Në pjesën e dytë të kësaj interviste me dy pjesë, Karl von Habsburg shpjegon pse strategjia e Vladimir Putinit për të “u ulur mbi bajoneta” nuk mund të fitojë kurrë, si dhe këshillat e tij për popullin e Ukrainës.
Karl von Habsburg – nipi i perandorit të fundit austriak Charles I dhe kreu aktual i Shtëpisë së Habsburgëve – është politikan, figurë publike dhe gazetar. Ai vazhdon diskutimin e tij me Kyiv Post mbi rrugën e Ukrainës drejt integrimit në BE dhe NATO, domosdoshmërinë e fitores së plotë dhe rolin e Evropës në kundërshtimin e agresionit të Rusisë.
Nëse e keni humbur Pjesën I, mund ta lexoni
Një paralajmërim kundër paqësimit – Intervistë me Karl von Habsburg (Pjesa I)
Kyiv Post (KP): Në një intervistë për ABC News, Presidenti Volodymyr Zelensky tha se fitorja e Ukrainës do të thotë mbijetesë e shtetit, pasi Presidenti rus Vladimir Putin dëshiron të pushtojë të gjithë vendin. Si e përcaktoni fitoren për Ukrainën?
Karl von Habsburg (KvH): Mbijetesa është hapi i parë. Pajtohem me të, por ky nuk mund të jetë hapi përfundimtar. Hapi përfundimtar duhet të jetë integriteti dhe sovraniteti territorial i Ukrainës.
Duhet të përfshijë çështjen e dëmshpërblimeve që paguhen – jo vetëm për shkatërrimin e industrisë dhe infrastrukturës, por edhe për refugjatët. Po flasim për shuma të mëdha këtu, sepse po flasim për 5 milionë refugjatë dhe persona të zhvendosur brenda vendit që kanë qenë larg shtëpisë për vite me radhë.
Pra, Rusia duhet të paguajë një çmim. Nëse duhen 50 vjet, atëherë duhen 50 vjet. Nëse duhen 100 vjet, atëherë 100 vjet. Gjermanisë i janë dashur njëqind vjet për të paguar dëmshpërblimet për Luftën e Parë Botërore.
Dhe një gjë tjetër që mendoj se duhet të thuhet është ndryshimi i regjimit në Rusi. Ne duhet ta vendosim këtë si një qëllim të luftës, në të cilin unë besoj vërtet.
Nëse dy pikat e para funksionojnë – ose edhe nëse vetëm pika e parë funksionon, integriteti territorial dhe sovraniteti i Ukrainës – do të pasojë ndryshimi i regjimit në Rusi, sepse politikisht nuk mund të mbështetet ndryshe.
Mendoj se ishte Otto von Bismarck ai që tha: “Mund të bësh çfarë të duash me bajoneta, përveçse të ulesh mbi to.” Kjo është pikërisht ajo që Putini po bën aktualisht – të ulet mbi bajoneta – dhe kjo thjesht nuk funksionon në planin afatgjatë.
KP: Zelensky dhe zyrtarë të tjerë ukrainas kanë thënë vazhdimisht se Kina mund ta ushtrojë presion mbi Rusinë për një marrëveshje paqeje me Ukrainën. A mendoni se kjo është e mundur?
KvH: Negociatat e paqes duhet të kenë një pikënisje të qartë diku. Para së gjithash, ato duhet të ndodhin me pjesëmarrjen e Ukrainës, sepse Ukraina është viktima. Çdo negociatë paqeje pa Ukrainën në tryezë është, për mua, në thelb e pavlefshme. Të gjitha këto samite absolutisht qesharake në Anchorage dhe gjëra të tilla janë ushtrime krejtësisht të pavlera.
Roli i Kinës është shumë i vështirë për t’u vlerësuar. Mendoj se Kina mund të ketë një ndikim të madh në Rusi sepse po i furnizon Rusisë me shumë materiale.
