Të martën, Vladimir Putin paralajmëroi Britaninë e Madhe që të mos dërgojë predha të uraniumit të varfëruar në Ukrainë.
Maria Zakharova, një zëdhënëse e Ministrisë së Jashtme ruse, e quajti menjëherë planin një “skenar jugosllav”, duke akuzuar NATO-n për përdorimin e municioneve që shkaktojnë kancer gjatë ndërhyrjes ushtarake të vitit 1999 në Jugosllavi.
Ky është një skenar i njohur që Kremlini e ka përdorur prej vitesh dhe këtë të premte Kremlini nuk do të humbasë mundësinë për të zhvilluar një luftë informacioni kundër Perëndimit, Ivana Stradner, këshilltare në Fondacionin për Mbrojtjen e Demokracisë dhe një bashkëpunëtor kërkimor në Institutin “American Enterprise” dhe një korrespondent special i Kyiv Post me fokus në sigurinë e informacionit rus .
Është koha e fundit që Perëndimi t’i japë Moskës një shije të ilaçit të vet.
Kremlini, thekson ai, prej kohësh ka përdorur ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë për të degraduar legjitimitetin e NATO-s.
Vitin e kaluar, më 24 mars, Ministria e Punëve të Jashtme ruse njoftoi në Twitter se “sot mbushen 23 vjet që kur NATO filloi të bombardojë Jugosllavinë… atë ditë Perëndimi filloi të shpërbëjë kuadrin ligjor ndërkombëtar”.
Putin, kujton Stradner, e përshkroi ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë dhe “sulmet e saj ndaj Beogradit” në vitin 2016 si forma “agresioni”.
Ai theksoi se “goditjet me raketa dhe bomba në fund të shekullit të 20-të në qendër të Evropës… ishin një lloj egërsie, thjesht e egër”.
Vitin e kaluar, në të njëjtën datë, Putin deklaroi se “të gjithë ishim dëshmitarë të luftës në Evropë që NATO filloi kundër Jugosllavisë… Kjo ndodhi. Pa asnjë sanksion të Këshillit të Sigurimit të OKB-së”.
Putin përdori ndërhyrjen e NATO-s për të justifikuar luftën e tij të paautorizuar në Ukrainë, duke e paraqitur atë si një përpjekje humanitare për të luftuar nazizmin dhe rusofobinë.
Ministri i Jashtëm rus Sergej Lavrov përshkroi se si termi “gjenocid është i lidhur edhe me historinë e krijimit të Kosovës si të pavarur pa asnjë referendum. Dhe fakti që ata tani po përpiqen të mbështesin regjimin e hapur neo-nazist Bander në Kiev është gjithashtu një manifestim i gjenocidit”.
Kremlini përdori gjithashtu ndërhyrjen e NATO-s të vitit 1999 për të forcuar legjitimitetin e aneksimeve të territorit të Ukrainës.
Kremlini pretendon se meqenëse zgjedhjet janë mbajtur në rajonet e aneksuara të Ukrainës, ndryshe nga Kosova, legjitimiteti i tyre si rajone të pavarura nuk mund të vihet në dyshim.
Pasi Putini aneksoi Krimenë në vitin 2014, gazeta shtetërore ruse Rosskaya Gazeta akuzoi Perëndimin për “hipokrizi të hapur”.
Gazeta theksoi se ndërsa Krimea “iu bashkua Rusisë si rezultat i një referendumi popullor”, NATO bëri një “deklaratë të njëanshme të pavarësisë së Kosovës” pa kërkuar asnjë zgjedhje apo verifikim të pavarësisë së Kosovës.
Putin flet për këtë: “Më kujtohet mirë vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, i cili thotë se rajoni i çdo vendi që ushtron të drejtën e vetëvendosjes, nuk ka nevojë për lejen e autoriteteve qendrore të vendit për të deklaruar sovranitetin e saj… dhe shumë vende të botës, duke përfshirë edhe kundërshtarët tanë në Perëndim, e njohën këtë pavarësi të shpallur në mënyrë të njëanshme në lidhje me Kosovën… Të njëjtën gjë bëmë edhe me republikat e Donbasit”.
Ndërsa Kremlini përdori operacionet e informacionit rreth ndërhyrjes së NATO-s në vitin 1999 për të justifikuar luftën e tij në Ukrainë, ai gjithashtu ka operacione informacioni në Ballkan të fokusuara në sigurimin e fuqisë rajonale.
Gjatë negociatave të fundit ndërmjet Kosovës dhe Serbisë për normalizimin e marrëdhënieve, Rusia hodhi poshtë legjitimitetin e negociatave.
Me ngritjen aktuale të nacionalizmit serb, Putin, me ndihmën e presidentit serb Aleksandar Vuçiq, ka rritur retorikën pro-serbe rreth pavarësisë së Kosovës për të krijuar një gjendje të vazhdueshme të përshkallëzimit të de-përshkallëzimit të konfliktit.
Putin beson se ky konflikt i vazhdueshëm është i nevojshëm për ta mbajtur Serbinë në kundërshtim me Perëndimin dhe për të siguruar që ajo të ruajë ndikimin rajonal.
Qeveria dhe media ruse akuzuan NATO-n për përdorimin e uraniumit të varfëruar gjatë bombardimeve të Serbisë në vitin 1999.
Pas kësaj fushate informative, presidenti serb Vuçiq njoftoi se do të hapë një hetim kundër NATO-s.
Tani ka raste në Gjykatën e Lartë në Beograd.
Sputnik rus ka publikuar artikuj të shumtë në gjuhën serbe për këtë temë.
