Një ekspert i Kombeve të Bashkuara për të drejtat e njeriut ka akuzuar Izraelin për kryerjen e “akteve të gjenocidit” në Gaza.
Francesca Albanese, raportuesja speciale e Kombeve të Bashkuara (OKB) për të drejtat e njeriut në territoret e pushtuara palestineze, prezantoi raportin para vendeve anëtare të OKB-së të martën, më 26 mars.
Por Izraeli tashmë i ka hedhur poshtë gjetjet e tij paraprakisht.
Raporti vjen në kohën e rritjes së presionit ndërkombëtar ndaj Izraelit për t’i dhënë fund luftës ose për të bërë shumë më tepër për të mbrojtur civilët.
Albanese arriti në përfundimin se “ka arsye të arsyeshme për të besuar se pragu për të kryer gjenocid kundër palestinezëve si grup në Gaza është arritur”.
Përpara se Albanese të fillonte prezantimin e raportit, gjetjet e saj u hodhën poshtë nga Izraeli, ambasadori i të cilit e përshkroi atë si një “shtrembërim skandaloz të Konventës së Gjenocidit”.
Izraeli ka ngacmuar për vite me radhë axhendën e Këshillit të OKB-së për të Drejtat e Njeriut, i cili i kushton një seksion të tërë – Pika 7 – një pasqyre të situatës në “Palestinë dhe territore të tjera të pushtuara arabe”.
Kjo pikë e rendit të ditës nuk është miratuar nga vetë Kombet e Bashkuara, por nga vendet anëtare të OKB-së, dekada më parë dhe nuk ka skaduar asnjëherë.
Asnjë vend tjetër në botë nuk e ka këtë lloj mbikëqyrjeje të vazhdueshme dhe Izraeli e percepton atë si diskriminim, qëllimi i të cilit është delegjitimimi i Izraelit.
Ai refuzon të marrë pjesë në mbledhjen e Këshillit kur diskutohet pika 7.
Por shumë vende, veçanërisht ato nga Lindja e Mesme, argumentojnë se situata – në mungesë të vetëvendosjes palestineze përmes një zgjidhjeje me dy shtete – kërkon një hetim të vazhdueshëm dhe tani që një konflikt i ri është duke u zhvilluar, aq më tepër.
Që nga sulmi brutal i Hamasit ndaj Izraelit më 7 tetor, shqiptarët kanë kërkuar lirimin e pengjeve dhe po e bëjnë sërish në këtë raport.
Në të, ajo “dënon fuqishëm krimet e kryera nga Hamasi dhe grupet e tjera të armatosura palestineze në Izrael më 7 tetor”.
Por ajo është gjithashtu e zëshme në kritikat e saj për sjelljen e Izraelit në luftën në Gaza.
“Anatomia e gjenocidit”
Kjo është arsyeja pse raporti i saj u prit me padurim dhe me frikë.
Zgjedhja e fjalëve të Albanese për titullin e tij, ” Anatomia e Gjenocidit “, nuk ishte saktësisht diplomatike.
Shumë shtete anëtare, veçanërisht ato që tradicionalisht mbështesin Izraelin, nuk do të jenë të kënaqur me këtë.
Por, raportuesit specialë të OKB-së, ndërsa janë të ngarkuar nga OKB-ja për të hetuar dhe këshilluar për një situatë specifike, janë plotësisht të pavarur për ta bërë këtë.
Gjenocidi është një term specifik ligjor dhe raporti shqiptar sugjeron se disa nga kriteret ligjore për të janë përmbushur.
Ai citon atë që pretendon se duket se është qëllimi i Izraelit për të shkatërruar palestinezët si një grup “në tërësi ose pjesërisht”, një klauzolë kyçe në Konventën e Gjenocidit.
Ajo veçon tre elementë që tregojnë për një gjenocid të mundshëm:
- Vrasja e një anëtari të grupit
- Shkaktimi i dëmtimit të rëndë fizik ose mendor tek anëtarët e grupit
- Imponimi i qëllimshëm i kushteve të jetesës ndaj një grupi me qëllimin për të shkaktuar shkatërrimin e tij fizik tërësisht ose pjesërisht
Numri i të vdekurve në Gaza, aktualisht mbi 32,000 sipas Ministrisë së Shëndetësisë së Gazës, të drejtuar nga Hamasi, bombardimi i zonave me popullsi të dendur dhe kufizimi i furnizimeve me ndihma humanitare (që OKB-ja pretendon se e ka sjellë Gazën në prag të urisë) janë të gjitha prova. , pretendon në raport, synimet për të shkatërruar grupin.
