Oferta nga kompania shtetërore kroate JANAF për të blerë pjesën ruse në NIS është vetëm maja e ajsbergut që po shkon drejt Serbisë dhe një aluzion i një riorganizimi të mundshëm të energjisë në rajon, ku Beogradi është më pak i shqetësuar…
Oferta e JANAF-it, sipas burimeve të Zagrebit, mund të jetë vetëm maja e ajsbergut që po shkon drejt NIS-it.
Në qarqet politike dhe ekonomike në Kroaci, flitet për një opsion të mundshëm për NIS – një riorganizim energjetik në rajon në të cilin do të merrnin pjesë MOL hungarez, kompania e saj kroate INA dhe NIS ruso-serbe, me JANAF si një lidhje të rëndësishme.
Është e vështirë të thuhet se cilat janë interesat në këtë kompleks energjetik dhe nëse Sllovakia përfshihet në të, por është e sigurt se Serbia do të jetë më pak e interesuara në këtë “bashkim”.
Është interesante të theksohet se këtë pranverë emri i kompanisë MOL u përmend si mbulesë për një përpjekje nga dy nëpunës të lartë civilë serbë për të blerë aksionet ruse në NIS.
Në atë kohë, opsioni i shtetëzimit u la përfundimisht pas dore dhe u bë një përpjekje për të blerë pjesën ruse të NIS me kapital privat.
Putini po e shtrëngon litarin
Fakti që Putini po e shtrëngon litarin konfirmon përfshirjen e gazit në lojën e pokerit të naftës me NIS. Presidenti serb njoftoi këtë mundësi në një paraqitje televizive, dhe më pas Dushan Bajatoviq (një bashkëpunëtor kyç serb i shefit të Gazprom Alexei Miller) solli lajme nga Shën Petersburgu se Rusia po e mban gjallë marrëveshjen e gazit me Serbinë vetëm deri në Vitin e Ri (dhe jo deri në maj, siç shpresonte Vuçiç).
Ishte një shuplakë e nxehtë dhe një paralajmërim nga Putini se Serbia nuk duhet të luajë me shtetëzimin e NIS-it.
Per autoritetet ne Serbi duket lajm i pakendshem nese Rusia do të sigurojë gaz vetëm për qytetarët serbë, por jo për ekonominë.
Një aluzion i atij “makthi” ishte vajtimi i Presidentit Vuçiç se Serbia po e humbiste statusin e saj si një destinacion i dëshirueshëm investimi.
Vërtet, ai publikisht ia hodhi fajin për këtë rritjes së pagave dhe shkatërrimit të sistemit arsimor, por ai gjithashtu i dërgoi një kërkesë të koduar Putinit, e cila është e vështirë të besohet se do të përmbushet.
Serbia ka mungesë prej 216,000 tonësh naftë bruto në muaj: Nevojiten 145 barka.
Emisioni SAT, i cili transmetohet në RTS, njoftoi sot se Serbia duhet të importojë 216,000 fuçi naftë bruto në muaj për të kënaqur tregun.
Ata arritën në këtë llogaritje duke analizuar të dhënat mbi përpunimin e naftës në Rafinerinë e Pançevës në vitin 2024.
Sipas të dhënave të publikuara nga SAT, këtë vit në Pançeve u përpunuan 3.4 milionë ton naftë bruto. Nga kjo, 800,000 ton ishin naftë vendase dhe 2.6 milionë ton u importuan nëpërmjet Naftësjellësit Adriatik (JANAF).
Tani që nafta nuk mund të kalojë përmes JANAF për shkak të vendosjes së sanksioneve të SHBA-së mbi Industrinë e Naftës së Serbisë (NIS), SAT thotë se mënyrat e tjera të transportit nuk ofrojnë zgjidhje.
“Nëse llogarisim barkat, kapaciteti i njërës është mesatarisht 1,500 ton, që do të thotë se nevojiten të paktën 145 anije të tilla për të përmbushur kërkesat e tregut. Duhet të merret në konsideratë koha e udhëtimit dhe kufizimet e transbordimit, të cilat në rastin më të mirë janë 10 ditë. Barkat janë më të lira dhe më të përshtatshme se transporti hekurudhor ose rrugor”, thuhet në programin SAT.
Ata deklaruan se importimi i derivateve të gatshme nga vendet fqinje nuk është një zgjidhje e qëndrueshme afatgjatë, sepse përpunimi i naftës bruto është dukshëm më i lirë dhe përveç kësaj jep një gamë të tërë produktesh, siç janë gazi i lëngshëm i naftës, nafta e karburantit, bitumi e të ngjashme.
Qeveria serbe planifikon të aktivizojë rezervat e detyrueshme të naftës. Përveç kësaj, qeveria ka miratuar një Rregullore që, në rast të një ndërprerjeje të transportit të naftës nëpërmjet JANAF, planifikon një sërë masash, duke përfshirë drejtimin e automjeteve “tek-çift” dhe punën nga shtëpia.
