Rishikimi i pozicionit të forcave favorizon burimet për Hemisferën Perëndimore dhe Indo-Paqësorin, duke ngritur pyetje në lidhje me angazhimin e Amerikës për të penguar Putinin në rajonin e Detit të Zi.
Administrata Trump është gati të tërheqë mijëra trupa amerikane nga Rumania, një ndryshim i rëndësishëm që ka shkaktuar shqetësim në të gjithë krahun lindor të Evropës dhe ka nënvizuar një ndryshim strategjik në prioritetet ushtarake globale të Uashingtonit.
Sipas tre zyrtarëve amerikanë dhe evropianë që janë informuar për këtë çështje, administrata njoftoi aleatët perëndimorë më herët këtë javë për vendimin e saj për të tërhequr trupat, me një njoftim zyrtar që pritet në ditët në vijim.
Duke folur për Kyiv Post të martën, zyrtarët – të cilët të gjithë kërkuan të mbeten anonimë sepse nuk janë të autorizuar të diskutojnë diskutimet e brendshme para një njoftimi zyrtar – thanë se reduktimi i trupave nuk pritet të kalojë “më shumë se një batalion”. Ata gjithashtu këmbëngulën se masa nuk do të “ndikojë ndjeshëm në operacionet e SHBA-së në rajon”.
Ky vendim vjen në një moment ankthi të shtuar, pas rritjes së ndërhyrjeve ruse në hapësirën ajrore të NATO-s, përfshirë Rumaninë .
Kjo përkon gjithashtu me lëvizjen e dukshme të Presidentit të SHBA-së për të “dyfishuar” përpjekjet për të bindur Presidentin rus Vladimir Putin të bjerë dakord për një armëpushim në Ukrainë.
Hemisfera Perëndimore, Azia, mbi Detin e Zi?
Diskutimet e brendshme fillimisht morën në konsideratë reduktimet si në Rumani ashtu edhe në Poloni, por vendimi përfundimtar synonte vetëm Rumaninë, thanë burimet për Kyiv Post. Ky dallim nxjerr në pah një llogaritje komplekse gjeopolitike në lojë.
Arsyetimi pas shkurtimeve lidhet me një shtytje më të gjerë të Pentagonit për të përqendruar burimet në Hemisferën Perëndimore dhe për t’iu kundërvënë më mirë Kinës në Paqësor.
Kjo përputhet me shqyrtimin e vazhdueshëm të pozicionit të forcave në Pentagon, i cili po shqyrton me kujdes misionet e Komandës Evropiane të SHBA-së për të liruar burime për një zhvendosje drejt Hemisferës Perëndimore dhe Indo-Paqësorit – fokusi i konkurrencës dhe dominimit kryesor strategjik të Amerikës.
Megjithatë, për një rajon që ende përballet me pasojat e pushtimit në shkallë të plotë të Ukrainës nga Rusia, koha shihet nga disa si e pasigurt.
Koloneli në pension i Ushtrisë Amerikane, Richard Williams, një ish-zëvendësdrejtor në divizionin e investimeve në mbrojtje të NATO-s, i tha Kyiv Post të martën: “Nuk ka asnjë arsye të dukshme ose taktike për tërheqjen e brigadës së NATO-s nga Rumania.”
Aleatët kryesorë lindorë të siguruar
Në një siguri të madhe për një nga aleatët më të vendosur evropianë të Amerikës, Presidenti Trump u takua së fundmi me presidentin e ri të Polonisë, Karol Nawrocki, dhe garantoi se trupat amerikane nuk do të zvogëloheshin në Poloni.
Gjatë takimit të tyre, Trump thuhet se tha se SHBA-të “as nuk kishin menduar kurrë” për tërheqjen e ushtarëve nga vendi, duke theksuar: “Ne jemi me Poloninë deri në fund”. Premtimi ka sjellë njëfarë lehtësimi në Varshavë.
Justyna Gotkowska, zëvendësdrejtoreshë në Qendrën për Studime Lindore (OSW), organizatën kryesore qeveritare të mendimit publik në Poloni, nënvizoi rëndësinë e kësaj sigurie, megjithëse vuri në dukje shqetësimin e vazhdueshëm në lidhje me praninë më të gjerë të SHBA-së në Evropë.
“Çdo reduktim në rajonin tonë do të perceptohet nga Rusia si mikpritës”, tha Gotkowska një grupi gazetarësh gjatë një tryeze të rrumbullakët në Ambasadën Polake në Uashington të martën, duke theksuar “vlerën thelbësore parandaluese” të pranisë ushtarake amerikane në krahun verilindor.
Ajo i tha më tej korrespondentit të Kyiv Post se njësitë rrotulluese – si ato aktualisht në Rumani – janë “më të lehtat për t’u tërhequr”.
Polonia aktualisht pret deri në 10,000 trupa amerikane me rotacion, së bashku me selinë e Korpusit të V-të të vendosur në avancim.
Vlera strategjike e Rumanisë dhe reagimi lokal
Ky veprim erdhi gjithashtu mes njoftimit të Ushtrisë Amerikane – siç raportohet nga Stars and Stripes – se Divizioni i 3-të i Këmbësorisë ka marrë përsipër komandën e misionit ushtarak amerikan në Rumani, i cili synon forcimin e krahut lindor të NATO-s.