Kina ndonjëherë vepron shumë pragmatikisht. Nëse Kina do të kërcënohej vërtet nga sanksionet, supozoj se do të ndalonte mbështetjen e saj për Rusinë, sepse situata e saj ekonomike është më e rëndësishme sesa mbështetja e Rusisë.
Mendoj se ideja për t’ia bërë shumë të qartë Kinës se çdo mbështetje për Rusinë do të ketë pasoja do të ishte një gjë shumë e mirë për t’u bërë – por kjo do të duhej të ndodhte në unison midis Evropës dhe SHBA-së.
Përveç kësaj, Kina është shumë e orientuar drejt ekonomisë, dhe furnizimi i Rusisë me materialet që i nevojiten është pjesë e këtij mendimi ekonomik.
KP: Si kapiten rezervë në Forcat Ajrore Austriake, si e vlerësoni situatën aktuale në fushën e betejës në Ukrainë?
KvH: Nuk jam më në Forcat Ajrore – do të doja të isha, por jam shumë i vjetër për këtë. Në thelb, ende kam funksionin tim në rezervat e Forcave të Armatosura Austriake. Nuk e di nëse më kualifikon fare për të gjykuar, por po flas me shumë miq që janë shumë më të kualifikuar për ta bërë këtë.
Mund ta shoh padyshim që mendimi i përgjithshëm i atyre që e njohin vërtet situatën është se, nga ana ushtarake, ajo duket shumë e ndërlikuar dhe shumë e vështirë për Ukrainën.
Por nga ana tjetër, është çështje shpirti. Në planin shumë afatgjatë, vendosmëria është diçka që do të ketë sukses – dhe kjo vendosmëri është padyshim në anën e Ukrainës.
Për sa kohë që ne në Perëndim arrijmë t’u sigurojmë ukrainasve mjetet për të luftuar dhe për ta mbështetur atë luftë, mendoj se ka një shans jashtëzakonisht të mirë që Ukraina të triumfojë në planin afatgjatë.
Gjithashtu, duhet të hedhim një vështrim prapa në luftërat e mëparshme. Një nga informacionet më të mahnitshme të rreme që Rusia vazhdon të paraqesë është ky nocion i pathyeshmërisë ruse: rezerva të pakufizuara, personel i pakufizuar. Kjo është absolutisht e pakuptimtë.
Nëse shikoni historikun e luftërave në të kaluarën, Rusia nuk pati pikërisht sukses. Qoftë se kthehemi te Lufta Ruso-Japoneze, Lufta e Parë Botërore, Lufta e Dytë Botërore apo lufta me Finlandën, Rusia humbi vazhdimisht. Kjo pamposhtësi thjesht nuk ekziston dhe ata do të humbasin edhe në Ukrainë.
Mendoj se shanset për Ukrainën janë mjaft të mira, por është një rrugë jashtëzakonisht e vështirë dhe e gjatë.
KP: Më parë keni thënë se iu bashkuat ushtrisë sepse nuk mund ta imagjinonit të hynit në politikë pa përvojë ushtarake. Disa zyrtarë ukrainas tani i këshillojnë ushtarakët të qëndrojnë larg politikës, duke argumentuar se është një “punë e ndyrë” dhe se ata mund të shfrytëzohen nga forca të caktuara politike. Cili është mendimi juaj për këtë?
KvH: Dua të them, këto janë dy gjëra të ndryshme. Kur je në shërbim aktiv në ushtri, duhet të qëndrosh larg politikës partiake – me këtë jam plotësisht dakord, sepse duhet t’i shërbesh vendit.
Nga ana tjetër, nëse keni përvojë ushtarake, kjo ju lejon të vlerësoni dhe kuptoni më mirë situatat e krizës. Ju fitoni një pamje shumë më të qartë të asaj që po ndodh në të vërtetë.
