Në rajonin e Kharkovit, ushtarët rusë nga rajoni i Kaliningradit u kapën robër. Ata nënshkruan kontrata disa muaj pas shërbimit ushtarak dhe fillimisht përfunduan në stërvitjet e shkurtit në kufirin ruso-ukrainas, e më pas në front. Të afërmit e të burgosurve të luftës i thanë korrespondentit të Sever.Real se djemtë u dërguan në luftë nën kërcënimin e burgut, shkruan Kosovatimes.
Që nga 6 shtatori, Forcat e Armatosura të Ukrainës kanë vazhduar kundërsulmimin në rajonin e Kharkiv. Në një javë, ushtria ukrainase përparoi dhjetëra kilometra dhe pushtoi deri në 40 vendbanime, duke përfshirë qytetet Balakleya dhe Izyum, Kupyansk, Volchansk dhe të tjerë. Ministria ruse e Mbrojtjes konfirmoi tërheqjen, duke e quajtur atë “një operacion për transferimin e grupit të trupave Izyum-Balakleyskaya” në territorin e vetëshpallur të Republikës së Donjetskut.
Më 8 shtator, videot e ushtarëve rusë të kapur filluan të shfaqen në kanalet e Telegramit të Ukrainës. Në një nga videot , ushtarakë shumë të rinj thonë se janë nga rajoni i Kaliningradit dhe Bryansk dhe thonë se mosha e tyre është 20 vjeç. Jashtë ekranit, ukrainasit i pyesin nëse e dinin se do të shkonin në luftë. Jo, nuk e dinin, përgjigjen rusët.
“Ju do të shkëmbeni . Thuaj vendit tuaj se ne nuk kemi nevojë për këtë luftë. Ne kemi humbur tashmë miq për shkak të kësaj lufte. Babai im vdiq nga kjo luftë një muaj më parë. Unë dua të jetoj në paqe, të punoj. Punoj ne shkolle ku punoja, për te rritur fëmijët. Te rris fëmijët e mi, te jetoj me gruan time. Nah… ke ngecur këtu! Ne jetuam normalisht, e shijuam jetën, jo… ti ke nevoje këtu”, i thotë ushtri ukrainas.
Një nga të burgosurit është 21-vjeçari Danil Kazevichius nga Gusev, rajoni i Kaliningradit, konfirmojnë të afërmit e tij. Djaloshi shërben në Divizionin e 18-të të pushkëve me motor të Gardës. Se ku është filmuar saktësisht video dhe çfarë do të ndodhë më pas me Danilin, komanda e repartit ushtarak nuk u tregon të afërmve të tij.
– Për momentin nuk ka informacion, thonë: bëni durim, kjo nuk zgjidhet për një apo dy javë. Thonë për shkëmbimin, se tani po përpilohen listat dhe çfarë të presim, – i tha korrespondentit të Sever.Real nëna e Danilës, Ekaterina.
Asnjë lajm, vetëm heshtje. E morën vesh me kundërzbulim, thanë: personi që është i përfshirë tashmë është dërguar, prisni, – thotë Pavel Kazevichius, vëllai i Danilës.
Danil nënshkroi një kontratë ushtarake njëvjeçare në dhjetor 2021. Dhe tashmë në shkurt ai ishte në kufirin me Ukrainën.
-Ka nënshkruar kontratën në shërbimin ushtarak për të qenë më afër shtëpisë. Kjo ishte kontrata e tij e parë dhe do të përfundojë në dhjetor. Dhe ai nuk do ta zgjaste atë, – thotë Pavel. – Më 26 shkurt, ata u transferuan në Belgorod për stërvitje, ai ishte atje për ca kohë. Dhe më pas ata u dërguan në brendësi. Aty u dërguan të gjithë.
Gjatë thirrjeve të rralla në shtëpi, Danil tha se gjithçka ishte në rregull me të, i kërkoi t’i dërgonte pako – cigare, çorape, mbathje, thotë Ekaterina. Djali nuk dha detaje rreth vendndodhjes dhe shërbimit të tij. Por muajin e fundit ai u ankua se ishte shumë i lodhur – udhëtimi i punës u zvarrit, ata premtuan vetëm një pushim, por nuk ia dhanë askujt.
