Një palë këpucë të kuqe, dy gjerdan me rruaza dhe një monedhë britanike 10p janë ndër të dhënat e pakta që mund të ndihmojnë në identifikimin e një adoleshenteje që u gjet e vdekur në Francën perëndimore më shumë se 40 vjet më parë.
Është një nga 46 rastet e vrasjeve të pazgjidhura që Interpoli po përpiqet të zgjidhë si pjesë e fazës së dytë të një fushate për të kërkuar nga publiku informacion që do të ndihmonte në identifikimin e emrave të grave të vrara të paidentifikuara.
Mbulimi i BBC-së i një apeli të Organizatës Ndërkombëtare të Policisë vitin e kaluar ndihmoi në identifikimin e gruas britanike rreth 30 vjet pas vrasjes së saj.
“Ne duam të identifikojmë gratë e vdekura dhe t’u japim përgjigje familjeve dhe drejtësi për viktimat,” tha më 8 tetor Jürgen Stock, Sekretari i Përgjithshëm i Interpolit, i cili po koordinon operacionin.
“Pavarësisht nëse është një kujtim, një sugjerim apo një histori e ndarë nga një prej viktimave, edhe detaji më i vogël mund të ndihmojë në zbulimin e së vërtetës”.
Faza e dytë e fushatës e njohur si ” Identify Me ” i referohet rasteve të pazgjidhura në Holandë, Gjermani, Belgjikë, Francë, Itali dhe Spanjë.
Informacioni për secilën viktimë është publikuar në faqen e internetit të Interpolit, së bashku me fotografitë e rindërtimit të personit dhe objekteve me të cilat mund të identifikoheshin.
Shumica e viktimave besohet të jenë nga mosha 15 deri në 30 vjeç.
Trupi i një adoleshenteje të veshur me këpucë të kuqe, gjerdan me rruaza dhe një monedhë 10p u gjet nën një grumbull gjethesh në anë të rrugës pranë qytetit Celliers, në Francën perëndimore, në vitin 1982.
Trupi qëndronte aty për disa muaj.
Duke folur pranë vendit ku u gjet trupi, i cili tani është i tejmbushur me shkurre manaferrash të egra, hithra dhe gështenja kali, detektivi Fran Danorel tha se trupi i adoleshentit ishte “i hedhur si mbeturina”.
“Ajo nuk u respektua, nuk u kujdes për të para vdekjes së saj”, shton ai.
Monedha 10p i bëri hetuesit të besonin se ajo ishte ose britanike ose kishte udhëtuar në Britani përpara vrasjes, megjithëse ata pranojnë se ajo mund ta kishte gjetur diku ose ta kishte marrë.
Policia ka vendosur të fshehë detaje rreth natyrës së vrasjes së saj për të parandaluar që “autorët fals” të marrin përgjegjësinë.
Fatkeqësisht, eshtrat e adoleshentes nuk mund të gjenden më, gjë që vështirëson punën e hetuesve.
“Nëse ne mund t’i gjejmë ato, do të ishte e mundur të përdorim ADN-në e saj për të gjetur një lidhje me familjen e saj,” thotë detektivi Danorel.
Detektivi në pension Alain Brier më pas punoi në këtë rast, të cilin ai e përshkruan si një “enigmë të trefishtë”.
“Gjëja më e çuditshme dhe më e mahnitshme ishte se kishim dikë që u vra, sepse e dinim që ajo ishte vrarë, por nuk mund ta zbulonim kurrë emrin e saj, nga ishte, apo kush e vrau”, thotë ai.
BBC kapi një grua e cila kujtoi frikën që pushtoi qytetin kur u gjet trupi i adoleshentit, por duke qenë se viktima nuk ishte nga zona, shumica e vendasve shpejt harruan rastin.
Për fushatën “Identify Me”, e cila u lançua vitin e kaluar, Interpoli bëri publik për herë të parë një të ashtuquajtur fletarrest të zi ku u kërkon njerëzve informacione për trupa të paidentifikuar.
