Sipas informacioneve të raportuara nga portali Atheer, Maher al-Assad ka shitur 50 tanke, midis 16 dhe 18 raketahedhës të shumëfishtë dhe midis 200 dhe 280 tonë municione në Libi, përkatësisht forcave nën komandën e gjeneralit Khalifa Haftar.
Kjo pajisje u transportua me avion transporti Ilyushin Il-76, i cili shpesh fluturonte në Bengazi, bastioni kryesor i Ushtrisë Kombëtare Libiane (LNA) nën udhëheqjen e Haftarit. Bengazi ishte një bazë kyçe për forcat e Haftarit gjatë konfliktit në Libi dhe bashkëpunimi i Maher al-Assad tregon një lidhje të fortë ushtarake dhe logjistike midis Sirisë dhe forcave të Haftarit.
Është interesante se Moska, përndryshe aleati kryesor i regjimit sirian, ishte i pafuqishëm në këtë rast për të zëvendësuar burimet ushtarake të shitura në Libi. Kjo mungesë zëvendësimi ka dobësuar më tej potencialin ushtarak të regjimit sirian, duke e bërë Maher al-Assad një furnizues kryesor të armëve për trupat e Haftarit.
Ndërsa regjimi i Asadit luftoi për të mbijetuar në mes të luftës civile siriane, Maher al-Assad thuhet se përdori shitjet e armëve si një mjet për të financuar aktivitetet e regjimit ose ndoshta mbijetesën e tij.
Nga ana tjetër, Haftar mori mbështetje thelbësore ushtarake që e lejoi atë të vazhdonte ofensivën e tij kundër forcave rivale në Libi.
Në një kohë kur regjimi i Asadit po përballej me kërcënime ekzistenciale, kjo shitje armësh zbulon se si Maher al-Assad ishte i gatshëm të sakrifikonte një pjesë të burimeve të Sirisë për përfitimin e tij ose për të forcuar lidhjet politike me aktorë të tjerë në rajon.