Divizioni i 3-të i Këmbësorisë mori këtë javë komandën e operacioneve të Ushtrisë në rajonin e Detit të Zi, duke udhëhequr një task forcë prej rreth 3,000 ushtarësh në një vendosje nëntëmujore.
Njësia zëvendësoi Divizionin e 1-rë të Blinduar të hënën gjatë një ceremonie në Bazën Ajrore Mihail Kogălniceanu (MK), qendra kryesore për forcat amerikane në Rumani, sipas një deklarate nga Ushtria.
Operacionet mbulojnë misione në të gjithë Rumaninë, Sllovakinë, Hungarinë dhe Bullgarinë. Gjatë vendosjes së saj, Task Forca e Hekurt e Divizionit të 1-rë të Blinduar “përparoi integrimin e komandës dhe kontrollit SHBA-NATO me planifikim të detajuar të operacioneve të reagimit ndaj krizave, linjave mbrojtëse të krahut lindor dhe zgjerimit të forcave tokësore përpara”, tha Ushtria.
Forcimi i niveleve të trupave dhe aftësive komanduese rreth Detit të Zi u bë një përparësi pas pushtimit të Ukrainës nga Rusia në vitin 2022.
Rritja e niveleve të forcave nga Pentagoni përfshinte një rritje të numrit të trupave në dhe përreth Rumanisë. Edhe pse disa zyrtarë të Pentagonit debatuan në vitin 2023 nëse do të zvogëlonin këto forca rotative, udhëheqësit ushtarakë në fund vendosën të ruanin një prani të zgjeruar.
Mbërritja e Divizionit të 3-të të Këmbësorisë erdhi ndërsa Pentagoni vazhdonte shqyrtimin e pozicionit të forcave të tij – një vlerësim që mund të ketë implikime për misionin e Komandës Evropiane të SHBA-së. Në këtë sfond kritik, tërheqja e planifikuar është pritur me surprizë dhe konfuzion.
Një ish-zyrtar ushtarak rumun, duke folur për Kyiv Post të martën pasdite, e quajti vendimin “të vështirë për t’u kuptuar”, veçanërisht duke pasur parasysh se gjurma aktuale ushtarake amerikane në Evropë – rreth 80,000 trupa – është historikisht modeste.
Zvogëlimi vjen gjithashtu pavarësisht se ligjvënësit nga të dyja partitë amerikane mbështesin një prani të fortë ushtarake amerikane përgjatë krahut lindor pas vitit 2022, duke e parë atë si një sinjal të rëndësishëm për Putinin.
Pamje më e gjerë: Shah gjeopolitik
Propozimi për tërheqje zhvillohet ndërsa Rusia vazhdon të vërë në provë vendosmërinë e NATO-s, e demonstruar nga inkursione të shumta ajrore dhe me dronë në të gjithë krahun lindor në shtator.
NATO u përgjigj duke nisur Eastern Sentry, një aktivitet të shtuar vigjilence, por shkurtimi i trupave amerikane rrezikon të dërgojë një mesazh kontradiktor.
Ekspertët besojnë se zvogëlimi i pranisë së forcave amerikane mund të dobësojë interesat dhe ndikimin amerikan, duke inkurajuar potencialisht një perceptim rus për zbutjen e parandalimit.
Duke folur për Kyiv Post, ish-zyrtari i NATO-s, Kolonel Williams, dha më shumë detaje mbi këtë pikë, duke thënë se aleanca vazhdon ta shohë praninë e saj si jetike për stabilitetin.
Ai vuri në dukje se aleanca ka fortifikuar krahun e saj lindor me trupa rotative në role parandaluese, ndërsa ndërton një bazë të madhe ajrore në Cincu, e cila pritet të bëhet më e madhja në Evropë.
Ndërkohë, Rusia ka kërkuar që forcat të reduktohen në nivelet e para vitit 1997, gjë që do të përfshinte edhe tërheqje të mundshme të NATO-s në Rumani dhe Bullgari.
Williams shtoi se vendosja e fundit e Divizionit të 101-të Ajror (Airmobile) me gatishmëri të lartë në rajon sugjeron që vendosja e tij e shpejtë mund ta bëjë një brigadë të disponueshme për përdorim operacional diku tjetër nëse lindin kërkesa të reja.
«Ka shumë pjesë lëvizëse në lojë», tha ai.
Vendimi i jep rëndësi të re aleatëve evropianë që të mbajnë mbi supe një pjesë më të madhe të barrës së sigurisë, edhe pse Qendra për Studime Lindore e Polonisë paralajmëron se tranzicioni drejt një NATO-je të udhëhequr më shumë nga Evropa duhet të jetë “i strukturuar” për të shmangur krijimin e një vakumi që Rusia mund ta perceptojë si një “ftesë”.
Ushtria amerikane mbetet e përkushtuar ndaj bazës MK, një ndjenjë e përsëritur nga një ish-i dërguar special presidencial për Ukrainën në fillim të këtij viti.
Megjithatë, tërheqja e afërt e një brigade me rotacion shënon një ndryshim të habitshëm në prioritetet e SHBA-së, duke i detyruar aleatët të rishikojnë qëndrimin e tyre mbrojtës, ndërsa Uashingtoni e kthen vëmendjen e tij si drejt Hemisferës Perëndimore ashtu edhe drejt Paqësorit.