Fushata ishte gjithëpërfshirëse dhe Sputnik madje krijoi një etiketë kërkimi të shpejtë, “uraniumi i varfëruar”.
Ndërsa Putin kërkon të synojë Ballkanin Perëndimor, qeveria ruse ka përdorur gjithashtu narrativën për të mbështetur luftën e saj në Ukrainë.
Këtë javë, Lavrov akuzoi Britaninë se kishte rënë dakord të “furnizonte Ukrainën me predha me uranium të varfëruar” dhe deklaroi se “shkel të drejtën ndërkombëtare dhe humanitare”.
Çfarë duhet të bëjmë për të?
Me luftën në Ukrainë, Rusia përsëri po përpiqet ta portretizojë NATO-n si një aktor të poshtër agresiv.
Ushtria ruse thotë se “informacioni është bërë një armë”.
Strategët ushtarakë rusë Chekinov dhe Bogdanov pohojnë: “Në revolucionin e vazhdueshëm të teknologjisë së informacionit, informacioni dhe lufta psikologjike do të vendosin kryesisht themelet e fitores.”
Nëse fushatat e dezinformatave ruse kanë treguar diçka të inteligjencës amerikane, është se ato mund të lëvizin opinionin publik për të mobilizuar opozitën e fuqishme kundër Perëndimit.
Edhe disa nga dezinformatat më absurde të Kremlinit, të tilla si pretendimet se SHBA përdori zogj shtegtarë dhe lakuriq nate për të përhapur patogjenë, ka një ndikim sepse qëllimi kryesor i Kremlinit është të rrisë pasigurinë në hapësirën e informacionit.
Nëse disa njerëz i besojnë dezinformatave, kjo është vetëm një fitore tjetër për Kremlinin.
Meqenëse strategjia e dezinformimit të Rusisë është të krijojë konfuzion, strategjia aktuale e NATO-s për të mohuar pretendimet e Moskës është e pamjaftueshme.
Artikujt e NATO-s që verifikojnë dezinformimin rus vetëm e vënë më tej dezinformimin rus në qendër të vëmendjes.
Në vend të kësaj, Perëndimi duhet të nisë një fushatë informuese.
Vendosja e narrativës sonë në hapësirën e informacionit do të bëjë që Rusia të devijojë kohën, energjinë dhe burimet drejt operacioneve mbrojtëse dhe jo sulmuese.
Në hartimin e një sulmi të fortë informacioni, është e rëndësishme të kuptoni se çfarë informacioni do të jetë bindës.
Informacioni që justifikon ndërhyrjen e NATO-s në vitin 1999, si abuzimet e të drejtave të njeriut nga ushtria serbe dhe fushatat e spastrimit etnik, nuk do të rezonojnë me një audiencë pro-ruse apo pro-serbe.
Një mesazh efektiv do ta ekspozonte Rusinë si një aleat jo të besueshëm.
Duke qenë se Rusia aktualisht po përpiqet të destabilizojë Ballkanin, operacionet e informacionit duhet t’u kujtojnë serbëve prorusë se Rusia nuk do t’i ndihmojë ata.
Edhe pse Rusia iu bashkua misionit paqeruajtës të udhëhequr nga NATO në Kosovë, Rusia u largua nga ai në vitin 2003.
Operacionet efektive të informacionit duhet të “tallnin Putinin për hedhjen e vëllezërve të tij sllavë nën autobus”.
Operacionet e informacionit mund të dërgojnë mesazhe duke pyetur nacionalistët serbë “ku ishte Rusia në 1999 për të mbrojtur vëllezërit e saj sllavë nga NATO-ja e keqe?”
Pas mbjelljes së farave të dyshimit në mendjet e audiencës për legjitimitetin e Kremlinit si aleat, operacionet e informacionit duhet të vënë në pikëpyetje statusin e fuqisë së madhe të Rusisë.
Kjo mund të përfshijë talljen e dërgesave të armëve ruse. Perëndimi mund të postojë një meme qesharake me një S-300 të padukshëm që udhëton poshtë Danubit.
Kjo meme e thjeshtë do të ngrinte pyetje në lidhje me aftësinë e Rusisë për të mbrojtur aleatët e saj edhe në mendjet më të vendosura pro-ruse.
Sa i përket akuzave të vazhdueshme të Rusisë se NATO po shkakton kancer përmes uraniumit të varfëruar, operacionet e inteligjencës perëndimore duhet të nxjerrin në pah programet e armëve biologjike të Rusisë.
Kenneth Alibek, zëvendësdrejtori i parë i programit të armëve biologjike të Bashkimit Sovjetik, i tha Nonproliferation Review në 1999: “Bashkimi Sovjetik ishte në gjendje të zhvillonte një nga programet më të fuqishme dhe më të sofistikuara në botë”.
Mediat amerikane duhet të përhapin të vërtetën për shkeljen e Konventës së Armëve Biologjike të vitit 1972 nga Rusia.
Për të synuar audiencën serbe, Perëndimi duhet të diskutojë implikimet e fatkeqësisë bërthamore të Çernobilit të vitit 1986 në Bashkimin Sovjetik për Jugosllavinë.
Është koha për të filluar të fitojmë luftën e informacionit kundër Kremlinit.
Operacionet e informacionit sulmues rus përdorën ndërhyrjen e NATO-s në Jugosllavi për të portretizuar Aleancën si një aktor të poshtër dhe agresiv dhe për të minuar paqen dhe sigurinë në Ballkan.
NATO duhet të përdorë operacione fyese informacioni dhe të godasë Putinin aty ku dhemb vërtet, përfundon Stradner.