– Herën e fundit që telefonoi tha se nuk kishte më forcë, ishte i lodhur fizikisht dhe moralisht. Ai tha: Mami duhet të ngresh publikun, telefono, shkruaj diku, jam lodhur, duhet të iki nga këtu, nuk mundem më, – thotë Ekaterina. -Të gjitha gratë që kanë bashkëshortë atje i kanë shkruar prokurorisë, kanë aplikuar kudo që djemtë janë mbajtur atje për një kohë shumë të gjatë, janë të rraskapitur të gjithë. Ata qëndruan atje për gati shtatë muaj. Pa ushqim normal, pa gjumë. Nuk ka kushte, të gjithë donin të shkonin në shtëpi. Nëse e gjithë kjo do të bëhej ashtu siç duhej, nga udhëheqja jonë – për shembull, nëse djemtë do të qëndronin atje për tre muaj, dhe pastaj do t’i kthenin të paktën një muaj për të pushuar, atëherë të gjithë do të ktheheshin. Dhe ne këtë situate tani te gjithë po ikin prej andej dhe askush nuk do te kthehet andej, na lanë si copa mishi djemtë te bëhen copa cfare është!
Më 3 shtator, Danil telefonoi në shtëpi dhe tha se situata kishte filluar të përshkallëzohej. “Ai tha: “Mami, ata na rrahën në një mënyrë të tmerrshme. Këtu fillon gomari. Më largo nga këtu”, kujton Ekaterina.
Ajo nuk ka asnjë lajm tjetër nga djali i saj. Sipas nënës së ushtarakut, sot detyra e saj e vetme është të kthejë djalin në shtëpi.
“Komanda po përpiqet të arratiset frikacakisht”
Ditët e fundit, kur ka një kundërofensivë aktive të Forcave të Armatosura të Ukrainës, informacionet për ushtarakët rusë të kapur, përfshirë ata nga rajoni i Kaliningradit, merren vazhdimisht . Gjatë përleshjeve, ushtria ukrainase gjen në sendet personale të ushtarëve rusë dhe letra inkurajuese nga nxënësit e Kaliningradit.
Rreshteri Yevgeny Avdeenko u kap rob më 8 shtator. Ai gjithashtu shërbeu me kontratë në njësinë ushtarake të Kaliningradit. Kur u pyet pse shkoi në Ukrainë, ushtaraku përgjigjet: “Na u tha – ose shkoni atje, ose do të jeni pesë vjet burg dhe do të pushoheni nga puna”, thotë Avdeenko në një video tjetër të shpërndarë nga pala ukrainase.
Në një grup të mbyllur në VKontakte për prindërit e të burgosurve të luftës, u shfaq një video tjetër me një ushtarak nga njësia ushtarake e Kaliningradit – ky është Nikolai Tarasov. Sipas Katerinës, Nikolai shërbeu me Danilin. Ai vetë vjen nga rajoni i Belgorodit.
“Unë jam këtu pa komunikim që në datën 7. – Sapo të lanë këtu dhe u larguan? – Po,” thotë djali në video. Ai emërton numrin e njësisë ushtarake ku ka shërbyer – 38-838, në Gusev, rajoni i Kaliningradit.
Sipas Ekaterinës, ajo di për të paktën një tjetër Kaliningrad të zënë rob, emri i tij është Vitaly Sokur.
Më 12 shtator, në rrjet u shfaq një video ku granatahedhësi 20-vjeçar Danil Butkov, i cili u kap rob, tregon se çfarë ndodhi saktësisht me njësinë e tij në rajonin Balakleya gjatë tërheqjes së trupave ruse më 7 shtator.
“Gjatë gjithë periudhës së qëndrimit tim në territorin e Ukrainës, kuptova se ushtria ruse kishte humbur besimin në fitore dhe komanda po përpiqej të ikte frikacakisht nga fusha e betejës. Përfshirë komandantin e divizionit, kolonel Skvortsov, i cili u shfaq në 7 shtator. Gjatë kundërsulmit të fuqishëm të Forcave të Armatosura të Ukrainës, komanda u arratis. “Ne, jo pa humbje, mblodhëm një kolonë dhe u nisëm drejt Shevçenkovës. Por ne u ndalëm dhe kolona u dogj. Unë u dorëzova. Ata që thanë mos u dorëzoni, ata vdiqën. I këshilloj te gjithë ushtaraket ruse te dorëzohen, këtu do te kujdeseni dhe do te ushqeheni dhe po ashtu nenave dhe baballarëve te djemve te tyre te pengojnë kontratat e tyre, qe te mos bëjnë sakrifica. Nuk ia vlen Kjo nuk është lufta jonë,” thotë Butkov në video.
