Timothy Ash
Ende duke u përpunuar lajmin se BE-ja nuk arriti një marrëveshje për përdorimin e aseteve të bllokuara të Bankës Qendrore Ruse (CBR) për të financuar Ukrainën, dhe se në vend të kësaj BE-ja do të lëshojë një kredi prej 90 miliardë eurosh (105 miliardë dollarë) për të financuar Ukrainën për dy vitet e ardhshme.
Avantazhi këtu është se Ukraina merr financimin shumë të nevojshëm. Dhe 90 miliardë euro do të shërbejnë shumë për të përmbushur boshllëkun financiar të vlerësuar (nga Komisioni Evropian, ose KE) prej 140 miliardë eurosh (164 miliardë dollarë) (ushtarake plus buxheti) për vitet 2026-27.
Supozimi është se hendeku i mbetur do të plotësohet nga “të tjerët”, pra britanikët, Kanadaja, Japonia, plus të tjerët në koalicionin e të gatshëmve. FMN-ja do të dëshirojë 63 miliardë dollarë për të mbuluar nevojat e programit të saj për vitet 2026-27, që ishte hendeku i saj i vlerësuar i financimit vetëm për dy vitet, megjithëse hendeku deri në vitin 2029 ishte më i madh, në 140 miliardë dollarë.
Personalisht, kam bërë fushatë për disa vite që të marr kompetencat e duhura për të kuptuar nevojat dhe boshllëqet reale të financimit të Ukrainës. Do ta dini që e kam kritikuar FMN-në etj. se jetojnë në një botë të paqëndrueshme për sa i përket mënyrës se si i shohin nevojat financiare të Ukrainës – duke pasur një këndvështrim të ngushtë vetëm për nevojat e buxhetit dhe të bilancit të pagesave (BOP), duke përjashtuar nevojat e financimit ushtarak.
Mendoj se tani ka pasur një verifikim të realitetit – ose çek – siç e dimë, nevojat financiare të Ukrainës janë 100 miliardë dollarë plus një vit, gjithsej, duke përfshirë buxhetin, bonot dhe ushtrinë. Kjo është ajo që ka nevojë për financim, dhe Evropa aktualisht është ende në pritje të nëntë jardave të plota, kështu që kjo duhet t’u sinjalizohet siç duhet taksapaguesve evropianë.
Mund të argumentohet gjithashtu se pjesa më e madhe e aseteve të bllokuara të CBR-së prej mbi 300 miliardë dollarësh mbetet e paprekur dhe ende në lojë – fushata jonë për t’i ndarë këto për Ukrainën nuk do të ulet me siguri. Tani i kemi argumentet tona më të mprehta dhe e njohim opozitën. Nuk do të pushojmë derisa Rusia të paguajë për dëmin e madh që i ka shkaktuar Ukrainës.
Evropa siguroi gjithashtu imobilizimin e përhershëm të 210 miliardë eurove (246 miliardë dollarë) në juridiksionin e BE-së, kështu që nuk ka rrezik që këto të lirohen çdo gjashtë muaj – kjo i nënshtrohet një marrëveshjeje paqeje dhe detyrimit të Trump për Evropën që të lirojë asetet për të financuar atë marrëveshje dhe t’ia kthejë Rusisë.
Në anën negative të librit kryesor:
Rusia nuk po detyrohet të paguajë – dhe unë ende nuk e kuptoj se si politikanët evropianë mendojnë se është në rregull të bëjnë gjithçka që është në fuqinë e tyre për të mbrojtur paratë e taksapaguesve rusë në juridiksionet e tyre, ndërkohë që shpenzojnë me kënaqësi paratë e tyre të taksapaguesve për të mbështetur Ukrainën.
Sigurisht, 90 miliardë eurot do të merren hua, por taksapaguesi i BE-së në fund të fundit do t’i paguajë këto, dhe sipas mendimit tim, më shumë borxh në Evropë do të thotë kosto më të larta huamarrjeje për të gjithë në Evropë, rritje më të ulët dhe një euro më të dobët në fund.
