Një KORRESPONDENT i BBC-së nga Lindja e Mesme sjell një tekst shumë prekës për viktimat nga Gaza. BBC shkruan se atyre nuk u është dhënë akses i pavarur në Gaza dhe se kjo është një histori nga fusha e gazetarit të tyre vendas.
Pa ndërgjegje. Nuk ka njerëzim. Ka vetëm liderë që vëzhgojnë dhe nuk veprojnë.
Kjo është ajo që Ahmed al-Dalou beson, pasi imazhet e familjes së tij në flakë vazhdojnë të kthehen në mendjen e tij. Ai thotë se i është shkatërruar jeta. Ai ka vdekur, thotë ai, në ferrin e kompleksit al-Aksa me djemtë dhe gruan e tij në orët e hershme të mëngjesit të së hënës, 14 tetor, shkruan BBC.
Përpara tij shtrihet një çarçaf në tokë, e mbështjellë rreth trupit të djalit të tij më të vogël, Abdulrahmanit, i cili ishte vetëm 12 vjeç.
Djali luftoi për katër ditë për jetën e tij pas zjarrit, i cili shpërtheu si pasojë e një sulmi izraelit. Një ditë para se të vdiste, Ahmedi e vizitoi në spital dhe arriti t’i thotë: “Mos u shqetëso, babi… jam mirë, mos ki frikë”.
Ahmedi, duke folur, në mënyrë të alternuar qan dhe flet për atë që i është marrë:
“Unë u përpoqa ta nxirrja nga zjarri tre herë, por trupi i tij vazhdonte të binte përsëri në të.”
I vdiq edhe djali i dytë dhe gruaja
Vëllai i tij më i madh Sha’aban ishte 19 vjeç dhe nëna e tij Alaa ishte 37 vjeç, të dy vdiqën atë natë në të njëjtin zjarr.
Sha’aban është bërë simbol i vuajtjeve të tmerrshme të Gazës. Fotot e tij duke u djegur për vdekje në agoni në çadrën e familjes u shpërndanë në të gjithë botën në rrjetet sociale.
“Uroj që zjarri të më përpijë”
Fytyra dhe duart e Ahmedit janë të mbuluara me djegie. Zëri i tij është i lartë dhe i mbushur me psherëtima të dhimbshme. Duke folur për pilotin e paidentifikuar që gjuajti raketën dhe udhëheqësit që i dhanë urdhrin, Ahmed tha: “Më thyen zemrën dhe shpirtin… Do të doja që zjarri të më kishte konsumuar”.
Greva ndodhi rreth orës 1:15 të mëngjesit me orën lokale të hënën e kaluar (23:15 pasdite sipas kohës së Mbretërisë së Bashkuar të dielën).
Ushtria izraelite pretendoi se kishte shënjestruar një qendër komandimi dhe kontrolli të Hamasit në kompleksin spitalor al-Aksa në Deir al-Balah, në qendër të Gazës.
Katër persona u vranë menjëherë dhe dhjetëra u plagosën, duke përfshirë shumë me djegie të rënda. Forcat e Mbrojtjes së Izraelit thanë se po hetonin atë që ndodhi.
“Izraeli duhet të shmangë viktimat civile”
Një zëdhënës i Shtëpisë së Bardhë i tha CBS News, partnerit amerikan të BBC-së, se pamjet e zjarrit ishin “thellësisht shqetësuese” dhe i bëri thirrje Izraelit të bëjë më shumë për të mbrojtur civilët.
“Izraeli ka përgjegjësinë të bëjë më shumë për të shmangur viktimat civile – dhe ajo që ndodhi këtu është e tmerrshme – edhe nëse Hamasi po vepronte pranë spitalit duke u përpjekur të përdorte civilët si mburoja njerëzore.”
Shtetet e Bashkuara dhe fuqitë e tjera, përfshirë Britaninë, kanë shprehur shqetësimin për viktimat civile që në fazat e hershme të konfliktit.
Vdes larg kamerave
“Njerëzit digjen, hidhen në erë dhe vriten atje çdo ditë. Shumica e vdekjeve ndodhin larg kamerave. Këto janë kërkime në panik për të mbijetuar në rrënoja, skena dramatike në spitale, një rrymë e pafund funeralesh të regjistruara nga kamerat”, shkruan. korrespondenti i BBC.
Por vdekja e Sha’ban al-Dalou ishte ndryshe, shtojnë ata. Në ditët pas vdekjes së tij, u shfaqën video dhe foto të Shabanit. Ai ishte një adoleshent tipik i brezit të tij, i vetëdijshëm për fuqinë e rrjeteve sociale, i aftë në filmimin e përditshmërisë së tij.
Figura e djegur nga nata e zjarrit u paraqit para botës si një adoleshent i artikuluar, inteligjent, një student i inxhinierisë softuerike, një i ri që kujdesej për familjen e tij ndërsa planifikonte një jetë të re jashtë Gazës. Ai filmoi veten duke dhuruar gjak dhe inkurajoi të tjerët të bënin të njëjtën gjë.
“Jetojmë në kushte shumë të vështira”
Në një video të regjistruar në çadrën ku ai vdiq, Sha’aban përshkroi sesi familja e tij ishte zhvendosur pesë herë që nga fillimi i luftës një vit më parë. Ai kishte dy motra dhe dy vëllezër më të vegjël.
Jetojmë në kushte shumë të vështira. “Ne vuajmë nga gjëra të ndryshme si të pastrehët, ushqimi i kufizuar dhe ilaçet jashtëzakonisht të kufizuara.”
Në sfond, teksa flet, dëgjohet zhurma e fortë mekanike e një droni mbikëqyrës izraelit, i cili është bërë pjesë e përhershme e pamjes zanore të ditës dhe natës së Gazës.
Sha’ban dhe vëllai i mbijetuar i Abdulrahmanit, Mohammed al-Dalou, i tha BBC-së se ai u përpoq të shpëtonte vëllain e tij të madh.
Por të plagosurit e tjerë e mbajtën prapa, nga frika se edhe ai do të vdiste. Muhamedi nuk flinte në çadrën e familjes, por jashtë në rrugë, ku ruante pronën e tyre.
“Kam bërtitur të më lëshojnë, por më kot… Vëllait tim i mbeti këmba dhe nuk mundi të çlirohej, mendoj se e keni parë në video, po ngrinte dorën.
Ai ishte vëllai im. Ai ishte mbështetja ime në këtë botë”, tha ai.
Shabani vinte dhe e zgjonte me një shishe ujë për namazin e sabahut dhe i thoshte: “Do të punoj për ty”.
Familja al-Dalou është në shok. Të mbijetuarit vajtojnë të vdekurit.
“Nuk mund ta përshkruaj. Nuk mund ta përshkruaj se si u ndjeva. Dua t’ua shpjegoj njerëzve, por nuk mundem. Nuk mund ta përshkruaj. Pashë vëllain tim duke djegur para syve të mi, nënën time gjithashtu. .” Pastaj, sikur të bënte një pyetje në emër të të vdekurve, ai pyet: “Çfarë ju duhet tjetër, dhe ju heshtni? Na shihni duke u djegur dhe ju heshtni”, raporton BBC .