Palestinezët e mirëpritën raportin
Basel Alsurani, i Qendrës Palestineze për të Drejtat e Njeriut, e përshëndeti raportin.
Ai sugjeroi se të gjitha palët në konflikt kishin shkelur ligjin ndërkombëtar, por argumentoi se gjenocidi është një krim kaq i rëndë sa që komuniteti ndërkombëtar nuk duhet ta injorojë atë.
“Lejimi i gjenocidit nuk prek vetëm palestinezët, por prek të gjitha qeniet njerëzore në të gjithë botën”, tha ai.
“Nëse Izraeli kryen gjenocid tani dhe nuk është përgjegjës për të, nesër ne nuk e dimë se cili vend do të pretendojë se Izraeli ka kryer gjenocid dhe për këtë arsye ai mund të kryejë edhe gjenocid pa qenë përgjegjës për të.”
Tala Nasir, një avokate palestineze për të drejtat e njeriut, e cila gjithashtu udhëtoi në Gjenevë për të dëgjuar raportin, shpresonte se do të tërhiqte më shumë vëmendje për fatin e atyre që ajo thotë se janë mijëra njerëz të kapur nga Izraeli që nga 7 tetori.
“Ata arrestuan më shumë se 7700 palestinezë,” tha ajo.
“Tetëdhjetë për qind e tyre mbahen në paraburgim administrativ, që do të thotë se kundër tyre nuk ngrihet asnjë akuzë”.
Familjet e tyre, theksoi ajo, nuk kanë asnjë kontakt me ta dhe nuk e dinë se ku ndodhen.
Tërbimi i Izraelit
Nuk është për t’u habitur që diplomatët izraelitë ishin të zemëruar.
Ambasadori i tij në OKB në Gjenevë, Meirav Eilon Shajar, e përshkroi raportin si një “shtrembërim të turpshëm të realitetit” dhe akuzoi shqiptarët se i mohojnë Izraelit të drejtën e tij për të ekzistuar.
Shumë izraelitë gjithashtu ka të ngjarë të tronditen.
Dhe akuza për gjenocid, kundër një shteti që u themelua si rezultat i drejtpërdrejtë i gjenocidit të hebrenjve nga Gjermania naziste, do të jetë thellësisht fyese.
Pas sulmeve të 7 tetorit dhe faktit që shumë familje izraelite janë ende në pritje të lajmeve për të dashurit e tyre që u morën peng, është e vështirë të dëgjosh një dënim kaq të hapur.
Noam Perry, babai i të cilit Haimi u mor peng, gjithashtu udhëtoi për në Gjenevë.
Theksi i saj, natyrisht, ishte të sigurohej që babai i saj të mos harrohej.
“Babai im u rrëmbye nga shtëpia e tij”, tha ajo.
“Ai është një burrë 80-vjeçar, i cili ishte ulur në shtëpi me nënën time dhe u mor brutalisht prej andej dhe praktikisht është zhdukur që atëherë”. Ai nuk komunikon me askënd në këtë botë”.
Por siç tregon votimi i kësaj jave për një armëpushim të menjëhershëm në Këshillin e Sigurimit të OKB-së , shtetet anëtare kanë gjithnjë e më pak durim për mënyrën se si Izraeli po bën luftë.
Shumë agjenci të respektuara të ndihmës humanitare të OKB-së kanë paralajmëruar se askund në Gaza nuk është e sigurt, se familjet tani po hanë ushqim për kafshët ose bar, se gjymtyrët e fëmijëve po amputohen pa anestezi.
Të gjithë ata pretendojnë se Izraeli po kufizon furnizimin jetik të ndihmës humanitare dhe qeveritë kanë filluar të dyshojnë në pretendimin e Izraelit se OKB-ja është fajtore për vonesën e saj.
Shumëkujt nuk do t’i pëlqejnë fjalët e zgjedhura nga Francesca Albanese, por përmbajtja e raportit të saj do të rrisë presionin ndaj Izraelit për të ndryshuar strategjinë e tij.
