Ajo që filloi si një hobi — dhe një mënyrë për të ofruar mundësi më pak të kushtueshme të të mësuarit për fëmijët e tij — do të shndërrohej me kalimin e viteve në një kërkim obsesiv për tingullin e përsosur, duke i sjellë vlerësim ndërkombëtar këtij mjeshtri të punimit të instrumenteve me harqe, që ndryshe njihen edhe si lutistë.
Para se të fillonte të bënte instrumente muzikore të klasit botëror, Bogdanovski e kalonte jetën duke pikturuar dhe tha se kurrë nuk kishte ndërmend të bënte kalimin nga penelat në harqe.
Bogdanovski filloi të punonte violina pasi kuptoi se nuk mund të përballonte një instrument cilësor për djalin e tij të vogël të talentuar, Kostadin, që do t’i lejonte atij të realizonte talentin prej muzikanti.
Ajo që filloi si një hobi është rritur në një kërkim obsesionues për tingullin e përsosur. “Tingulli u bë një obsesion”, thotë ai. “Ajo që dikur ishte pikturë në kanavacë, u bë kërkim për ngjyrimin e tingullit; volumi dhe fuqia e tingullit u bënë profesioni im i përditshëm”.
“Për shumëkënd, ishte e palogjikshme, por nuk mendoja shumë për atë që po i futesha. Isha i vendosur për të pasur sukses”, thotë ai.
Një nga materialet më të rëndësishme është druri “shumë akustik”, si bredhi dhe panja, që për fat të mirë të Bogdanovskit, gjendet afër në malet e Bosnjës dhe Hercegovinës.
“Kërkon njohuri për teknologjinë më të lartë, rrëshira, vajra esencialë dhe balsame. Këto gjenden në zona të ndryshme; ato duhet të blihen, mblidhen dhe të studiohet karakteri i tyre në mënyrë që të bëhet një hark që është elastik, i fortë dhe i qëndrueshëm”, shpjegon ai.
Ndërsa cilësia e mjeshtërisë së Bogdanovskit u përmirësua dhe fëmijët e tij u rritë në violinistë mjeshtër të cilët luanin në instrumentet e punuara me duart e babait të tyre, fjala u përhap në mesin e muzikantëve kryesorë. Ata udhëtonin nga larg për të shkuar në punishten e tij – ose për të rregulluar violinat e tyre ose për të blerë një nga të punuar nga vetë ai.
“Sot, violinat e mia krahasohen me ato të mjeshtërve klasikë më të mirë të epokës klasike italiane. Është një kënaqësi e madhe që kemi arritur një nivel kaq të lartë”, thotë ai.
“Ku është fundi i këtij kërkimi për tingëllimën e përsosur? Mendoj se nuk ka fund sepse tingëllima rrjedh, si kërkimi i përjetshëm i gurit të filozofit në punishtet e alkimistëve”, thotë ai.
Përtej kërkimit të cilësisë së tingullit, sfida të reja po i paraqiten gjithmonë këtij mjeshtri. Nipi i tij 10-vjeçar interpreton gjithashtu me violinë, duke i dhënë mundësinë Bogdanovskit të frymëzojë një brez tjetër muzikantësh dhe të sjellë gëzim në familjen e tij.
“Kjo është edhe një arsye më shumë pse ne vazhdojmë përpara”, thotë Bogdanovski. “Unë i bëra një violinë dhe tingëllon bukur në duart e tij. Ndërsa ata rriten, do të rriten edhe nevojat e tyre dhe shpresoj që kjo histori të zgjasë për një kohë të gjatë”.