Më parë, urdhra të tillë ishin vetëm për përdorim të brendshëm dhe u dërgoheshin shteteve anëtare të Organizatës Ndërkombëtare të Policisë.
Për shkak të lehtësisë së lëvizjes në Evropë për shkak të kufijve të hapur dhe rritjes së migrimit global dhe trafikimit të qenieve njerëzore, gjithnjë e më shumë njerëz raportohen si të zhdukur jashtë kufijve të atdheut të tyre, thotë Dr. Susan Hitchin, Koordinatore e Njësisë së Analizës së ADN-së në Interpol. .
“Këto gra përjetuan një padrejtësi të dyfishtë.
“Ata ishin viktima dy herë: u vranë në një akt dhune dhe iu mohua varrimi nën emrin e tyre”, thotë ajo.
Interpoli publikon një ftesë në mediat sociale që synon vendndodhje dhe grupe të veçanta demografike.
Organizata ndërkombëtare e policisë po kërkon gjithashtu nga të famshmit që të dalin në emër të grave të panjohura, të paidentifikuara.
Një rast tjetër, për të cilin Interpol shpreson se mund të zgjidhet me ndihmën e informacionit të njerëzve, është trupi i një gruaje të gjetur në Wassenaar, në bregdetin e Atlantikut të Holandës perëndimore, rreth dy dekada më parë.
Ky ishte rasti i parë në të cilin punoi mjekja ligjore holandeze Sandra Basbank.
Ajo kujton momentin kur pa një grua të shtrirë me fytyrën poshtë në rërë, pa shenja të dukshme lëndimi apo lufte.
Detektivi Constable Basbank tha se gruaja kishte veshur dollakë ngjyrë kafe dhe këpucë lëkure të kuqe, gjë që është “e pazakontë nëse do të shkosh për një shëtitje në plazh”.
“Ajo ishte në gjendje shumë të mirë fizike, tip sportive”.
“Ajo kishte një shirit koke dhe syze dielli.
“Butonat ishin të lidhur dhe ajo kishte një shall”, shton detektivi.
Analiza mjeko-ligjore zbuloi se gruaja kishte lindur në Evropën Lindore dhe kishte jetuar në Evropën Perëndimore për pesë vitet e fundit.
Gjithashtu u konstatua se një nga çelësat që ajo mbante ishte nga Gjermania.
“Ndoshta falë rastit të saj, u bëra më i mirë në punën time”.
“Motoja ime është “Mos u dorëzo kurrë”.
“Unë jam i vendosur të qëndroj me atë që po bëj dhe ndoshta ajo është arsyeja,” thotë detektivi Basbank.
Ai shpreson se fushata e re “Identify Me” do të ndihmojë policinë të marrë informacione të reja dhe të zgjidhë rastin.
Dhe ka një arsye për optimizmin e saj.
Rita Roberts, gruaja britanike e vrarë në Belgjikë, u identifikua kur familja e saj pa një tatuazh të veçantë me trëndafil të zi në trupin e saj në një raport të BBC-së në thirrjen e parë të Interpolit.
Hera e fundit që familja dëgjoi prej saj ishte një kartolinë nga maji 1992.
Trupi i saj u gjet muajin e ardhshëm.
Kur familjes iu tha se ishte identifikuar si trupi i Ritës, motra e saj Donna thotë se ajo “shpërtheu në lot”.
I dha fund pasigurisë së dekadave për familjen.
Edhe pse ishte jashtëzakonisht e dhimbshme të mësosh se motra e saj kishte vdekur zyrtarisht, Donna thotë se ngushëllimi është se Rita tani po prehet “në paqe”.
Rita është identifikuar dhe familja e saj po kërkon nga njerëzit çdo informacion për të ndihmuar në hetimin.
Dhe ata gjithashtu shpresojnë se gratë e tjera të vrarë do të identifikohen.
Ato janë “motra, nëna, halla”, thotë Donna.
“Vetëm sepse nuk kanë emra, mos mendoni se nuk janë njerëz”.