Megjithatë, ideja e kredisë së dëmshpërblimit (KD) gjithashtu nuk e bëri Rusinë të paguante, pasi asetet e CBR-së nuk u sekuestruan në fakt, por thjesht u ripërdorën. Mendoj se java e kaluar tani ka përcaktuar qartë bazën ligjore për sekuestrimin e plotë – dhe mendoj se e fituam këtë argument. Tani është e qartë se Belgjika i ekzagjeroi rreziqet ligjore. Këtu, këto dy dokumente janë të shkëlqyera:
Në fund të fundit: Rusia kishte një argument shumë të dobët mbi argumentin e imunitetit sovran dhe zero bazë për të përdorur traktate dypalëshe investimi për të paditur, pasi këto janë asete sovrane, jo të sektorit privat, kështu që nuk mbulohen nga traktate të tilla.
Fakti që 3.5 vjet pas imobilizimit, Rusia nuk ka ndërmarrë asnjë veprim ligjor në një juridiksion perëndimor, në të vërtetë, thotë gjithçka. Ajo e di që ka një argument shumë të dobët – imuniteti sovran vlen vetëm kur një shtet vepron në përputhje me të drejtën ndërkombëtare, gjë që Rusia nuk e bën.
Prandaj, zbatohen kundërmasat – ne mund të sekuestrojmë asetet.
Por gjatë gjithë kohës, kjo nuk ka qenë kurrë një çështje ligjore në mendjen time; gjithmonë ka qenë politike. Ligjet bëhen nga politikanët dhe, nëse do të kishte vullnet politik, ligjet do të ndryshoheshin nëse do të ishte e nevojshme – duke pasur parasysh kërcënimin ekzistencial ndaj Evropës nga lufta në Ukrainë, do të kisha supozuar se do të ishte kështu.
Së pari, lobimi i suksesshëm nga lobet e biznesit, të cilat e panë LR-në si një kërcënim për biznesin e tyre rus. Siç argumentova dje, është mjaft e skandaloze që interesat e disa kompanive perëndimore lakmitare që bënë gabimin e investimit fillimisht në Rusi, pastaj qëndruan shumë gjatë sepse u pëlqyen fitimet e papritura që po fitonin, po vihen mbi interesat e sigurisë kombëtare të Evropës. Dhe akoma më keq, tani ato, në fakt, po shpëtohen nga taksapaguesit evropianë.
Ne po ndihmojmë në financimin e luftës së Putinit kundër Ukrainës dhe Evropës. Kjo është krejtësisht e jashtëzakonshme sipas meje dhe një shpërfillje e detyrës nga politikanët tanë. Merz e kuptoi këtë, por me sa duket u tejkalua nga interesat ruse dhe të biznesit. Tani do të paguajë taksapaguesi gjerman dhe kjo mund të ketë pasoja të pallogaritshme politike – do të jetë në avantazh të AfD-së, një tjetër fitore për Putinin dhe Trumpin.
Së dyti, investimi afatgjatë i Rusisë në blerjen e interesave politike dhe të biznesit në Evropë ia vlejti, qoftë në Belgjikë, Austri, Itali, Republikën Çeke, Bullgari apo Sllovaki.
Dhe këtu qëndron problemi me këtë marrëveshje sipas meje, që Evropa e zbuloi veten si e përçarë.
Ne shpresonim për një mesazh të fortë mbështetjeje nga Evropa për Ukrainën, dhe në fakt, morëm një përgjigje mjaft të ndarë. Tani e dimë qartë se kush është në kampin MAGA/rus dhe kush qëndron pas Ukrainës – dhe e dimë se të paktën gjashtë vendeve në Evropë nuk u duhet besuar në Ukrainë.
Mendoj se Putini do të marrë zemër nga kjo. Ai do të mendojë se përpjekjet e tij po kanë sukses dhe kjo do ta inkurajojë atë të kërkojë edhe më shumë nga negociatat e paqes dhe të vazhdojë luftën. Veçanërisht, vlen të përmendet se ndihmësi i biznesit i Putinit, Kiril Dimitriev, po festonte dështimin e BE-së për të rënë dakord për Ligën e Lirë. Kjo me të vërtetë thotë gjithçka sipas mendimit tim.
