Nga Vladimir Muçaj
Me dhimbje të thellë u mor lajmi për ndarjen nga jeta të Kryeministrit të parë të epokës demokratike, Fatos Nano, një prej personaliteteve më të kulturuara, më të urta dhe më humaniste që ka njohur politika shqiptare moderne.
Fatos Nano ishte më shumë se një politikan; ai ishte një intelektual i formuar, një ekonomist me vizion të gjerë, dhe mbi të gjitha, një njeri me shpirt të madh. Ai mbeti deri në fund i përkushtuar ndaj parimeve të dialogut, të tolerancës dhe të një Shqipërie të hapur, demokratike dhe moderne.
Në një periudhë historike të ndërlikuar, kur vendi vinte nga errësira e tranzicionit dhe përplasjet politike, Nano diti të sjellë frymën e arsyes dhe të maturisë. Me një qasje europiane dhe me një vizion të qartë për të ardhmen, ai e transformoi Partinë e Punës në Partinë Socialiste të Shqipërisë, duke e nxjerrë nga trashëgimia e së kaluarës dhe duke e orientuar drejt vlerave të demokracisë dhe socialdemokracisë moderne.
Në vitin 1997, në një nga momentet më kritike të historisë së vendit, Fatos Nano e shpëtoi Shqipërinë nga një përplasje civile. Ai zgjodhi paqen mbi hakmarrjen, drejtësinë mbi ndasitë, dhe unitetin kombëtar mbi përçarjen politike. Ishte ky moment që e përjetësoi figurën e tij si shtetar i lartë, pa mllefe dhe pa egërsi, që e vendosi interesin e vendit mbi çdo ndjenjë personale.
Fatos Nano do të mbetet në kujtesën historike të kombit si kryeministri më human, më intelektual dhe më oksidental që ka pasur Shqipëria. Ai e solli politikën shqiptare pranë modelit perëndimor të qeverisjes me dinjitet, me maturi dhe me respekt ndaj kundërshtarit.
Sot, teksa shoqëria shqiptare i jep lamtumirën e fundit, kujtojmë Fatos Nanon si simbolin e politikës së arsyes, të moderimit dhe të qytetarisë evropiane. Ai ishte dhe do të mbetet një figurë e lartë historike, një njeri që i dha kuptim dialogut dhe që besoi fort se Shqipëria e vërtetë ndërtohet me kulturë, me tolerancë dhe me dashuri për vendin.
Lavdi kujtimit të Fatos Nanos – Kryeministrit të Paqes dhe të Mendjes së Hapur.!