Në Kaliningrad, ai shërbeu në regjimentin e 7-të të veçantë të pushkëve me motor të rojeve, i cili është i vendosur në njësinë ushtarake 06414. Butkov nënshkroi kontratën më 16 shkurt dhe më 2 mars, divizioni i tij hyri në Ukrainë.
Një tjetër ushtar nga e njëjta njësi ushtarake e Kaliningradit është gjithashtu tani në robëri. Më 10 shtator, një 22-vjeçar Kaliningrad i shkroi një mesazh gruas së tij
– Ai shkroi: “E dashur, jam gjallë. Po shkojmë drejt Rusisë”. E pyeta me kë je? “Nuk mund të shkruaj, ne po vrapojmë,” thotë gruaja e tij, Natalya (emri u ndryshua me kërkesë të heroinës – ajo ka frikë se publiciteti mund të dëmtojë burrin e saj. – SR ).
Më 10 shtator, e gjithë njësia e bashkëshortit të saj, sipas autoriteteve, u tërhoq në Rusi. Natalia u sigurua se burri i saj gjithashtu u largua nga Ukraina.
– Kompania jonë u soll plotësisht në Rusi. Ka lista të djemve që hynë në Rusi. Aty oficeri politik i regjimentit tonë dha informacion edhe për burrin tim, se gjoja ka hyrë në Rusi dhe gjithçka është në rregull me të, u qetësova. Dhe dy orë më vonë, i njëjti zyrtar politik më dërgon një video me burrin tim në robëri dhe më thotë: konfirmoni nëse ky është burri juaj. E pyeta: si mund të jetë kjo, sepse ju thatë se ai kishte hyrë tashmë në Rusi? Ata nuk më dhanë asnjë koment për këtë, “thotë Natalya. “E pyeta komandën se ku mund të ishin saktësisht tani. Më thanë, me sa duket në një qendër paraburgimi në Kharkov. Ata nuk e dinë me siguri. Ata thanë të prisnin shkëmbimin. Unë kontaktova komandantin e burrit tim, oficerin politik të regjimentit dhe oficerin politik të Flotës Baltike, të gjithë ata tregojnë informacione të ndryshme. Dikush thotë se procesi do të zgjasë nga tre javë në një muaj e gjysmë, dhe dikush – nga tre muaj.
Gruaja e një ushtaraku u informua se burri i saj ishte zënë rob në drejtimin Izyum-Balakleya. Në videon e shfaqur për Natalya, burri i saj, si shumë të burgosur, i kishte sytë të mbështjellë me shirit. Në fytyrën e tij ka gjak.
– Por siç më thanë: mos besoni se ndaj tij është ushtruar dhunë fizike. Në fund të fundit, si u kap ai: djemtë hipën në tank nga lart, në forca të blinduara. Ata po udhëtonin në një drejtim të caktuar, menduan se tanët do të ishin atje, por ukrainasit doli të ishin atje. Tankat, kur e panë këtë, dhanë gaz. Dhe të gjithë ata që ishin ulur në krye sapo ranë – tre ose katër veta. Dhe ata nuk i morën. Ndoshta kjo është arsyeja pse ai kishte gjak në fytyrë. Të biesh nga një tank në lëvizje është gjithashtu një gjë e tillë, makina është e madhe… Tanki shkoi më tej, por imi mbeti, – thotë Natalia. – Pastaj fola me komandantin e burrit tim, edhe ai u kthye në Rusi. Sipas tij, vetëm i imi është robëruar. Dhe pjesa tjetër që ra, vdiq. Sa e vërtetë është kjo, nuk e di. Por ata tashmë, mund të thuhet, janë varrosur, madje as trupat nuk mund të gjenden.
Natalya beson se burri i saj thjesht u braktis në fushën e betejës nga njerëzit e tij.
