Gazetari me përvojë Chaim Levinson u pushua nga puna nga gazeta Haaretz pasi u zbulua se ai fitoi të paktën 200,000 shekel izraelitë (rreth 61,000 dollarë) nga konsulenti Yisrael “Srulik” Einhorn, një nga bashkëpunëtorët e ngushtë të kryeministrit Benjamin Netanyahu i cili është ndër të dyshuarit në çështjen “Catargate”, një hetim mbi lidhjet e dyshimta me Katarin.
Levinson, i cili më parë pretendonte se akuzat nga çështja Kattargate ishin “të ekzagjeruara”, kërkoi falje që nuk zbuloi të gjitha informacionet në lidhje me marrëveshjet e tij të biznesit në kohë, por mohoi se kishte punuar ndonjëherë për Katarin, një vend që mbështet Hamasin dhe, së bashku me Egjiptin dhe SHBA-në, po ndërmjetëson marrëveshjet e armëpushimit në Gaza, shkruan Times of Israel .
Gazeta Haaretz, e cila publikoi për herë të parë historinë e aferës Cattergate nëntorin e kaluar, raportoi se Levinson, 41 vjeç, u punësua nga viti 2019 deri në vitin 2024 nga Perception, një kompani konsulence e menaxhuar nga Einhorn . Ai shkroi materiale për ta për fushatat zgjedhore në Ballkan, ku Einhorn ishte këshilltar i Presidentit të Serbisë, Aleksandar Vuçiç.
Gjatë një pjese të asaj periudhe, Levinson ishte korrespondent politik i Haaretz, ndërsa Einhorn drejtoi njëkohësisht fushatën zgjedhore për partinë Likud të Netanyahut. Levinson intervistoi Einhorn të paktën dy herë për Haaretz – një herë në vitin 2019 në një artikull mbi fushatën e Likud, dhe përsëri në vitin 2022 gjatë Konferencës së Demokracisë të Haaretz. Ai ka shprehur vazhdimisht dyshime në lidhje me akuzat nga çështja Cattergate.
Sipas njoftimit për shtyp, Levinson, i cili punoi për këtë gazetë me prirje të majta për 17 vjet, më parë pranoi se kishte një marrëdhënie personale, por jo biznesi, me Einhorn. Megjithatë, ai kurrë nuk zbuloi se kishte një marrëdhënie biznesi me të, edhe pasi kolegu i tij Bar Peleg zbuloi skandalin Cattergate.
Sipas Haaretz, “disa ditë më parë” Peleg mori dokumente që tregonin lidhje biznesi midis Levinson dhe kompanisë Perception. Pas kësaj, Levinson u ftua në një takim me kryeredaktorin Aluf Ben, i cili i tha se në dritën e informacionit të ri “ai nuk mund të qëndrojë më në zyrën e redaksisë”. Më pas, Levinson dha dorëheqjen, duke informuar publikisht ndjekësit në X Network, përpara se të raportohej se ai në fakt ishte pushuar nga puna për shkak të lidhjeve të tij me Einhorn.
Televizioni Channel 12, ku Levinson prezanton emisionin e njohur “Ofira dhe Levinson” me gazetaren Ofira Assayag, njoftoi se “dëgjoi për këtë për herë të parë nga media” dhe se do të nisë një hetim të brendshëm. Levinson kërkoi të mos merrte pjesë në edicionin e ardhshëm të emisionit. Është interesante se në gusht, e ftuar në atë emision ishte Talia Einhorn, nëna e Yisrael Einhorn dhe një avokate kontroverse, e cila u largua nga studioja live pasi Assayag e pyeti se si ndihej si nënë për përfshirjen e të birit në çështjen Cattergate.
Përveç punës në gazeta dhe në televizion, Levinson është gjithashtu shumë aktiv në mediat sociale, ku shpesh kritikon Netanyahun, fenë dhe pjesë të Izraelit jashtë Tel Avivit, ndërsa vlerëson rregullisht stilin e jetës liberale në Tel Aviv dhe poston përmbajtje personale.
Dyshime rreth teksteve rreth Egjiptit dhe Katarit
Në korrik të këtij viti, Levinson ishte ftuar tashmë në një intervistë me redaktorin për “dy tekste që kishin të bënin me Katarin dhe Egjiptin” – njërin e shkroi vetë në prill 2023, dhe tjetrin, të botuar një vit më vonë, të cilin ua përcolli redaktorëve. Gjatë atij takimi, Levinson tha se nuk kishte marrë asnjë kompensim për tekstin e tij të vitit 2023, as nga Einhorn dhe as nga të tjerë, dhe se “nuk shihte asgjë të pakëndshme” në lidhje me tekstin e dytë.
Më vonë doli se teksti që ndihmoi në publikimin e tij ishte një koment nga prilli 2024 që lavdëronte Katarin dhe kritikonte Egjiptin për rolet e tij në bisedimet e armëpushimit në Gaza. Teksti është nënshkruar me pseudonimin “ish-zyrtar i lartë i sektorit të sigurisë” dhe sipas televizionit izraelit Khan, autori është në fakt një ish-anëtar i Mossadit, i cili është vetë i dyshuar në çështjen Kattargate.
Ishte pas raportit të Khan mbi rastin që Levinson u ftua për herë të parë në Haaretz për një intervistë.
