AUDREY Backeberg, e cila u zhduk në vitin 1962, është gjetur gjallë dhe shëndoshë e mirë pothuajse 63 vjet më vonë, njoftoi policia në shtetin amerikan të Wisconsin pasi rihapi çështjen. Backeberg ishte 20 vjeçe kur u zhduk nga shtëpia e saj në qytetin e vogël të Reedsburgut më 7 korrik 1962.
“Zhdukja ishte një vendim personal”
Në një deklaratë për median, Sherifi i Qarkut Sauk, Chip Meister, tha se zhdukja ishte vendim i saj personal dhe se nuk kishte asnjë akt kriminal apo dyshim për dhunë. Ai shtoi se Backeberg tani jeton jashtë Wisconsin, por nuk zbuloi se ku saktësisht.
U denoncua nga gruaja dhe më pas u zhduk
Sipas organizatës jofitimprurëse Wisconsin Missing Persons Advocacy, Backeberg ishte e martuar dhe kishte dy fëmijë në kohën e zhdukjes së saj. Ajo ishte e martuar që nga mosha 15 vjeç dhe disa ditë para zhdukjes së saj, ajo ngriti një kallëzim penal kundër bashkëshortit të saj, të cilin e akuzonte se e kishte rrahur dhe kërcënuar se do ta vriste.
Ditën e zhdukjes së saj, ajo doli nga shtëpia për të marrë rrogën nga fabrika e tekstilit ku punonte.
Autostop për në Indianapolis
Sipas një raporti të policisë, dadoja e fëmijëve të saj, atëherë 14-vjeçare, tha se ajo dhe Backeberg udhëtuan me autostop deri në Madison, kryeqytetin e Wisconsin, dhe më pas morën një autobus për në Indianapolis, afërsisht 300 milje larg.
Dadoja shpejt u bë nervoze dhe vendosi të kthehej në shtëpi, ndërsa Backeberg refuzoi dhe u pa për herë të fundit duke dalë nga stacioni i autobusëve.
Pavarësisht pistave të shumta, çështja shpejt u la në harresë dhe nuk pati përparim për dekada të tëra, deri në fillim të këtij viti, kur detektivët kryen një shqyrtim të plotë të dokumentacionit të vjetër.
Zbulimi falë gjenealogjisë
Detektivi Isaac Hanson, i cili e zgjidhi çështjen, i tha stacionit televiziv lokal WISN se një profil online i kërkimit të pemës gjenealogjike i hapur nga motra e gruas së zhdukur luajti një rol kyç.
Nëpërmjet kësaj piste, ai kontaktoi sherifët në qarkun ku jeton tani Backeberg dhe foli me të për 45 minuta në telefon.
“Kam përshtypjen se ajo thjesht vazhdoi përpara, vazhdoi përpara dhe jetoi jetën e saj”, tha detektivi Hanson, duke shtuar, “Ajo dukej e lumtur. Ishte e sigurt në vendimin e saj. Nuk pendohej.”