-Kemi një burrë, nënkolonel, sipas lajmeve që tregojnë se ka bërë shumë punë, ka nxjerrë gjithë personelin. I them komandantit – përshëndeti, se doli që jo e gjithë përbërja. Të gjithë mbulojnë bythën. Dhe ata m’u përgjigjën: konkretisht, ai bëri një punë të shkëlqyer, nxori çdo person. Dhe disa njerëz dhe burri juaj u gjendën në një situatë të vështirë, kjo nuk duhej të kishte ndodhur fare, thotë Natalya. – Sigurisht që e bënë! Të gjithë të tjerët arritën të largoheshin, por tanët jo. Kjo është tradhti e vërtetë. Ata bërtasin më së shumti – ne jemi për njëri-tjetrin, do t’i durojmë të gjithë, nuk do t’i lë shokët. Dhe në fund, ai u hodh jashtë. Dhe të gjithë të tjerët janë në Rusi, të gjallë dhe të mirë.
Bashkëshorti e ka nënshkruar kontratën në moshën 18-vjeçare, pas disa muajsh shërbimi ushtarak. Në mars, ai dhe kolegët e tij u dërguan në Ukrainë. Për më tepër, shumë u detyruan të largoheshin, pohon Natalya:
Kjo nuk ka të bëjë me burrin tim. Por unë fola me djemtë nga kompania jonë. Dhe, sipas tyre, aty janë dërguar thuajse me forcë, të frikësuar nga burgu. Dhe kështu ishte, nuk ka asgjë për të fshehur këtu: nëse nuk shkon në operacionin special, atëherë konsiderohesh tradhtar i atdheut, dezertor. Prandaj, është një burg. Nuk mund të tërhiqesh, nuk funksionon më kështu këtu – ke një kontratë, duhet të përmbushësh detyrimet. Në prill-maj, shumë prej tyre i kanë përfunduar kontratat. Dhe të afërmit i pyetën komandantët – si është, ai tashmë është civil, jo ushtarak. Për të cilat ata u përgjigjën: në këtë rast, kontrata zgjatet automatikisht (në fakt, jo -për të lidhur një kontratë të re, një ushtar duhet të paraqesë një raport të paktën katër muaj para skadimit të kontratës aktuale; “automatikisht” shërbimi vazhdon vetëm nëse ushtari me kontratë është në robëri, me leje lehonie ose në udhëtim detar. – SR ).
Pushimet ushtarake vetëm premtuan. Probleme ka pasur edhe me furnizimin, thotë gruaja e një ushtaraku:
– Na ushqyen me premtime, na thanë se do të kërkonin zëvendësues. Dhe çdo muaj ata jetonin në pritje. Ata shpresonin, por përsëri u mashtruan. Konkretisht, nuk mora vesh nga unë që gjithçka ishte keq, ndoshta sepse nuk doja të më mërzitja. Por ata thanë që ndonjëherë as nuk ushqeheshin, nuk jepnin gjithçka që premtonin. Sigurisht që kishte probleme me furnizimin.
Sipas Natalia, ajo, si pjesa tjetër e të afërmve të robërve të luftës, mund të presë vetëm shkëmbimin. Ajo u qetësua: nëse burri i saj hyri në video, atëherë, ka shumë të ngjarë, ai do të mbetet i gjallë. Sipas saj, nëse i shoqi pas kthimit dëshiron të vazhdojë kontratën ushtarake, ajo do ta mbështesë zgjedhjen e tij.
Do të jetë vendimi i tij. Por tani për tani, jam i mërzitur me ushtrinë ruse. Thjesht e hodhën. Siç e kuptoj, çdo njeri është për vete. Dhe të largohesh nga shoku është krejt normale. Ndoshta diku ka më shumë njerëz besnikë me mendje dhe tru të shkëlqyer. Ndoshta në një vend tjetër, ku gjithçka është më e mirë, mund të shërbeni. Por jo në këtë vend, – thotë Natalia.
Ata që janë afër Danil Kazevičius janë më të vendosur:
Gjëja më e rëndësishme është që ai të kthehet në shtëpi. Këtu tashmë do të kishim bërë bujë që të mos e kthenin mbrapsht, “thotë vëllai i tij Pavel.
Redaktorët e Sever.Real i dërguan një kërkesë Ministrisë së Mbrojtjes së Federatës Ruse për të zbuluar se si dhe kur supozohet të kthehen të burgosurit e luftës në Rusi. Nuk ka ende përgjigje. /Kosovatimes/
