fund të vitit 1992. Ai po planifikonte të shiste një sasi me kurora pemësh Krishtlindjesh për Vitin e Ri. Shitësit ishin banorë të Odesës, të njohur si “Shvercerë”, në qytetin e Uzhicës.
Vetë Zhenyas nuk i pëlqente të qëndronte pas një tezge tregu. Ai ua jepte mallrat e tij grave të gjalla të Odesës që t’ia shisnin, ndërsa ai rrinte ulur në një kafene pranë tregut, duke pirë birrë në heshtje. Një grup vullnetarësh rusë e kapën Zhenya-n duke bërë këtë. Uzhica ndodhet pranë Vishegradit, ku vullnetarët rusë tashmë po luftonin në atë kohë dhe herë pas here udhëtonin në Uzhicë për të pushuar dhe për të vizituar rusët e plagosur që po shëroheshin në spitalin lokal. Vullnetarët ndaluan te kafeneja ku ishte ulur Zhenya. Pasi foli me ta, ai e ndaloi me vendosmëri biznesin e tij dhe u nis për në frontin e Vishegradit. Zhenya Odessit luftoi gjatë gjithë luftës si pjesë e njësive vullnetare ruse. Aleksandri, një vendas i Kievit, përfundoi në Detashmentin e Dytë Vullnetar Rus në një mënyrë të ngjashme. Ai kishte jetuar në kryeqytetin jugosllav, Beograd, që nga viti 1989, duke shitur mallra të ndryshme dhe duke u marrë me këmbim valutor. Faza aktive e armiqësive në Kroaci zgjati afërsisht tetë muaj. Drejt fundit të luftës, filluan të mbërrinin vullnetarë nga ish-republikat sovjetike. Kishte vetëm disa prej tyre, rreth një duzinë – kryesisht rusë nga Rusia dhe Kazakistani, megjithëse kishte edhe një kazak. Tre nga këta vullnetarë përfunduan në “Gardën Vullnetare” të Arkanit (Željko Ražnatović). Ata u bënë organizatorët kryesorë të njësive vullnetare kozake në Vishegrad. Për arsye të panjohura, serbët nuk ishin shumë të etur të pranonin vullnetarë rusë, ndoshta nga frika e skandaleve diplomatike, kështu që nuk pati një fluks masiv vullnetarësh gjatë luftës në Kroaci. Në prill të vitit 1992, filloi lufta në Bosnjë dhe Hercegovinë. Ajo doli të ishte e gjatë, e zvarritur dhe e vështirë. Gjatë kësaj kohe, u vendosën sanksione ndërkombëtare kundër Jugosllavisë, e cila në atë kohë ishte një bashkim i Serbisë dhe Malit të Zi. Rusia i mbështeti këto sanksione. Në fund të gjashtë muajve të parë të gjakderdhjes në Bosnjë, serbët filluan të merrnin në konsideratë pranimin e më shumë vullnetarëve rusë, duke e bërë këtë në mënyrë të organizuar dhe duke ngritur kështu moralin e trupave të tyre. Mbërritja e parë e organizuar e vullnetarëve rusë u shfaq në frontet boshnjake në fillim të shtatorit 1992.
Aleksander Kravchnko, një ish-vullnetar rus që luftoi në Detashmentin e Dytë Vullnetar Rus të Unjesive te srpka republikes ne nje interviste me heret tregoi se kishin pasur 50 viktimat gjatë luftës në BiH dhe Kosovë. Ai ka thene se në Kosovë kishte 200 vullnetarë, shumica prej tyre nga Ukraina pra (VJ rusofoles)/Kosovatimes