Një gjë për të cilën jam shumë i kënaqur në Austri është që ne ende kemi shërbim të detyrueshëm ushtarak. Mendoj se kjo është shumë e rëndësishme, vetëm të kesh pak përvojë në atë fushë. Nëse shikon një vend si Zvicra, nuk mund të kesh një karrierë në shërbimin civil ose në sektorë të caktuar të tjerë nëse nuk ke pasur një karrierë ushtarake, madje as në rezervë.Mendoj se kjo është një gjë shumë e mirë, sepse ushtria jo vetëm që merr, por edhe jep shumë. Ofron përvojë, aftësi udhëheqëse, kuptim të dinamikës së grupit dhe shumë gjëra të tjera që janë gjithashtu shumë të rëndësishme në aspekte të tjera të jetës.
KP: Dhe çfarë mendoni për Austrinë? A mendoni se ajo mbetet neutrale, apo tani po anon më shumë nga Ukraina?
KvH: Mendoj se aktualisht po anojmë më shumë nga Ukraina për shkak të Ministres sonë të Punëve të Jashtme, Beate Meinl-Reisinger. Ajo po bën një punë absolutisht fantastike. Është vërtet shumë e qartë. Po kritikohet shumë për këtë.
Njerëzit thonë, “Oh, po shkel neutralitetin”, gjë që është absolutisht e pakuptimtë. Ajo nuk po e shkel aspak neutralitetin. Ajo është thjesht shumë e qartë për Ukrainën.
Nuk mendoj se kemi një qeveri të fortë për momentin.
Roli i Austrisë, sipas mendimit tim, është padyshim në anën e dobët. Austria mund të bënte shumë më tepër sesa thjesht të justifikohej dhe të thoshte se për shkak të neutralitetit, ne nuk mund të furnizojmë as pajisje çminimi apo diçka të tillë. Jam i trishtuar për këtë. Shpresoj vetëm të përmirësohet.
KP: Shpesh e keni quajtur Ukrainën shtëpinë tuaj dhe keni folur për lidhjen tuaj të thellë me të. Si u ndjetë më 24 shkurt 2022, kur Rusia nisi pushtimin e saj në shkallë të plotë?
KvH: Mendimet e mia ishin shumë të lidhura me punonjësit e mi në Kiev… Gjatë dy ditëve të para, isha jashtëzakonisht nervoz për të parë se cilat do të ishin zhvillimet dhe çfarë do të ndodhte – jo vetëm për vendin, por edhe në një nivel shumë personal me të gjithë miqtë që kemi, si dhe me njerëzit që punojnë për mua në Kiev.
Po përpiqesha të mbaja kontakt me ta dhe gjithashtu të shkoja atje sa më shpejt të ishte e mundur për të gjetur një zgjidhje për të vazhduar të isha aktiv.
Nuk do ta harroj kurrë drejtorin ekzekutiv të kompanisë sime [stacioni i radios Kraina FM], i cili ishte në Hostomel, në shtëpinë e tij. Ai më telefonoi, ndërsa qëndroja te dritarja e tij, duke mbajtur telefonin jashtë, dhe tha: “A i dëgjon helikopterët rusë që fluturojnë sipër kokës?” Dhe unë mund t’i dëgjoja helikopterët që fluturonin.
Dhe unë thashë, “O Zot, kjo është absolutisht e pabesueshme.” Këto gjëra bëhen shumë personale.
KP: Cila është këshilla juaj për popullin e Ukrainës?
KvH: Sa herë që largohem nga dikush, them: “Rri i sigurt”. Kjo është gjëja më e rëndësishme. Por për mua, ruajtja e shpirtit është të paktën po aq e rëndësishme, sepse në fund të fundit, është shpirti që vendos për fitoren ose humbjen.
Armët mund të ndihmojnë, por është fryma që vërtet ka rëndësi. Kjo është fryma që mund të ndihet në Ukrainë në shumë nivele. Ndonjëherë, sigurisht, mungon, por në shumë nivele, mund ta ndiesh – dhe është fryma që i ka mbajtur njerëzit në lëvizje.