Levinson: “Bëra një gabim të rëndë”
Levinson më vonë konfirmoi se ishte ai që ua përcolli komentin redaktorëve, por pretendoi se e bëri këtë “sepse teksti ishte shkruar në mënyrë të shkëlqyer” dhe se vendimi i tij “nuk kishte të bënte fare me Einhornin”.
Në një postim në X Network, Levinson pranoi se kishte punuar për Perception në fushatat zgjedhore në Ballkan dhe se në vitin 2019, redaktori Ben i kishte dhënë atij punë shtesë me kohë të pjesshme në vend të një rritjeje page.
“Mendova të lija gazetarinë dhe të kërkoja një jetë më të qetë dhe më të qëndrueshme – dhe, sinqerisht, një pagë më të mirë. Siç e thashë edhe më parë, në Haaretz nuk donin të më rrisnin rrogën. Pas 20 vitesh pune dhe shpërblimesh të shumta, kisha të ardhura që nuk mund të mbështesnin dy fëmijë në kopsht. Në vend të një rritjeje page, kryeredaktori Aluf Ben më lejoi të bëja punë me kohë të pjesshme në krah. Dhe kështu fillova. Fola me miq, midis tyre Srulik (Yisrael) Einhorn, i cili në atë kohë drejtonte firmën e tij të konsulencës. Hezitova për një kohë të gjatë. Ndërkohë, ndjeva se nuk mund të largohesha nga redaksia në mes të fushatës, kështu që pranova ta ndihmoja si punonjës i pavarur për disa muaj. Në fakt, nuk mendova fare për këtë.”
Ai përshkroi gjithashtu çfarë bëri për Einhornin në Ballkan, konkretisht në Serbi.
“Kam punuar për të në fushatat zgjedhore në Ballkan. Më janë dhënë detyra për të redaktuar përmbajtje, për të analizuar sondazhe, për të hartuar mesazhe mbi pensionet, arsimin, shëndetësinë, çështjet sociale. Ne ramë dakord që askush nuk do ta dinte për bashkëpunimin tonë – as për të, as për mua. Nuk doja që emri im të përdorej për qëllime të tjera përveç gazetarisë. Pas 25 vitesh në profesion, pashë gjithçka – dhe shumë hipokrizi, si në Haaretz ashtu edhe midis moralistëve të The Marker të cilët “Ata mbajnë konferenca me bankat. Më është dukur se ishte më etike të fitoja para jashtë Izraelit, ku nuk kam konflikt interesi”, tha ai.
Çështja Cathargate
Sipas akuzave, Einhorn dhe firma Perception zhvilluan fushata propagandistike në Izrael dhe jashtë vendit për të përmirësuar imazhin e Katarit, veçanërisht në lidhje me rolin e tij si ndërmjetës në negociatat për armëpushim dhe lirimin e pengjeve pas sulmit të 7 tetorit 2023 nga Hamasi në Izraelin jugor.
Besohet se Katari e ka punësuar Perception përmes një ndërmjetësi, ndërsa dy të dyshuar të tjerë – Yonatan Urich dhe Eli Feldstein – punuan njëkohësisht për Perception dhe si bashkëpunëtorë të lartë të Netanyahut.
Mediat izraelite i kujtojnë Netanyahut se vite para sulmit të Hamasit, Netanyahu miratoi transferta mujore parash nga Katari për administratën e Hamasit në Gaza – gjë që tani rrit më tej dyshimet rreth natyrës së marrëdhënies midis autoriteteve izraelite dhe Katarit.
Levinson pretendon se nuk e dinte që Perception po bashkëpunonte me Katarin:
“Bëra një gabim të rëndë për të cilin dua të kërkoj falje. Gabova që nuk e zbulova plotësisht atë bashkëpunim, edhe pse e ndërpreva. Nuk kam punuar kurrë për Katarin, as nuk e dija që Einhorn kishte të bënte me ta.”
“Nuk e kisha idenë që Einhorn po punonte për Katarin. As nuk rrinim ulur në të njëjtën dhomë, nuk jetoj në Beograd, nuk i njihja të gjithë klientët ose partnerët e tij. Nuk i fola asnjë fjalë Jonathan Urich për gjashtë vjet. Dëgjova për herë të parë për lidhjen me Katarin nga artikulli i Bar Peleg në nëntor 2024. U tërbova që Shrulik nuk ma tha këtë – megjithëse nuk ndryshon asgjë në të vërtetë. Tani vijmë te “elefanti në dhomë”. Po – shpreha mendime mbi çështjen e Katarit pa zbuluar konfliktin tim të mundshëm të interesit. Ky ishte një gabim. Nuk besoj se çështja Cattergate është një çështje penale. Dhe, meqë ra fjala, as kreu i departamentit të hetimit të policisë nuk mendon kështu. “Mendoj se duhet të mbetet një çështje debati publik, jo ndjekjeje penale”, shkroi Levinson në X.
Ai në fund kërkoi falje që kishte filluar të punonte me Einhorn që në fillim.
“Nuk e përmenda publikisht marrëdhënien e biznesit sepse e dija se në atmosferën e histerisë mbi Katarin, kjo do të shndërrohej në një sulm personal, jo në një diskutim faktesh. Dhe kisha të drejtë – por kjo nuk justifikon heshtjen. Ishte një gabim. Gabimi i parë – që unë madje pranova punën në Ballkan. I dyti – që e fsheha. I treti – që nuk sqarova gjithçka në kohë. Mora një mësim: një gabim korrigjohet nga e vërteta, jo nga një gabim i ri”, përfundoi ai.
